Normaal gesproken slaap ik gewoon goed, maar af en toe heb ik een nacht waarin dat niet zo goed lukt. Zo ook afgelopen nacht. Ik had al even geslapen, maar werd weer wakker en om de één of andere reden viel ik niet weer in slaap. Zoals ik net al schreef, dat heb ik af en toe en ik maak me er meestal ook niet zo druk om. Volgens mij is het een hormonaal iets of heeft het te maken met ouder worden, ik weet het niet. Ik ben in ieder geval niet het type dat wakker ligt van zaken die me bezighouden. Meestal verwerk ik dat wel in levendige of onrustige dromen. Maar als ik dan toch een keer wakker lig dan komen de zaken die me bezighouden natuurlijk wel in mijn gedachten. Ik probeer mijn tijd dan maar nuttig te besteden en probeer dan samen met God om mijn gedachten en gevoelens wat te ordenen. Eigenlijk best fijn, die nachtelijke uurtjes met God, mits het natuurlijk niet te vaak gebeurt..
Vannacht dus. Het was een roerige week en een druk weekend. Dus genoeg gedachten, gevoelens en vragen om bij God neer te leggen. En hoe fijn dat je dan zo’n liefdevolle Vader hebt die, nadat je alles aan Hem hebt gegeven, in de rust die daarop volgt je ineens het inzicht geeft dat je op dat moment nodig hebt. Ik weet niet of het bij jou ook zo werkt, maar bij mij wel en ik ben elke keer weer verbaasd wat er dan allemaal in mijn hoofd gebeurd. Soms weet je de dingen eigenlijk wel, maar soms heb je ook ineens verrassende inzichten.
Soms heel specifiek gericht op één onderwerp, maar soms ook heel breed gericht op vele zaken. Vannacht zat er een beetje tussenin. Ik zal je een kijkje geven in mijn hoofd en hart.
Mijn gedachten van vannacht:
-Erkenning van jouw kwetsbaarheid, met als gevolg afhankelijkheid van Jezus, geeft ruimte aan de Heilige Geest om Gods kracht te laten zien.
-Eerlijke zelfreflectie heeft als gevolg oprechte bewogenheid voor anderen.
-Besef van eigen onvolmaaktheid en tekortschieten helpt je door die van een ander heen te kijken en te zoeken naar het mooie.
-Belemmerende overtuigingen, vaak generationeel of cultureel overgedragen, verhinderen je om tot bloei te komen, om tot je doel te komen.
-Vergeving volgt na een proces van inzicht en verandering in jezelf.
Verzoening volgt na een zichtbaar proces van inzicht en verandering in de ander.
-Een goed imago, bewondering en waardering ontvangen, kunnen nooit de onzekerheid in het diepst van je hart en de diepe leegte in je ziel wegnemen. Alleen het werkelijk begrijpen en aanvaarden dat je ten diepste geliefd bent kunnen dat gat vullen en dat knagende gevoel van niet te voldoen wegnemen. Alleen het zeker weten dat je een geliefd kind van God bent geeft een diepe innerlijke rust en vrede, die niet van deze wereld is.
-Bij werelds leiderschap wordt gekeken en gezocht naar bepaalde kwaliteiten.
Bij Bijbels leiderschap wordt gekeken en gezocht naar de hartsgesteldheid, het gericht zijn op God en het vol zijn van de Heilige Geest. God wil nederige, integere, bescheiden mensen. Mensen die zich afhankelijk weten van Hem en met een bewogenheid voor anderen. Wanneer God mensen roept, rust Hij ze toe met de benodigde kwaliteiten.
Toch zien we in de praktijk echter vaak dat in kerken mensen gezocht en gekozen worden met een wereldse bril op, onder het mom van gavengericht bouwen. Ik denk ook niet dat gavengericht bedieningen invullen verkeerd is, maar moet dit niet aanvullend zijn op de hartsgesteldheid, het gericht zijn op God en het vervuld zijn met de Heilige Geest? En niet andersom? Nu zien we toch vaak dat mensen die zich in de maatschappij ook goed weten te profileren verkozen worden boven de nederige, integere, bescheiden mensen. De bediening als status óf het dienstknecht zijn, het dienstbare hart als status? Dienstbaar zijn als doel, middel, plicht óf als gevolg van een veranderd hart, uit liefde? Ik vraag me af welke mensen God roept en of dit wel dezelfden zijn als diegenen die door mensen zijn aangewezen. Gods zalving en zegen zal vrucht voortbrengen!
Zomaar wat van mijn gedachten en inzichten. Ben benieuwd wat jouw gedachten zijn….
