maandag 5 november 2012

Moe

Moe, zo moe, moe van het leven
Moe, niets meer om te geven
Niet in staat om te ontvangen
Alleen maar naar het einde verlangen
Uitzichtloosheid is volop aanwezig
Wat houdt deze mensen bezig
Waarom krijgt het licht geen kans
Waarom zien ze geen enkele glans
Gaat 't duister met ze op de loop
Is er dan geen enkel sprankje hoop
Triest, zo triest, alleen maar verdriet
Triest, zo triest, wij weten het niet
Als er enkel nog is het verlangen naar U
Is dan de enige mogelijkheid nog, ik ga nu


Helena.

Dit gedicht is van een tijdje geleden, naar aanleiding van een zelfmoord in mijn naaste omgeving.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten