Sinterklaas is weer vertrokken naar Spanje, na heel veel mensen te hebben verblijdt met vele, prachtige cadeaus. Kerst staat nu voor de deur. Menigeen is druk bezig zijn huis te versieren met lichtjes, kaarsjes, glimmend spul en natuurlijk het pronkstuk 'de kerstboom'. Velen kijken ook verwachtingsvol uit naar de Kerstman. Hoewel de meeste Nederlanders nog gewoon het Sinterklaasfeest vieren, gaan steeds meer mensen overstag voor Santa Claus, want met Kerst cadeautjes onder de boom is zoveel gezelliger. Door de media en de vele Amerikaanse films en tv-programma's die tot ons komen. Maar de Amerikaanse Santa Claus is eigenlijk gewoon onze Sinterklaas, meegenomen door Europese emigranten naar Amerika. Een mengeling van verschillende Europese gebruiken, zoals onder andere Father Christmas, Joulupukki, Grootvadertje Vorst en Sinterklaas.
Maar goed, ik wil het nu niet hebben over de geschiedenis van Santa Claus, wie dat interessant vindt moet zelf maar wat googelen. Ook wil ik het niet hebben over de heiligenverering. Onze Sinterklaas is natuurlijk de heilige Sint Nicolaas van Myra. Veel christenen vinden dat we heiligen niet moeten vereren en dus eigenlijk ook niet hun feesten moeten willen vieren. Maar ik ben geen katholiek en weet daarom ook te weinig af van hoe deze heiligenverering een plaats heeft in het geloof van katholieken. Daarom kan en wil ik er ook geen oordeel over hebben, dan zou ik er eerst eens met een katholiek over willen praten.
Waar wil ik het dan wel over hebben? Waarom vieren we Kerst? Wat vieren we met Kerst?
Kerst is een feest wat bijna iedereen viert. We zijn een paar dagen vrij en willen die graag doorbrengen met mensen die ons lief zijn. Gezelligheid, samen zijn en lekker eten. Ook elkaar cadeaus geven wordt steeds belangrijker. En dat mag ook! Kerst is een feest en bij een feest horen lekkernijen, cadeaus en gezelligheid. Zo vieren wij toch ook onze eigen verjaardag? Want Kerst is een verjaardagsfeest, een geboortefeest, dat mogen wij vieren!
Alleen de jarige zelf wordt tijdens dit feest nogal eens genegeerd en vergeten. Velen staan er niet meer bij stil, maar dankzij Hem mogen en kunnen we dit Kerstfeest vieren. En cadeaus horen natuurlijk bij een verjaardag, dus ook bij Kerst. Het allereerste, mooiste en grootste Kerstcadeau was de jarige zelf, Gods Kerstcadeau voor jou, voor iedereen. De allerbelangrijkste gebeurtenis uit de geschiedenis; Jezus werd geboren!
Dat was het begin van Gods geweldige cadeau, Gods geweldige plan dat zo'n dertig jaar later met Pasen tot vervulling kwam, aan het kruis. Het dure, onbetaalbare cadeau dat jou bevrijding kan geven. Bevrijding van je pijn, ellende, verdriet. Bevrijding van jezelf en de druk van de maatschappij. Bevrijding van de leegte in je leven, in je hart. Het onvergankelijke cadeau dat je verzoening kan geven. Verzoening met God, zodat herstel van vrede kan beginnen. Verzoening met jezelf, want door vrede met God, kun je de vrede van God ervaren, kun je rust en vrijheid ervaren. En als gevolg daarvan kun je vrede met anderen gaan sluiten, mag je een vredestichter worden.
Jezus is een Koning, maar Hij werd niet geboren in een paleis. Zijn wiegje was een voerbak. Hij werd geboren tussen de onaanzienlijken van deze wereld. Doelbewust, omdat God niet alleen de rijken en geleerden wilde bereiken, alhoewel zij Jezus net zo hard nodig hebben. Maar Jezus is Gods geschenk voor ons allemaal. Ook wanneer wij denken in deze maatschappij niets voor te stellen, niet belangrijk te zijn, dan mag Gods grote gift ons vertellen dat wij geliefd zijn en voor God zó belangrijk dat Hij zijn eniggeboren Zoon voor ons heeft gegeven om ons te redden. En het maakt niet uit wie je bent of wat je ook maar hebt gedaan. Want wij zijn allemaal mens, en geen mens is zonder zonde en allemaal hebben wij vergeving nodig en verzoening met God. Daarom is Kerst zo belangrijk!
Is dat geen fantastisch cadeau? Is dat niet iets om heel dankbaar voor te zijn en enorm blij van te worden? Dat wil je toch vieren met Kerst?
Maar.........., dan moet je wel dat cadeau uitpakken en niet in de hoek laten staan onder een laag stof!
Zou jij niet teleurgesteld zijn, wanneer jij met zorg een cadeau uitzoekt en het wordt niet uitgepakt?
God is echter niet teleurgesteld, maar Hij wacht vol geduld, tot Zijn geschenk wordt afgestoft en uitgepakt. En elke keer als iemand het cadeau uitpakt is er Feest in de hemelse gewesten!
Waarom vier jij Kerst? Vier jij het feest mee en ben je de jarige dankbaar voor Zijn gift, Zijn leven voor het jouwe?
vrijdag 13 december 2013
maandag 18 november 2013
Ik mis je....
Zonder jou leef ik mijn leven
Moet wel, want jij bent hier nu niet
Onze band is verbroken, niet gebleven
Ik ga door, zodat niemand 't ziet
Je hebt een plekje in mijn hart
In een hoekje diep verstopt
Maar soms ineens ben ik verward
Je beeld weer in mijn hoofd gedropt
Ik wil met je praten, je arm om me heen
Maar 't is onmogelijk, 't is echt voorbij
Dit gevoel van gemis draag ik alleen
Ik mis je zo, was je maar hier bij mij
Maar Heer, bij U kan ik wel schuilen
Opnieuw en opnieuw, U weet ervan
En elke keer weer even huilen
U troost, zodat ik weer verder kan
Helena
Voor iedereen die iemand moet missen,
een geliefde, een dierbare, een vriend.
Moet wel, want jij bent hier nu niet
Onze band is verbroken, niet gebleven
Ik ga door, zodat niemand 't ziet
Je hebt een plekje in mijn hart
In een hoekje diep verstopt
Maar soms ineens ben ik verward
Je beeld weer in mijn hoofd gedropt
Ik wil met je praten, je arm om me heen
Maar 't is onmogelijk, 't is echt voorbij
Dit gevoel van gemis draag ik alleen
Ik mis je zo, was je maar hier bij mij
Maar Heer, bij U kan ik wel schuilen
Opnieuw en opnieuw, U weet ervan
En elke keer weer even huilen
U troost, zodat ik weer verder kan
Helena
Voor iedereen die iemand moet missen,
een geliefde, een dierbare, een vriend.
donderdag 7 november 2013
Kortsluiting
Wervelende woorden razen door de storm in mijn hoofd
Twijfelachtige gedachten worden in mijn ziel gekloofd
Als in een flipperkast bliksemen de beelden door elkaar
Verbinden, verbreken, sluiten kort, de chaos is weer daar
Onzekere gevoelens veroorzaken golvende stromen van tranen
Zoekend naar een uitweg vloeien ze door mijn zenuwbanen
Wanhopig verlangend naar een veilige plek om te schuilen
Waar het door vredige stilte onmogelijk is om nog te huilen
Dat is waar, in mijn bonzende gebroken hart, U zich bevindt
Uw Geest mij toefluistert; Wees maar niet bang, mijn lieve kind
Ik hou van je en zal voortdurend bij je zijn, nu en voor altijd
Je was Me alles waard, laat nu maar los, deze uitputtende strijd
Helena
Twijfelachtige gedachten worden in mijn ziel gekloofd
Als in een flipperkast bliksemen de beelden door elkaar
Verbinden, verbreken, sluiten kort, de chaos is weer daar
Onzekere gevoelens veroorzaken golvende stromen van tranen
Zoekend naar een uitweg vloeien ze door mijn zenuwbanen
Wanhopig verlangend naar een veilige plek om te schuilen
Waar het door vredige stilte onmogelijk is om nog te huilen
Dat is waar, in mijn bonzende gebroken hart, U zich bevindt
Uw Geest mij toefluistert; Wees maar niet bang, mijn lieve kind
Ik hou van je en zal voortdurend bij je zijn, nu en voor altijd
Je was Me alles waard, laat nu maar los, deze uitputtende strijd
Helena
donderdag 24 oktober 2013
Wie denk jij dat je bent?
