zondag 31 maart 2013

De steen is weg, het graf is leeg!

Het kruis is leeg. Ja, kijk maar goed.

Het is voldaan door Jezus’ bloed.

Je bent het waard, geloof het nou.

Dat Hij zoveel houdt van jou.

Voor jou is Hij aan ’t kruis gegaan.

Vergeven mag je nu verdergaan.

 

De steen is weg. Voor jou. Ja, jij!

Want sterven voor jou daar bleef ’t niet bij

Hij stond op en overwon de dood.

Dat mag ook jij in je allerhoogste nood.

Opstaan in het nieuwe leven dat je kreeg.

Genezen en vrij! Hoera, het graf is leeg!



Helena

vrijdag 29 maart 2013

Goede Vrijdag


Ik ben aan de dood ontsnapt............
Het is al een hele tijd geleden gebeurd, maar ik wil het toch met jullie delen.
Iemand heeft mijn leven gered!
En niet zomaar...
Hij heeft zichzelf zelfs opgeofferd, om mijn leven te redden.
Willens en wetens, met heel veel pijn!
Zonder deze persoon zou ik nu niet hier zijn, waar ik nu ben.
Ik ben dan ook zeer dankbaar, echt elke dag opnieuw.
Dat is met geen pen of toetsenbord te beschrijven.
Ik kan niet wachten om deze bijzondere persoon later weer te zien,
mijn dank kan nooit groot genoeg zijn,
daarom geef ik mijn hele hart, ziel en verstand!
En weet je?
Hij zou het ook voor jou doen!
Sterker nog,
Hij heeft het al gedaan!


Helena

donderdag 28 maart 2013

Denkend aan Hem


Denkend aan Hem

Weten dat het je laatste avond en nacht is

Denkend aan Hem

Weten dat het je laatste maaltijd is

Denkend aan Hem

Weten wat je allemaal moet doorstaan

Denkend aan Hem

Dit weten en toch niet op de vlucht slaan

Denkend aan Hem

De verlatenheid en gruwelijke pijn

Denkend aan Hem

Ik buig mijn hoofd en voel me zo klein


Helena

zondag 24 maart 2013

Soms


Soms overvalt me een gevoel van zinloosheid,

van vechten tegen de bierkaai, van praten tegen een muur.

Dan voel ik me soms zo moe en eenzaam,

wie biedt mij een schouder, wie is mijn stuur.

Soms weet ik ’t ook gewoon even niet meer,

wie heeft voor mij de antwoorden die ik al zoek zo lang.

Ik verlang gewoon naar rust en stilte,

maar deze gebroken wereld houdt mij in haar tang.

Ik weet wel, Heer, het hangt niet van mij af,

ik moet U het laten doen, want U beheerst.

Soms ben ik misschien te ongeduldig,

maar ik weet ook dat U nu en voor eeuwig heerst.
 
