Lieve God, mag ik U iets vragen?
Allereerst wil ik graag zeggen dat ik U heel dankbaar ben. Dankbaar voor mijn leven, dankbaar voor alles wat U voor mij heeft gedaan en doet. Dankbaar voor deze wereld die U zo prachtig heeft gemaakt. Maar helaas, deze wereld is steeds minder prachtig. Ja, de natuur is nog steeds overweldigend mooi om te zien. Maar als ik zie wat wij, mensen, van deze wereld maken en hoe wij met alles wat deze wereld biedt omgaan, dan heb ik wel last van plaatsvervangende schaamte. Maar nog erger vind ik het om te zien hoe wij, mensen, met elkaar omgaan. Oorlogen, haat, terreur, geweld, moord en doodslag zijn aan de orde van de dag. We hebben een ik-gerichte maatschappij ontwikkeld, waarin ik en het onze belangrijker zijn dan jij en het hunne. En iedereen creëert zijn eigen waarheid.
Lieve Vader, hoe kijkt U nu naar ons en onze wereld? Doet het U ook zo’n verdriet dat er mensen worden vermoord enkel en alleen omdat ze van U houden? Of omdat ze niet van U houden, of anders denken? Dat ze dit doen vol met haat, terwijl U toch van alle mensen houdt? Doet het U ook zo’n pijn dat ze dit doen in Uw naam? Want er wordt gezegd dat U en Allah dezelfde zijn. Maar lieve Papa, dat kan toch niet? U, Liefde in eigen persoon, zou dat toch nooit willen? Of zijn het slechts mensen die U verkeerd begrijpen en interpreteren? Of is het toch Uw aartsvijand Satan die ze misleidt met zijn leugens? Want U zegt toch niet tegen ons, dat wij iedereen moeten vermoorden die niet hetzelfde denkt als wij, of die de spot drijft met ons? U heeft ons daar toch juist voor gewaarschuwd en ons verteld dat wij sterk moeten blijven? En dat wij die ander juist moeten liefhebben en ze moeten vertellen van Uw onuitputtelijke Liefde voor hen? U zegt toch juist dat diegene een ereplaats krijgt die vermoordt wordt in Uw naam, maar niet die moordt in Uw naam?
En wat vindt U van de mensen die helemaal niet geloven dat er een God is? Of van de steeds grotere groepen mensen die U de rug toekeren, juist ook doordat er zoveel geweld wordt gepleegd in Uw naam? En U krijgt de schuld, want U, almachtig God, doet er niets aan! Vergeten ze dan niet, dat ze zelf de keuze hebben gemaakt voor een leven zonder U? Dat ze keuzes maken die tegen Uw wil ingaan?
En van de mensen die (nog) wel in een hogere macht geloven, zijn er steeds meer die er één religie van willen maken, alle geloven op één hoop. Maar Papa, dat kan toch niet? Want wat gebeurt er dan met Jezus? U bent toch niet voor niets naar ons toe gekomen? U heeft toch niet voor niets Uw Hemelse troon verlaten en bent mens geworden? U heeft toch niet voor niets Uw leven en Uw bloed gegeven, die gruwelijke kruisdood ondergaan, uit Liefde voor ons, zodat wij weer bij U kunnen komen? U wilt toch dat geen mens verloren gaat? U weet toch dat wij het op eigen kracht niet kunnen verdienen en daarom heeft U toch dit geweldige offer gedaan, zodat wij Uw Genade mogen ontvangen? Dat kan toch niet voor niets zijn?
Maakt het U ook zo boos, dat het lijkt alsof het ene leven meer waard lijkt dan het andere? De hele wereld staat op zijn kop als hier een aantal mensen omkomen door terreur, maar er kraait geen haan naar als ditzelfde met duizenden mensen gebeurt in armere landen. Voor U zijn wij toch allemaal gelijk?
Heer, al deze vragen duizelen me door mijn hoofd. Begrijp me goed, ik ben niet bang voor mijn eigen leven, want ik weet waar ik naar toe ga! Maar al deze mensen die andere wegen bewandelen…..
Maar dan denk ik aan wie U bent. Aan wie U echt bent! Dan weet ik dat U gelukkig wel Uw emoties onder controle heeft. Dan weet ik dat U alles onder controle heeft! U was, U bent en U zult er altijd zijn!
Ik weet ook dat U voor al deze dingen gewaarschuwd heeft en dat het nog erger zal worden, maar het is in Uw hand. U heeft ons Uw Woord gegeven en daarmee weet ik ook dat U alles ten goede zult keren, de uitkomst is bekend.
Maar ondanks dat er mensen zijn die U ontkennen, die U haten, die in Uw naam haten en moorden, weet ik dat U ontzettend veel van deze mensen houdt! En dat U enorm blij zult zijn op de dag dat ze bij U terugkeren, (terugkeren bij U ja, want U heeft ze allemaal gewenst, zorgvuldig naar Uw beeld geschapen en U wilt niets liever dan een innige relatie met ze), dat U ze als verloren kinderen zult onthalen en een enorm feest zult geven!
En Papa, omdat ik Uw kind mag zijn, kind van de Allerhoogste, van de meest liefdevolle Vader, weet ik ook uit eigen ervaring dat Uw Liefde redt, geneest en bevrijdt. En dat gun ik iedereen. Daarom moet óók ik van al deze mensen houden! En moet ik, tot het moment dat U mij naar Huis haalt, blijven vertellen van Uw geweldige Liefde, blijven vertellen over Uw Zoon, de Here Jezus. Want U bent de enige echte ware God en door U zijn wij meer dan overwinnaars. Want U, Heer Jezus, bent de Weg, de Waarheid en het Leven!
Omdat ik zo blij en dankbaar ben dat ik, Helena, Uw kind mag zijn, bid ik U, Heer, gebruik mij waar U kunt om Uw Licht en Uw Liefde uit te delen, vergeef mij, daar waar ik tekortschiet, maar laat Uw Heilige Geest mij (aan)vullen en leiden. Amen.