Samen met mijn oudste dochter, die er afgelopen zondag niet bij was, zit ik een opname te bekijken van de dienst, waarin ik ook een van de mensen was die mochten getuigen van Gods herstellende kracht. En dan hoor ik mezelf ineens filiosofie zeggen in plaats van filosofie. Nu had ik nog wel een paar versprekingen, maar dit vind ik wel een erge. Dan denk ik gelijk weer: mensen die me dit horen zeggen, kunnen de rest van mijn verhaal vast niet meer serieus nemen. Hoe absurd is dat. Dan komt toch even weer mijn oude ik bovendrijven. De oude perfectionistische ik. Echter, niemand heeft er iets van gezegd, terwijl ik toch wel heel veel positieve reacties heb gehad en van mensen heb gehoord dat ze waren geraakt. Dit is dus echt een irreële gedachte, waar ik het ook al over had in het stukje over onzekerheid. De wereld zit vol met onzekere mensen, mensen met vaak zeer irreële gedachten over zichzelf. Mensen met een laag zelfbeeld, een negatief zelfbeeld.
Hoe zit dat nu eigenlijk met ons zelfbeeld? Hoe maken we een beeld van onszelf?
Eigenlijk is dat best complex. Er zijn namelijk meerdere beelden of plaatjes van jou. Tezamen vormen deze jouw zelfbeeld.
Ten eerste is er natuurlijk het beeld wat je van jezelf hebt. Wie jij denkt dat je bent. Of zoals je bent als je alleen bent. Ken jij jezelf een beetje? Heb jij je positieve en negatieve punten voor jezelf in kaart gebracht?
Dan is er natuurlijk ook het beeld van wie je zou willen zijn. Wat zou je aan jezelf willen verbeteren of veranderen? Of ben je tevreden met jezelf? Voor een gelukkig mens zitten deze eerste twee plaatjes vaak dicht bij elkaar. Voor een onzeker mens zitten ze vaak mijlenver uit elkaar.
Dan is er nog het beeld zoals je jezelf aan anderen laat zien. Dat is vaak niet één plaatje, maar we gebruiken als het ware verschillende maskers in verschillende situaties en groepen van mensen. Het gebruik van maskers klinkt vaak een beetje negatief, maar je kunt ook niet ten alle tijde jezelf laten zien. Het is bijvoorbeeld niet echt handig om tijdens een sollicitatiegesprek te laten zien dat je een ochtendhumeur hebt. Of als je in de rij bij de kassa staat, wil je niet zomaar je verdriet laten zien. Echter, hoe intiemer de contacten in de situatie of groep waarin je verkeert, hoe dichter het beeld wat je laat zien bij je eigen zelf zit. Een gelukkig mens zal in zijn meest intieme relaties zichzelf kunnen en mogen zijn. Een onzeker mens zal juist moeite hebben zichzelf te laten zien, uit angst voor afkeuring en afwijzing. En zal dus heel veel energie steken in het spelen van zijn rollen. Soms gaat dat zo ver, dat diegene zichzelf helemaal kwijt raakt en niet meer weet wie hij is.
Dit is allemaal vanuit je eigen gezichtspunt, maar vanuit het gezichtspunt van een ander wordt er natuurlijk ook een beeld van jou gevormd. Aangezien je verschillende maskers en persona's gebruikt, worden er natuurlijk ook meerdere plaatjes van je gemaakt. Een goede vriend zal een ander beeld van je hebben, dan de kassière in de supermarkt. Hier geldt ook weer dat, hoe beter iemand je kent, hoe dichter zijn beeld van jou bij je ware zelf zit. Ook jouw zelfbeeld wordt hier door beïnvloedt. Denk maar aan de invloed van complimenten aan de ene kant en de invloed van kritiek aan de andere kant. Onzekere mensen zullen zich hierdoor vaker negatief laten beïnvloeden, de negatieve spiraal van irreële gedachten.
Ook een belangrijk beeld is het beeld, wat jij denkt dat de ander van jou heeft gevormd. Want het is niet altijd zo dat hoe jij denkt dat mensen over je denken, ook werkelijk zo is. Vooral onzekere mensen hebben nogal eens de neiging om te denken dat een ander een negatief beeld van ze heeft, terwijl dat vaak helemaal niet zo is. Maar andersom komt ook voor dat mensen overschatten hoe een ander over ze denkt. Of dat er achter je rug om andere dingen over je worden verteld dan recht in je gezicht. Dan geeft iemand je de indruk dat hij je aardig vindt, maar tegen een ander roddelt hij over je. Als je daar achter komt, levert dat vaak een fikse deuk op in je zelfbeeld, maar besef goed dat dit vaak ook diegene zijn eigen onzekerheid is. Een zelfverzekerd persoon heeft het niet nodig om een ander neer te halen. Soms wil je ook, dat het beeld wat een ander van je heeft, anders is dan de werkelijkheid, omdat je bepaalde dingen of negatieve eigenschappen wilt verbergen. Daar gebruik je dan die maskers of persona's voor. Maar in werkelijkheid stelt die ander vaak helemaal niet zulke hoge eisen aan je, in ieder geval niet zo hoog als jij denkt of zo hoog als jij van jezelf eist.
Al met al, is je zelfbeeld en je zelfkennis en hoe je jezelf presenteert, dus constant in wisselwerking, met elkaar, met hoe een ander je ziet en hoe je gezien wilt worden. Dit alles samen vormt wie jij bent. Als wie je bent, wie je zou willen zijn en hoe je gezien wordt redelijk bij elkaar in de buurt zitten, dan ben je vaak best tevreden met jezelf. Zit er echter een kloof tussen deze beelden van jezelf, dan levert dat helaas dikwijls minderwaardigheidsgevoelens op, heb je te weinig waardering voor wie je bent en stel je te hoge eisen aan wie je zou willen zijn.
Wat is nu het ware beeld van jou? Een realistisch beeld, al jouw positieve en negatieve eigenschappen in beeld, zonder waardeoordeel van jou of de ander, zonder verdoezelingen en ontkenningen, zonder onmogelijke eisen en onrealistische verwachtingen, zonder egocentrische vertekeningen? Al je beperkingen en potenties in één beeld?
Dat is hoe God jou ziet! Hij heeft het complete plaatje en Hij weet hoe geweldig dat beeld uiteindelijk kan worden. Tenminste, als je Hem laat werken aan het bouwwerk, wat Hij heeft ontworpen. Als je de hand van de kunstenaar volgt, leer je uiteindelijk ook door Zijn ogen kijken en de ware schoonheid van zijn werk zien! Hij had een prachtig beeld voor ogen toen Hij je schiep en Hij wil niets liever dan je helpen uiteindelijk dat beeld te worden!
Hoe zit dat nu eigenlijk met ons zelfbeeld? Hoe maken we een beeld van onszelf?
Eigenlijk is dat best complex. Er zijn namelijk meerdere beelden of plaatjes van jou. Tezamen vormen deze jouw zelfbeeld.
Ten eerste is er natuurlijk het beeld wat je van jezelf hebt. Wie jij denkt dat je bent. Of zoals je bent als je alleen bent. Ken jij jezelf een beetje? Heb jij je positieve en negatieve punten voor jezelf in kaart gebracht?
Dan is er natuurlijk ook het beeld van wie je zou willen zijn. Wat zou je aan jezelf willen verbeteren of veranderen? Of ben je tevreden met jezelf? Voor een gelukkig mens zitten deze eerste twee plaatjes vaak dicht bij elkaar. Voor een onzeker mens zitten ze vaak mijlenver uit elkaar.