 
Helena

vrijdag 22 maart 2013

Ruimte

Ruimte creëren, nog beter gezegd, innerlijke ruimte creëren, dat is waar ik op 't moment mee bezig ben. Voor mijn studie ben ik nu bezig met zelfreflectie en het in kaart brengen van mijn leven. Waarom doe ik zoals ik doe? Wat zijn de pilaren van mijn bestaansinrichting? Wat levert me energie op, wat kost me energie? Wat zijn mijn waarden en normen?
Ook binnen de pilot van het herstelprogramma, wat straks in onze gemeente gaat draaien, ben ik nu erg met mezelf bezig. Als potentiële leiding is het belangrijk dat wij zelf ook eerst door het programma gaan. Dat we kijken waar nog pijn zit en zonodig ook nog stappen zetten. Een aantal van ons, waaronder ikzelf, zijn nu ook bezig met het schrijven van een getuigenis, die we dan straks zullen gaan geven. Dat betekent dus terugblikken op mijn leven en kijken naar hoe mijn ontwikkeling en groei als christen is verlopen.
Dat klinkt natuurlijk best tegenstrijdig. Dat je een studie en een programma volgt, waarmee je anderen wilt helpen, maar dat je daarin zo met jezelf bezig bent. Maar toch is het heel belangrijk.
Maar waarom is dat dan zo belangrijk, vraag je jezelf misschien af?
Dat is belangrijk om die ruimte te creëren, waar ik het in het begin over had. Innerlijke ruimte om die ander toe te kunnen laten. Het verhaal van de ander toe te laten, te accepteren zonder oordeel.
Inzicht in je eigen gedachten, gevoelens en gedrag voorkomt dat je alleen maar kijkt vanuit jouw eigen waarheid. Want jouw waarheid is niet dé waarheid! Twee mensen zullen een gebeurtenis heel anders interpreteren en opslaan in hun herinnering. 'De kaart is niet het gebied!', is een uitspraak die in mijn studie nogal eens opduikt. Er is meer dan je zo op 't oog ziet. En het is nagenoeg onmogelijk om werkelijk objectief te zijn.
Als we een ander willen helpen, moeten we dus niet gehinderd worden door onze eigen pijnen, onze eigen gebreken. Zodat we niet gaan generaliseren en projecteren.
Jezus zegt ook niet voor niets: Als je een splinter wilt verwijderen uit het oog van een ander, verwijder dan eerst de balk uit je eigen oog!
God wil ook juist onze zwakte gebruiken, er een kracht van maken. Maar dan moet dat wel achter ons liggen. We moeten het hebben geaccepteerd, ervan zijn hersteld, het hebben losgelaten, het aan Hem hebben gegeven. We moeten op Hem vertrouwen. Als wij Gods Liefde voor ons toelaten, accepteren, aannemen, dan ontstaat er ruimte om ook een ander toe te laten, liefde te geven, vanuit het besef dat God ook zielsveel van deze mens houdt!

zondag 10 maart 2013

Volgen


Het is zo moeilijk om je hart te volgen

Je hart dat zo graag Jezus wil volgen

Als je te maken hebt met andere mensen

Mensen met heel andere plannen en wensen

Met andere meningen en gedachten

Geduldig laat God je dan nog wachten

Geduldig wachten op het juiste moment

Het juiste moment waarop Hij jou zendt

Daarheen, mijn kind, daarheen  leidt jouw weg

Daarheen, mijn kind, luister alleen naar wat Ik zeg

Ga, volg je hart en doe wat Ik vraag

De weg wordt vrij, langzaam, maar gestaag

Obstakels en tegenwerkingen zullen verdwijnen

Zodat jij Mijn Licht zult laten schijnen
 
 
 
Helena

maandag 4 maart 2013

Zomaar een gedicht


Ik vind het leven soms zo moeilijk.
Ik vind de wereld vaak zo moeilijk.

Het is vaak een chaos in m'n hoofd, als een bliksemschicht, een wirwar van gedachten.
Van links naar rechts, vooruit en weer terug, net als een centraal station, met mensen die rennen, lopen en wachten.

Ik kan gewoon niet stoppen. Ik zie iets, ik hoor iets, iemand zegt iets. En is het alweer kwijt.
Bij mij blijft het eindeloos hangen en ik pieker me suf, lig zo vaak wakker. Voelt niemand dan ooit spijt?

De wereld vindt mij soms te stil.
Raar, stug, wereldvreemd, misschien zelfs kil.

Ze snappen me niet.
Maar ik snap de wereld niet.

Ik kijk naar de mensen, ze zijn allemaal zo druk met veel. Maar wat doen ze nu eigenlijk?
Ik luister naar de mensen, hoor veel gesprekken, mensen praten veel. Maar wat zeggen ze nu eigenlijk?

Ik kijk naar de mensen, hun mooie huizen staan vol, ze hebben zo veel allemaal.
Maar die mooie huizen zijn vaak zo leeg, zo kaal.

Mensen kwetsen elkaar, soms onbewust, soms bewust, maar verontschuldigingen zijn er niet bij.
Het maakt je juist groot, als je jezelf klein maakt en een eerste stap zet, de trots voorbij.

Ik kijk, luister en observeer en ik voel zo veel verdriet, zo veel pijn op deze aarde.
Zoveel mensen die doelloos rondlopen, niet alleen ver weg, vaak ook erg dichtbij. Wat is nu van waarde?

Dan wil ik niet meer alles voelen.
Dan is er nog maar één ding, wat ik kan en wat ik wil.

Ik vouw mijn handen, sluit mijn ogen, ik wil alleen nog maar Uw liefde voelen.
Ik praat met U, leg alles bij U neer en langzaam, langzaam wordt het stil!

Helena