Dan is er nog het beeld zoals je jezelf aan anderen laat zien. Dat is vaak niet één plaatje, maar we gebruiken als het ware verschillende maskers in verschillende situaties en groepen van mensen. Het gebruik van maskers klinkt vaak een beetje negatief, maar je kunt ook niet ten alle tijde jezelf laten zien. Het is bijvoorbeeld niet echt handig om tijdens een sollicitatiegesprek te laten zien dat je een ochtendhumeur hebt. Of als je in de rij bij de kassa staat, wil je niet zomaar je verdriet laten zien. Echter, hoe intiemer de contacten in de situatie of groep waarin je verkeert, hoe dichter het beeld wat je laat zien bij je eigen zelf zit. Een gelukkig mens zal in zijn meest intieme relaties zichzelf kunnen en mogen zijn. Een onzeker mens zal juist moeite hebben zichzelf te laten zien, uit angst voor afkeuring en afwijzing. En zal dus heel veel energie steken in het spelen van zijn rollen. Soms gaat dat zo ver, dat diegene zichzelf helemaal kwijt raakt en niet meer weet wie hij is.
Dit is allemaal vanuit je eigen gezichtspunt, maar vanuit het gezichtspunt van een ander wordt er natuurlijk ook een beeld van jou gevormd. Aangezien je verschillende maskers en persona's gebruikt, worden er natuurlijk ook meerdere plaatjes van je gemaakt. Een goede vriend zal een ander beeld van je hebben, dan de kassière in de supermarkt. Hier geldt ook weer dat, hoe beter iemand je kent, hoe dichter zijn beeld van jou bij je ware zelf zit. Ook jouw zelfbeeld wordt hier door beïnvloedt. Denk maar aan de invloed van complimenten aan de ene kant en de invloed van kritiek aan de andere kant. Onzekere mensen zullen zich hierdoor vaker negatief laten beïnvloeden, de negatieve spiraal van irreële gedachten.
Ook een belangrijk beeld is het beeld, wat jij denkt dat de ander van jou heeft gevormd. Want het is niet altijd zo dat hoe jij denkt dat mensen over je denken, ook werkelijk zo is. Vooral onzekere mensen hebben nogal eens de neiging om te denken dat een ander een negatief beeld van ze heeft, terwijl dat vaak helemaal niet zo is. Maar andersom komt ook voor dat mensen overschatten hoe een ander over ze denkt. Of dat er achter je rug om andere dingen over je worden verteld dan recht in je gezicht. Dan geeft iemand je de indruk dat hij je aardig vindt, maar tegen een ander roddelt hij over je. Als je daar achter komt, levert dat vaak een fikse deuk op in je zelfbeeld, maar besef goed dat dit vaak ook diegene zijn eigen onzekerheid is. Een zelfverzekerd persoon heeft het niet nodig om een ander neer te halen. Soms wil je ook, dat het beeld wat een ander van je heeft, anders is dan de werkelijkheid, omdat je bepaalde dingen of negatieve eigenschappen wilt verbergen. Daar gebruik je dan die maskers of persona's voor. Maar in werkelijkheid stelt die ander vaak helemaal niet zulke hoge eisen aan je, in ieder geval niet zo hoog als jij denkt of zo hoog als jij van jezelf eist.
Al met al, is je zelfbeeld en je zelfkennis en hoe je jezelf presenteert, dus constant in wisselwerking, met elkaar, met hoe een ander je ziet en hoe je gezien wilt worden. Dit alles samen vormt wie jij bent. Als wie je bent, wie je zou willen zijn en hoe je gezien wordt redelijk bij elkaar in de buurt zitten, dan ben je vaak best tevreden met jezelf. Zit er echter een kloof tussen deze beelden van jezelf, dan levert dat helaas dikwijls minderwaardigheidsgevoelens op, heb je te weinig waardering voor wie je bent en stel je te hoge eisen aan wie je zou willen zijn.
Wat is nu het ware beeld van jou? Een realistisch beeld, al jouw positieve en negatieve eigenschappen in beeld, zonder waardeoordeel van jou of de ander, zonder verdoezelingen en ontkenningen, zonder onmogelijke eisen en onrealistische verwachtingen, zonder egocentrische vertekeningen? Al je beperkingen en potenties in één beeld?
Dat is hoe God jou ziet! Hij heeft het complete plaatje en Hij weet hoe geweldig dat beeld uiteindelijk kan worden. Tenminste, als je Hem laat werken aan het bouwwerk, wat Hij heeft ontworpen. Als je de hand van de kunstenaar volgt, leer je uiteindelijk ook door Zijn ogen kijken en de ware schoonheid van zijn werk zien! Hij had een prachtig beeld voor ogen toen Hij je schiep en Hij wil niets liever dan je helpen uiteindelijk dat beeld te worden!
maandag 23 september 2013
Storm
De lucht is grijs en de wereld is nat
Het wordt al snel schemerig op mijn pad
Ik zwoeg op mijn fiets tegen de wind
De kleuren krijgen nu een grauwe tint
Uit de huizen stroomt het licht naar buiten
De regendruppels glinsteren op de ruiten
Het is daarbinnen vast ook warmer
Mijn gezicht doorweekt en koud als marmer
Eenzaamheid valt als een deken over me heen
Hier in de buitenwereld zo helemaal alleen
Onder de dreigende zwaaiende bomen
Denk ik alleen nog maar aan thuiskomen
Toch voel ik me niet echt verlaten
Het geeft me kracht met U te praten
Want waar en in welke situatie ik ook zit
U bent nabij, ik neurie, zing en ik bid
En dan ineens, ik zie al het licht
Mijn warme thuis, het is in zicht
Het duister zal alweer niet winnen
Want dan stap ik de Liefde binnen
Helena.
donderdag 19 september 2013
Gevoelens uit de diepte
Onderstaande gedichten zijn al wat ouder. Ze gaan over mijn diepe dal, het zoeken naar een uitweg, de eerste voorzichtige stapjes omhoog, maar toch soms weer afglijden. Gelukkig is mijn put geheel gedempt. (Misschien is er soms nog een klein kuiltje.) Maar herken jij jezelf in deze gevoelens, weet dan dat die uitgestoken hand er ook voor jou is!
Verdwaald
Verloren, verdwaald.
Verdwaald in de grote stad.De grote stad van het leven.
Hoe komt ze hier terecht?
Hoe komt ze hier weer weg?
Om haar heen razen mensen alle kanten op.
Ze weten precies waar ze heen moeten.
Niemand staat stil.
Langzaam loopt ze een stukje de ene kant op.
Dan weer een stukje in de andere richting.
Ziet niemand haar?
Kan iemand haar helpen?
Waar zijn de wegwijzers?
Waar is toch dat hutje op de hei?
Wie pakt haar bij de hand?
Golven
Kijk daar, iemand zwemmend in 't leven.
Soms rustig voortkabbelend door je bestaan.Soms is het leven echter stormachtig.
Golven die woest over je heen slaan.
Kijk zoekend naar een uitweg.
Maar 't leven heeft geen vluchtroute, geen uitgang.
Je kunt je soms wel even verstoppen.
Maar uiteindelijk houdt het leven je in de tang.
Wie is het toch?
Ze komt me wel vaag bekend voor.
Maar ik weet niet wie het is.
Niemand weet wie ze is.
Ziet dan niemand haar?
Kijk, hoe ze wanhopig zoekt.
Naar vaste grond onder haar voeten.
Naar iets om aan vast te houden.
Naar iemand.
Iets om op te klimmen.
Uit het overweldigende leven.
Wanhopig zoekend naar een uitgestoken hand.
Maar er is niets!
Of...?
Is daar een lichtpuntje?
Is daar iemand of iets?
Droom!?
Ik sta aan de rand van de afgronden kijk in een diep zwart gat
Onevenwichtig loop ik op de instabiele rand
Ik kijk naar boven, daar zie ik vredige rust
Ik strek mijn armen naar omhoog
Maar iemand stoot mij aan
en ik verlies mijn evenwicht
Ik val over de balustrade
Hé, waar komt die nou ineens vandaan
Ik kan mij nog net vasthouden
Maar langzaam glipt de grip uit mijn handen
Ik val naar beneden
en.... land in een vangnet
Hé, die was er eerst toch nog niet
Ik lig op mijn rug
en veer nog wat op en neer
Ik kijk omhoog
en pak de uitgestoken hand
Niet weer!
Ik haat mezelf, echt waar.
Hoe speel ik 't toch steeds weer klaar.Om mezelf weer zo te verlagen.
En alle waardigheid te verjagen.
Waarom moet toch mijn frustratie en pijn.
Het verdriet en pijn van een ander zijn.
Verkeerde gevoelens overheersen mijn verstand.
Ik heb mezelf weer niet in de hand.
Ik voel me dan zo in en in slecht.
Mijn normen en waarden zijn niet echt.
O Heer, help me dan toch, ik wil dit niet.
Niet weer die leegte, die angst en verdriet.
Wanhopig en schuldig toon ik mijn berouw.
Waarom kwets ik toch juist waar ik van hou.
En de schade die ik heb aangedaan.
Hoe maak ik die ooit weer ongedaan.
Waardeloos voel ik me, Heer.
Wanneer leer ik het nu een keer.
Deze gevoelens zijn een goede straf.
O Heer, leer ik het ooit nog af.
Helena.
woensdag 21 augustus 2013
Roze bril
Ben er weer van drie weken vakantie op de camping. Ik was van plan om lekker veel te slapen, een stapel studieboeken te lezen, een opdracht voor persoonlijke psychologie af te maken en ook om wat te schrijven voor m'n blog, want dat heb ik de laatste tijd voor de vakantie veel te weinig gedaan, naar mijn zin althans.
Ik heb wel lekker geslapen, maar niet uitzonderlijk veel, ik was dus toch niet zo moe als ik dacht. Van de stapel boeken heb ik er maar één uitgelezen, al was het wel een hele dikke, hoor! De opdracht is ook niet af, het zit wel een beetje in m'n hoofd, maar moet nog op papier, of liever gezegd in Word. Geschreven heb ik ook niet echt, dit is eigenlijk het eerste. Maar ik had dan ook bijna geen internetverbinding op de camping en had het dus toch niet kunnen plaatsen. Wel een volle mailbox bij thuiskomst en dus heel wat mailtjes af te handelen. Facebook? Bijna drie weken niet gezien, eigenlijk best wel lekker!
Wat ik dan wel heb gedaan?
Genieten!
Genieten van m'n gezin. Genieten van het mooie weer. Genieten van de rust. Genieten van de mooie bossen en heide van Drenthe. Beetje spelen met m'n fototoestel. Ook nog een paar logeetjes gehad. Al met al dus gewoon 'enjoying the simple life'. Beseffen hoe rijk ik eigenlijk ben!
Ik heb eigenlijk ook helemaal geen zin om terug te gaan naar het 'normale' leven. Het vroege opstaan, het leven op de klok, alle drukke agenda's.....
Maar is dat eigenlijk ook geen rijkdom? Onze kinderen hebben de mogelijkheid om naar school te gaan en zich te ontwikkelen. Al zien ze het zelf vaak als 'moeten'. Mijn man en ik delen de zorg voor ons gezin. Daarnaast hebben wij de mogelijkheid én de vrijheid om ons te ontwikkelen en om te groeien in ons geloof.
Zoveel mensen op de wereld hebben maar één prioriteit en dat is 'in leven blijven'. Overleven is al wat ze kennen!
Hier in Nederland kunnen wij heel goed klagen, kijken we vaak vooral naar de negatieve dingen en zijn we behoorlijk veeleisend. In praktische zin, maar ook in onze relaties. Misschien moeten wij met z'n allen eens een 'roze bril' opzetten en met een andere, positievere blik naar onze omgeving kijken. Met een blijer, optimistischer gemoed voelen we ons niet alleen beter, gelukkiger, maar het is ook gunstig voor onze gezondheid en het heeft een positieve uitwerking op onze relaties. Samen voor een betere wereld! Niet mopperen, maar vreugde uitstralen. Geloof, hoop en liefde (uit)delen.
Wetenschappers kunnen dit tegenwoordig zelfs onderbouwen met modern hersenonderzoek. Het is uitermate interessant wat de wetenschap heden ten dage allemaal ontdekt over de werking van onze hersenen. Onze hersenen zitten zeer ingenieus in elkaar en worden gevormd en beïnvloed door onze genen, onze voeding, onze omgeving, onze opvoeding en onze relaties. Wat die laatsten betreft, omgeving, opvoeding en relaties, dan gaat het niet alleen om opgeslagen herinneringen in ons geheugen, maar er vinden ook daadwerkelijke veranderingen plaats. Neurale veranderingen, maar ook veranderingen in de biochemische en hormonale samenstelling.
Al dat samen maakt ons ons, maakt jou jij! En tot onze laatste dag kunnen onze hersenstructuren veranderen, nieuwe hersencellen die nieuwe neurale verbindingen maken. Door die 'roze bril'. Dat wordt nu dus ontdekt door de wetenschap, dat we tot onze laatste dag door nieuwe positieve ervaringen ons gedrag positief kunnen beïnvloeden. Een uitspraak als: "Zo ben ik nu eenmaal." is dus eigenlijk gewoon een excuus om niet te hoeven veranderen. Want verandering is wel degelijk mogelijk, maar het is wel hard werken en je moet het ook willen.
Maar wordt dat eigenlijk al niet eeuwenlang verteld? Door Jezus, door de Bijbel! Dat we geen vooroordelen moeten hebben, niet moeten haten, maar moeten liefhebben! En dat als we naar Hem gaan luisteren en Hem gaan volgen, Hij ons zal veranderen, alles ten goede zal keren. Jezus gaan volgen betekent een positieve blik ontwikkelen, altijd het goede zoeken in de ander. Een 'roze bril' krijgen?
Dat de voorschriften die Jezus ons geeft voor ons leven zorgen voor een gezond lichaam, een gezonde geest en gezonde relaties is natuurlijk niet meer dan logisch, aangezien God de ingenieur is van dat 'ingenieuze staaltje werk', ons brein!
Ik heb wel lekker geslapen, maar niet uitzonderlijk veel, ik was dus toch niet zo moe als ik dacht. Van de stapel boeken heb ik er maar één uitgelezen, al was het wel een hele dikke, hoor! De opdracht is ook niet af, het zit wel een beetje in m'n hoofd, maar moet nog op papier, of liever gezegd in Word. Geschreven heb ik ook niet echt, dit is eigenlijk het eerste. Maar ik had dan ook bijna geen internetverbinding op de camping en had het dus toch niet kunnen plaatsen. Wel een volle mailbox bij thuiskomst en dus heel wat mailtjes af te handelen. Facebook? Bijna drie weken niet gezien, eigenlijk best wel lekker!
Wat ik dan wel heb gedaan?
Genieten!
Genieten van m'n gezin. Genieten van het mooie weer. Genieten van de rust. Genieten van de mooie bossen en heide van Drenthe. Beetje spelen met m'n fototoestel. Ook nog een paar logeetjes gehad. Al met al dus gewoon 'enjoying the simple life'. Beseffen hoe rijk ik eigenlijk ben!
Ik heb eigenlijk ook helemaal geen zin om terug te gaan naar het 'normale' leven. Het vroege opstaan, het leven op de klok, alle drukke agenda's.....
Maar is dat eigenlijk ook geen rijkdom? Onze kinderen hebben de mogelijkheid om naar school te gaan en zich te ontwikkelen. Al zien ze het zelf vaak als 'moeten'. Mijn man en ik delen de zorg voor ons gezin. Daarnaast hebben wij de mogelijkheid én de vrijheid om ons te ontwikkelen en om te groeien in ons geloof.
Zoveel mensen op de wereld hebben maar één prioriteit en dat is 'in leven blijven'. Overleven is al wat ze kennen!
Hier in Nederland kunnen wij heel goed klagen, kijken we vaak vooral naar de negatieve dingen en zijn we behoorlijk veeleisend. In praktische zin, maar ook in onze relaties. Misschien moeten wij met z'n allen eens een 'roze bril' opzetten en met een andere, positievere blik naar onze omgeving kijken. Met een blijer, optimistischer gemoed voelen we ons niet alleen beter, gelukkiger, maar het is ook gunstig voor onze gezondheid en het heeft een positieve uitwerking op onze relaties. Samen voor een betere wereld! Niet mopperen, maar vreugde uitstralen. Geloof, hoop en liefde (uit)delen.
Wetenschappers kunnen dit tegenwoordig zelfs onderbouwen met modern hersenonderzoek. Het is uitermate interessant wat de wetenschap heden ten dage allemaal ontdekt over de werking van onze hersenen. Onze hersenen zitten zeer ingenieus in elkaar en worden gevormd en beïnvloed door onze genen, onze voeding, onze omgeving, onze opvoeding en onze relaties. Wat die laatsten betreft, omgeving, opvoeding en relaties, dan gaat het niet alleen om opgeslagen herinneringen in ons geheugen, maar er vinden ook daadwerkelijke veranderingen plaats. Neurale veranderingen, maar ook veranderingen in de biochemische en hormonale samenstelling.
Al dat samen maakt ons ons, maakt jou jij! En tot onze laatste dag kunnen onze hersenstructuren veranderen, nieuwe hersencellen die nieuwe neurale verbindingen maken. Door die 'roze bril'. Dat wordt nu dus ontdekt door de wetenschap, dat we tot onze laatste dag door nieuwe positieve ervaringen ons gedrag positief kunnen beïnvloeden. Een uitspraak als: "Zo ben ik nu eenmaal." is dus eigenlijk gewoon een excuus om niet te hoeven veranderen. Want verandering is wel degelijk mogelijk, maar het is wel hard werken en je moet het ook willen.
Maar wordt dat eigenlijk al niet eeuwenlang verteld? Door Jezus, door de Bijbel! Dat we geen vooroordelen moeten hebben, niet moeten haten, maar moeten liefhebben! En dat als we naar Hem gaan luisteren en Hem gaan volgen, Hij ons zal veranderen, alles ten goede zal keren. Jezus gaan volgen betekent een positieve blik ontwikkelen, altijd het goede zoeken in de ander. Een 'roze bril' krijgen?
Dat de voorschriften die Jezus ons geeft voor ons leven zorgen voor een gezond lichaam, een gezonde geest en gezonde relaties is natuurlijk niet meer dan logisch, aangezien God de ingenieur is van dat 'ingenieuze staaltje werk', ons brein!
woensdag 10 juli 2013
Ook als het regent schijnt de zon
Ook als het regent schijnt de zon
Al zie je het soms even niet
Geluk lijkt soms wel op de bon
En overvloedig het verdriet
Oneerlijk lijkt het allemaal
Gerechtigheid is ver zoek
Onduidelijk is vaak de taal
Onbekend in je eigen boek
Maar toch, de zon schijnt echt
Hoop, al ben je bijna gezwicht
Luister maar naar wat Jezus zegt
Mijn juk is zacht, mijn last is licht
Helena.
vrijdag 24 mei 2013
Mysterie
Waarheen leidt mijn herkomst
Ik verdwaal in mogelijkhedenVoor mij een onbekende toekomst
Voor U een gekend verleden
Hoe weet ik welke kant de juiste is
Welke leidt naar vrede, rust en vrijheidHoe weet ik zeker dat ik Uw pad niet mis
Vul mij toch met Uw liefde en wijsheid
Leer mij zorgen los te laten
Niet te geven om statusOm niemand meer te haten
Leer mij zijn als U, Heer Jezus
Helena
dinsdag 7 mei 2013
Onzekerheid
Overal om mij heen zie ik onzekere mensen. Mensen die onzeker zijn over hun werkprestaties, mensen die onzeker zijn over hun opvoedkunde, mensen die onzeker zijn in het sociale verkeer. Ik denk dat er bijna geen mens is die nooit eens onzeker is. Ik denk ook dat dat helemaal niet erg is. Zeker bij het ondernemen van nieuwe dingen, examens e.d. is het heel normaal om een zekere mate van spanning te hebben. In feite is dat zelfs ook gunstig, want dat houdt je scherp en alert.
Anders is het wanneer die onzekerheid je leven gaat beheersen. Als het je hindert in de dingen die je doet, of die je graag zou willen doen. Wanneer je daardoor activiteiten uit de weg gaat, of andere mensen gaat vermijden. Zodat je dus hierdoor een gevoel van minderwaardigheid ontwikkelt, of hebt ontwikkeld.
Het vreemde is dat deze enorm onzekere mensen alleen maar zelfverzekerde mensen om zich heen zien. Ze zien gewoonweg niet de onzekerheid die andere mensen ook hebben. Ze zijn ook vaak erg bezig met hoe andere mensen naar ze kijken, wat ze wel niet van hen denken. Ze hebben vaak het idee dat er constant op ze wordt gelet, terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is. De meeste mensen zijn gewoon meer bezig met hun eigen onzekerheidjes, dan dat ze zo op een ander letten. Ook blijken de mensen die wel zelfverzekerd lijken, als je ze beter leert kennen, hun onzekerheid te verbergen achter een masker van bravoure, van gespeelde spontaniteit.
De gedachtengang van erg onzekere mensen is dus vaak verre van realistisch. Zo onstaat er een vicieuze cirkel. De irreële gedachten maken je gedrag onzeker. Door je onzekere gedrag krijg je negatieve ervaringen, wat je een vervelend gevoel geeft. Wat dan weer een bevestiging is van je irreële gedachten.
Hoe kun je dat nu doorbreken? Hoe kun je hier nu verandering in aanbrengen?
Als eerste moet je kijken naar de irreële gedachten die je hebt en deze vervangen door een meer realistischer kijk. Realistische gedachten over jezelf en over de ander. Dat is natuurlijk niet zo eenvoudig. Want voor een onzeker persoon zijn zijn gedachten helemaal niet irreël, maar juist zeer reëel. Er zal dus weerstand zijn tegen de verandering in denken, omdat dat dwars tegen zijn gevoel indruist. "Ik ben al een loser. Dat weet ik en ervaar ik! En nu ga je me ook nog vertellen dat mijn denken en gevoel niet deugt? Zie je nu wel dat ik een loser ben!?
Als het er zo ingebakken zit, dat iemand zichzelf minder waard vindt, is het belangrijk om te gaan kijken naar waar dit vandaan komt. Wat is de bron van deze gevoelens?
Wat is er gebeurd dat iemand zo overtuigd is van zijn eigen onkunde?
Had je dominante ouders? Werd je erg beperkt?
Of ben je juist teveel aan je lot overgelaten? Verwaarloosd?
Ben je veel gekleineerd? Werd je erg gepest?
Zat er gewoon veel tegen in je leven? Had je de pech aan je kont hangen?
Zo zijn er nog veel meer vragen te stellen, maar wie of wat gaf jou het gevoel niet te voldoen?
Als je dan nu naar deze situatie terugkijkt, was het dan wel waar? Had deze persoon wel gelijk? Wat is waarheid? Voor mij is Jezus' woord waarheid! En als jij een christen bent, dan moet dat ook jouw waarheid zijn. Het is hun woord, jouw woord tegen Jezus' woord. Wie heeft er gelijk, wie heeft er meer gezag, aan wiens woord hecht je meer waarde? Hij houdt van je, Hij houdt echt van je! Precies zoals je bent, precies zoals Hij gewild heeft dat je zou zijn. Alleen wil Hij niet dat jij je zo ongelukkig voelt, want Hij heeft je geluk voor ogen. Je bent zo waardevol voor Hem, zo kostbaar!
Wat je ook moet doen, om die nieuwe positieve gedachten over jezelf te bekrachtigen, is nieuwe ervaringen opdoen. Je moet stoppen met alleen kijken naar wat allemaal niet goed gaat en wat je niet goed kunt. Maar je focussen op wat je wel goed kunt, je kwaliteiten, de positieve zaken en mensen in je leven. Als je nu eens echt eerlijk al je plussen en minnen tegenover elkaar zet, kan ik me niet voorstellen dat de positieve kant leeg is en de negatieve vol. Wees eerlijk!
Maar je hoeft toch ook niet perfect te zijn? Kijk eens om je heen. Dan zie je toch ook niet alleen maar perfecte mensen? Wat een ander goed kan, kun jij misschien inderdaad niet. Maar misschien kan die ander niet, wat jij wel goed kunt. Zo kunnen we elkaar in balans houden. Laten we voor elkaar de lat niet zo hoog leggen. Maar leg ook vooral voor jezelf de lat niet zo hoog! Je kunt en hoeft niet zo te zijn en te doen als die ander, zo heeft God je niet gemaakt. Je moet zijn en doen zoals God dat bedoeld heeft toen Hij jou uniek creëerde. Want alleen jij kunt datgene zijn en doen
Het enige wat God van je vraagt is van Hem te houden en van die ander! Maar zo vraagt Hij die ander ook om van jou te houden! Gewoon zoals je bent. Als die ander dat niet kan of wil, dan is dat de verantwoording van die ander en niet die van jou! Je kunt een ander niet van je laten houden, dus wees gewoon jezelf. Neem je verantwoording en heb lief! Misschien zul je gaan merken dat het helemaal niet zoveel uitmaakt wat een ander vindt van hoe jij je leven leidt. Zodat jij gewoon jouw ding kunt doen, op jouw manier, in alle vrijheid, in de wetenschap dat je hoe dan ook geliefd bent.
Misschien dat je nu wel denkt: "Ja, jij hebt makkelijk praten, maar jij weet niet hoe ik me voel!"
Nee, dat weet ik inderdaad niet. Ik heb het hier ook heel algemeen gehouden, maar ik besef heel goed dat ieder zo zijn eigen verhaal en redenen voor onzekerheid heeft. Maar ik weet wel heel goed hoe het voelt om enorm onzeker te zijn. Ikzelf heb mij ook jarenlang in huis verstopt, activiteiten vermeden, ben mensen uit de weg gegaan. Ik had een sociale fobie! Als je niets doet, kun je ook niets verkeerd doen, toch? Kun je ook niet falen. Maar ondertussen vond ik het ook verschrikkelijk dat ik het idee had dat men me maar dom en onnozel vond. Voelde de drang om me te bewijzen, te moeten laten zien dat ik verre van dom was. Nu heb ik dat niet meer, voor God hoef ik me niet te bewijzen. Hij weet allang wie ik ben en Hij houdt van me zoals Hij me gemaakt heeft. Nu heb ik de vrijheid om gewoon er te zijn, me vrij te bewegen tussen andere mensen, waarvan sommigen mij wel leuk en aardig vinden en anderen misschien wel niet. Het zij zo! Soms lukt iets wel, soms lukt iets niet. Zo simpel is het. Want Hij is altijd bij mij!
Anders is het wanneer die onzekerheid je leven gaat beheersen. Als het je hindert in de dingen die je doet, of die je graag zou willen doen. Wanneer je daardoor activiteiten uit de weg gaat, of andere mensen gaat vermijden. Zodat je dus hierdoor een gevoel van minderwaardigheid ontwikkelt, of hebt ontwikkeld.
Het vreemde is dat deze enorm onzekere mensen alleen maar zelfverzekerde mensen om zich heen zien. Ze zien gewoonweg niet de onzekerheid die andere mensen ook hebben. Ze zijn ook vaak erg bezig met hoe andere mensen naar ze kijken, wat ze wel niet van hen denken. Ze hebben vaak het idee dat er constant op ze wordt gelet, terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is. De meeste mensen zijn gewoon meer bezig met hun eigen onzekerheidjes, dan dat ze zo op een ander letten. Ook blijken de mensen die wel zelfverzekerd lijken, als je ze beter leert kennen, hun onzekerheid te verbergen achter een masker van bravoure, van gespeelde spontaniteit.
De gedachtengang van erg onzekere mensen is dus vaak verre van realistisch. Zo onstaat er een vicieuze cirkel. De irreële gedachten maken je gedrag onzeker. Door je onzekere gedrag krijg je negatieve ervaringen, wat je een vervelend gevoel geeft. Wat dan weer een bevestiging is van je irreële gedachten.
Hoe kun je dat nu doorbreken? Hoe kun je hier nu verandering in aanbrengen?
Als eerste moet je kijken naar de irreële gedachten die je hebt en deze vervangen door een meer realistischer kijk. Realistische gedachten over jezelf en over de ander. Dat is natuurlijk niet zo eenvoudig. Want voor een onzeker persoon zijn zijn gedachten helemaal niet irreël, maar juist zeer reëel. Er zal dus weerstand zijn tegen de verandering in denken, omdat dat dwars tegen zijn gevoel indruist. "Ik ben al een loser. Dat weet ik en ervaar ik! En nu ga je me ook nog vertellen dat mijn denken en gevoel niet deugt? Zie je nu wel dat ik een loser ben!?
Als het er zo ingebakken zit, dat iemand zichzelf minder waard vindt, is het belangrijk om te gaan kijken naar waar dit vandaan komt. Wat is de bron van deze gevoelens?
Wat is er gebeurd dat iemand zo overtuigd is van zijn eigen onkunde?
Had je dominante ouders? Werd je erg beperkt?
Of ben je juist teveel aan je lot overgelaten? Verwaarloosd?
Ben je veel gekleineerd? Werd je erg gepest?
Zat er gewoon veel tegen in je leven? Had je de pech aan je kont hangen?
Zo zijn er nog veel meer vragen te stellen, maar wie of wat gaf jou het gevoel niet te voldoen?
Als je dan nu naar deze situatie terugkijkt, was het dan wel waar? Had deze persoon wel gelijk? Wat is waarheid? Voor mij is Jezus' woord waarheid! En als jij een christen bent, dan moet dat ook jouw waarheid zijn. Het is hun woord, jouw woord tegen Jezus' woord. Wie heeft er gelijk, wie heeft er meer gezag, aan wiens woord hecht je meer waarde? Hij houdt van je, Hij houdt echt van je! Precies zoals je bent, precies zoals Hij gewild heeft dat je zou zijn. Alleen wil Hij niet dat jij je zo ongelukkig voelt, want Hij heeft je geluk voor ogen. Je bent zo waardevol voor Hem, zo kostbaar!
Wat je ook moet doen, om die nieuwe positieve gedachten over jezelf te bekrachtigen, is nieuwe ervaringen opdoen. Je moet stoppen met alleen kijken naar wat allemaal niet goed gaat en wat je niet goed kunt. Maar je focussen op wat je wel goed kunt, je kwaliteiten, de positieve zaken en mensen in je leven. Als je nu eens echt eerlijk al je plussen en minnen tegenover elkaar zet, kan ik me niet voorstellen dat de positieve kant leeg is en de negatieve vol. Wees eerlijk!
Maar je hoeft toch ook niet perfect te zijn? Kijk eens om je heen. Dan zie je toch ook niet alleen maar perfecte mensen? Wat een ander goed kan, kun jij misschien inderdaad niet. Maar misschien kan die ander niet, wat jij wel goed kunt. Zo kunnen we elkaar in balans houden. Laten we voor elkaar de lat niet zo hoog leggen. Maar leg ook vooral voor jezelf de lat niet zo hoog! Je kunt en hoeft niet zo te zijn en te doen als die ander, zo heeft God je niet gemaakt. Je moet zijn en doen zoals God dat bedoeld heeft toen Hij jou uniek creëerde. Want alleen jij kunt datgene zijn en doen
Het enige wat God van je vraagt is van Hem te houden en van die ander! Maar zo vraagt Hij die ander ook om van jou te houden! Gewoon zoals je bent. Als die ander dat niet kan of wil, dan is dat de verantwoording van die ander en niet die van jou! Je kunt een ander niet van je laten houden, dus wees gewoon jezelf. Neem je verantwoording en heb lief! Misschien zul je gaan merken dat het helemaal niet zoveel uitmaakt wat een ander vindt van hoe jij je leven leidt. Zodat jij gewoon jouw ding kunt doen, op jouw manier, in alle vrijheid, in de wetenschap dat je hoe dan ook geliefd bent.
Misschien dat je nu wel denkt: "Ja, jij hebt makkelijk praten, maar jij weet niet hoe ik me voel!"
Nee, dat weet ik inderdaad niet. Ik heb het hier ook heel algemeen gehouden, maar ik besef heel goed dat ieder zo zijn eigen verhaal en redenen voor onzekerheid heeft. Maar ik weet wel heel goed hoe het voelt om enorm onzeker te zijn. Ikzelf heb mij ook jarenlang in huis verstopt, activiteiten vermeden, ben mensen uit de weg gegaan. Ik had een sociale fobie! Als je niets doet, kun je ook niets verkeerd doen, toch? Kun je ook niet falen. Maar ondertussen vond ik het ook verschrikkelijk dat ik het idee had dat men me maar dom en onnozel vond. Voelde de drang om me te bewijzen, te moeten laten zien dat ik verre van dom was. Nu heb ik dat niet meer, voor God hoef ik me niet te bewijzen. Hij weet allang wie ik ben en Hij houdt van me zoals Hij me gemaakt heeft. Nu heb ik de vrijheid om gewoon er te zijn, me vrij te bewegen tussen andere mensen, waarvan sommigen mij wel leuk en aardig vinden en anderen misschien wel niet. Het zij zo! Soms lukt iets wel, soms lukt iets niet. Zo simpel is het. Want Hij is altijd bij mij!
dinsdag 30 april 2013
De Koning
De echte Koning regeert voor eeuwig en altijd.
Zijn Koninkrijk reikt hemelhoog en wereldwijd.
Mijn Koning houdt zich niet aan grenzen.
Want Hij wil Koning zijn voor alle mensen.
Maar velen willen Hem niet erkennen.
Liever willen ze hun eigen wedloop rennen.
Maar eens zal elke knie zich voor Hem buigen.
Dan zullen wij allen voor Hem juichen.
Heer, U bent de allerhoogste Heer!
U alleen verdient de allergrootste Eer!
Helena
donderdag 4 april 2013
Pijn
Mijn hart huilt, want ik zie zo’n grote pijn.
Het doet verdriet, want die pijn is niet mijn.
Machteloos voel ik me en verslagen.
Ik wil zo graag helpen met dragen.
Ik kan er niet bij, het lijkt verstopt.
Zo diep en ver zit het weggestopt.
Onzekerheid creëert een dikke muur.
Een masker verbergt dat wat is zo puur.
Maar U ziet het wel, U ziet iets prachtigs en zo mooi!
Heer, wilt U bevrijden die paradijsvogel uit de kooi?
Helena.
zondag 31 maart 2013
De steen is weg, het graf is leeg!
Het kruis is leeg. Ja, kijk maar goed.
Helena
Het is voldaan door Jezus’ bloed.
Je bent het waard, geloof het nou.
Dat Hij zoveel houdt van jou.
Voor jou is Hij aan ’t kruis gegaan.
Vergeven mag je nu verdergaan.
De steen is weg. Voor jou. Ja, jij!
Want sterven voor jou daar bleef ’t niet bij
Hij stond op en overwon de dood.
Dat mag ook jij in je allerhoogste nood.
Opstaan in het nieuwe leven dat je kreeg.
Genezen en vrij! Hoera, het graf is leeg!
Helena
vrijdag 29 maart 2013
Goede Vrijdag
Ik ben aan de dood
ontsnapt............
Het is al een hele tijd geleden gebeurd, maar ik wil het
toch met jullie delen.
Iemand heeft mijn leven gered!
En niet zomaar...
Hij
heeft zichzelf zelfs opgeofferd, om mijn leven te redden.
Willens en wetens,
met heel veel pijn!
Zonder deze persoon zou ik nu niet hier zijn, waar ik nu
ben.
Ik ben dan ook zeer dankbaar, echt elke dag opnieuw.
Dat is met geen pen
of toetsenbord te beschrijven.
Ik kan niet wachten om deze bijzondere persoon
later weer te zien,
mijn dank kan nooit groot genoeg zijn,
daarom geef ik mijn
hele hart, ziel en verstand!
En weet je?
Hij zou het ook voor jou doen!
Sterker
nog,
Hij heeft het al gedaan!
Helena
Helena
donderdag 28 maart 2013
Denkend aan Hem
Denkend aan Hem
Weten dat het je laatste avond en nacht is
Denkend aan Hem
Weten dat het je laatste maaltijd is
Denkend aan Hem
Weten wat je allemaal moet doorstaan
Denkend aan Hem
Dit weten en toch niet op de vlucht slaan
Denkend aan Hem
De verlatenheid en gruwelijke pijn
Denkend aan Hem
Ik buig mijn hoofd en voel me zo klein
Helena
zondag 24 maart 2013
Soms
Soms overvalt me een gevoel van zinloosheid,
van vechten tegen de bierkaai, van praten tegen een muur.
Dan voel ik me soms zo moe en eenzaam,
wie biedt mij een schouder, wie is mijn stuur.
Soms weet ik ’t ook gewoon even niet meer,
wie heeft voor mij de antwoorden die ik al zoek zo lang.
Ik verlang gewoon naar rust en stilte,
maar deze gebroken wereld houdt mij in haar tang.
Ik weet wel, Heer, het hangt niet van mij af,
ik moet U het laten doen, want U beheerst.
Soms ben ik misschien te ongeduldig,
maar ik weet ook dat U nu en voor eeuwig heerst.
Helena
vrijdag 22 maart 2013
Ruimte
Ruimte creëren, nog beter gezegd, innerlijke ruimte creëren, dat is waar ik op 't moment mee bezig ben. Voor mijn studie ben ik nu bezig met zelfreflectie en het in kaart brengen van mijn leven. Waarom doe ik zoals ik doe? Wat zijn de pilaren van mijn bestaansinrichting? Wat levert me energie op, wat kost me energie? Wat zijn mijn waarden en normen?
Ook binnen de pilot van het herstelprogramma, wat straks in onze gemeente gaat draaien, ben ik nu erg met mezelf bezig. Als potentiële leiding is het belangrijk dat wij zelf ook eerst door het programma gaan. Dat we kijken waar nog pijn zit en zonodig ook nog stappen zetten. Een aantal van ons, waaronder ikzelf, zijn nu ook bezig met het schrijven van een getuigenis, die we dan straks zullen gaan geven. Dat betekent dus terugblikken op mijn leven en kijken naar hoe mijn ontwikkeling en groei als christen is verlopen.
Dat klinkt natuurlijk best tegenstrijdig. Dat je een studie en een programma volgt, waarmee je anderen wilt helpen, maar dat je daarin zo met jezelf bezig bent. Maar toch is het heel belangrijk.
Maar waarom is dat dan zo belangrijk, vraag je jezelf misschien af?
Dat is belangrijk om die ruimte te creëren, waar ik het in het begin over had. Innerlijke ruimte om die ander toe te kunnen laten. Het verhaal van de ander toe te laten, te accepteren zonder oordeel.
Inzicht in je eigen gedachten, gevoelens en gedrag voorkomt dat je alleen maar kijkt vanuit jouw eigen waarheid. Want jouw waarheid is niet dé waarheid! Twee mensen zullen een gebeurtenis heel anders interpreteren en opslaan in hun herinnering. 'De kaart is niet het gebied!', is een uitspraak die in mijn studie nogal eens opduikt. Er is meer dan je zo op 't oog ziet. En het is nagenoeg onmogelijk om werkelijk objectief te zijn.
Als we een ander willen helpen, moeten we dus niet gehinderd worden door onze eigen pijnen, onze eigen gebreken. Zodat we niet gaan generaliseren en projecteren.
Jezus zegt ook niet voor niets: Als je een splinter wilt verwijderen uit het oog van een ander, verwijder dan eerst de balk uit je eigen oog!
God wil ook juist onze zwakte gebruiken, er een kracht van maken. Maar dan moet dat wel achter ons liggen. We moeten het hebben geaccepteerd, ervan zijn hersteld, het hebben losgelaten, het aan Hem hebben gegeven. We moeten op Hem vertrouwen. Als wij Gods Liefde voor ons toelaten, accepteren, aannemen, dan ontstaat er ruimte om ook een ander toe te laten, liefde te geven, vanuit het besef dat God ook zielsveel van deze mens houdt!
Ook binnen de pilot van het herstelprogramma, wat straks in onze gemeente gaat draaien, ben ik nu erg met mezelf bezig. Als potentiële leiding is het belangrijk dat wij zelf ook eerst door het programma gaan. Dat we kijken waar nog pijn zit en zonodig ook nog stappen zetten. Een aantal van ons, waaronder ikzelf, zijn nu ook bezig met het schrijven van een getuigenis, die we dan straks zullen gaan geven. Dat betekent dus terugblikken op mijn leven en kijken naar hoe mijn ontwikkeling en groei als christen is verlopen.
Dat klinkt natuurlijk best tegenstrijdig. Dat je een studie en een programma volgt, waarmee je anderen wilt helpen, maar dat je daarin zo met jezelf bezig bent. Maar toch is het heel belangrijk.
Maar waarom is dat dan zo belangrijk, vraag je jezelf misschien af?
Dat is belangrijk om die ruimte te creëren, waar ik het in het begin over had. Innerlijke ruimte om die ander toe te kunnen laten. Het verhaal van de ander toe te laten, te accepteren zonder oordeel.
Inzicht in je eigen gedachten, gevoelens en gedrag voorkomt dat je alleen maar kijkt vanuit jouw eigen waarheid. Want jouw waarheid is niet dé waarheid! Twee mensen zullen een gebeurtenis heel anders interpreteren en opslaan in hun herinnering. 'De kaart is niet het gebied!', is een uitspraak die in mijn studie nogal eens opduikt. Er is meer dan je zo op 't oog ziet. En het is nagenoeg onmogelijk om werkelijk objectief te zijn.
Als we een ander willen helpen, moeten we dus niet gehinderd worden door onze eigen pijnen, onze eigen gebreken. Zodat we niet gaan generaliseren en projecteren.
Jezus zegt ook niet voor niets: Als je een splinter wilt verwijderen uit het oog van een ander, verwijder dan eerst de balk uit je eigen oog!
God wil ook juist onze zwakte gebruiken, er een kracht van maken. Maar dan moet dat wel achter ons liggen. We moeten het hebben geaccepteerd, ervan zijn hersteld, het hebben losgelaten, het aan Hem hebben gegeven. We moeten op Hem vertrouwen. Als wij Gods Liefde voor ons toelaten, accepteren, aannemen, dan ontstaat er ruimte om ook een ander toe te laten, liefde te geven, vanuit het besef dat God ook zielsveel van deze mens houdt!
zondag 10 maart 2013
Volgen
Het is zo moeilijk om je hart te volgen
Je hart dat zo graag Jezus wil volgen
Als je te maken hebt met andere mensen
Mensen met heel andere plannen en wensen
Met andere meningen en gedachten
Geduldig laat God je dan nog wachten
Geduldig wachten op het juiste moment
Het juiste moment waarop Hij jou zendt
Daarheen, mijn kind, daarheen leidt jouw weg
Daarheen, mijn kind, luister alleen naar wat Ik zeg
Ga, volg je hart en doe wat Ik vraag
De weg wordt vrij, langzaam, maar gestaag
Obstakels en tegenwerkingen zullen verdwijnen
Zodat jij Mijn Licht zult laten schijnen
Helena
maandag 4 maart 2013
Zomaar een gedicht
Ik vind het leven soms zo moeilijk.
Ik vind de wereld vaak zo moeilijk.
Het is vaak een chaos in m'n hoofd, als een
bliksemschicht, een wirwar van gedachten.
Van links naar rechts, vooruit en weer terug, net als een
centraal station, met mensen die rennen, lopen en wachten.
Ik kan gewoon niet stoppen. Ik zie iets, ik hoor iets,
iemand zegt iets. En is het alweer kwijt.
Bij mij blijft het eindeloos hangen en ik pieker me suf,
lig zo vaak wakker. Voelt niemand dan ooit spijt?
De wereld vindt mij soms te stil.
Raar, stug, wereldvreemd, misschien zelfs kil.
Ze snappen me niet.
Maar ik snap de wereld niet.
Ik kijk naar de mensen, ze zijn allemaal zo druk met veel.
Maar wat doen ze nu eigenlijk?
Ik luister naar de mensen, hoor veel gesprekken, mensen
praten veel. Maar wat zeggen ze nu eigenlijk?
Ik kijk naar de mensen, hun mooie huizen staan vol, ze
hebben zo veel allemaal.
Maar die mooie huizen zijn vaak zo leeg, zo kaal.
Mensen kwetsen elkaar, soms onbewust, soms bewust, maar
verontschuldigingen zijn er niet bij.
Het maakt je juist groot, als je jezelf klein maakt en
een eerste stap zet, de trots voorbij.
Ik kijk, luister en observeer en ik voel zo veel verdriet,
zo veel pijn op deze aarde.
Zoveel mensen die doelloos rondlopen, niet alleen ver
weg, vaak ook erg dichtbij. Wat is nu van waarde?
Dan wil ik niet meer alles voelen.
Dan is er nog maar één ding, wat ik kan en wat ik wil.
Ik vouw mijn handen, sluit mijn ogen, ik wil alleen nog
maar Uw liefde voelen.
Ik praat met U, leg alles bij U neer en langzaam, langzaam
wordt het stil! Helena
vrijdag 22 februari 2013
Touwtjes
De touwtjes uit handen geven. Dingen loslaten, onder andere je verleden, je omstandigheden. Je overgeven aan Gods wil in plaats van je eigen wil volgen. Op deze blog heb ik het er ook al vaker over gehad. Dat deze overgave je een enorme vrijheid en vrede geeft en je verlost van zorgen en verdriet.
Alleen hoe doe je dat? Hoe leg je dat uit aan niet christenen? Vragen waar niet zo één twee drie een antwoord op te geven is. Want als er één ding is wat in gesprekken met christenen steeds weer naar voren komt, waar velen mee worstelen, dan is het wel deze volledige overgave. We willen wel, heel graag zelfs! Maar toch zijn we steeds weer geneigd, ik ook, om die touwtjes weer terug te pakken. Maken we ons weer druk om zaken waar we toch geen greep op hebben. Maken we ons zorgen om andere mensen, om de dag van morgen. Maar als we dat dan beseffen of het wordt ons teveel en we brengen het bij onze Vader, dan ervaren we toch een enorme rust. En ondanks dat geven we onze problemen niet altijd direct aan Hem, maar proberen het toch vaak eerst zelf. Beetje dom, of niet?
Ik denk wel dat hoe meer je relatie met God groeit, hoe korter deze periodes zullen duren. Ik weet van mezelf dat, waar ik vroeger nachtenlang wakker kon liggen van bepaalde dingen, ik er nu de nacht niet mee in ga zonder het met Hem te delen. Vaak zien dingen er heel anders uit als je er met iemand over praat. En met wie kun je beter praten dan met Hem, Die jou door en door kent en Die ook de situatie helemaal kent. Vaak duurt het echter helemaal niet tot het einde van de dag, dan ben ik het al veel eerder kwijt.
Ik was vroeger een enorme neuroot, een zenuwpees, een angsthaas, extreem terughoudend. Maar ook vaak een opgewonden standje, een kattekop, schoot snel uit mijn slof. Allemaal eigenschappen waar de scherpe kantjes van af zijn gegaan in de loop der tijd. Ik denk dat dat ook allemaal te maken heeft met overgave. Goed beschouwd zijn dit vaak reacties uit onmacht. Met mijn overgave geef ik mijn (on)macht aan Hem. Ik kan dan misschien wel niets, maar God kan alles! Samen met Hem kan ik alles aan. En lukt iets een keer niet, dan houdt Hij niets minder van me.
Hoe dan ook, ik wil volledig vertrouwen op Hem, vertouwen dat Hij het het beste weet. Als ik dat niet doe? Tja, Hij heeft daar toch niet voor niets gehangen aan dat kruis, dat verschrikkelijke lijden doorstaan? Hoe arrogant en hoogmoedig zou het zijn om dat niet serieus te nemen? Als ik zelf alles zo goed wist en in de hand had, zou ik toch ook geen problemen ervaren en alles onder controle hebben? Ik ben zo blij dat ik niet zelf alles onder controle hoef te houden, het geeft me zo'n rust om niet zelf alles te willen bepalen. Ik ben zo dankbaar voor dat afschuwelijke kruis, voor Iemand die Zijn leven voor mij gaf, dat ik niet anders kan dan van Hem houden en ondanks mijn menselijke beperkingen proberen Hem te volgen. Ja en soms gaan dingen dan totaal anders dan verwacht, maar verwondert zie ik dan vaak een bepaalde richting ontstaan die verrassend goed is. Soms groter dan je eigen dromen.
Alleen hoe doe je dat? Hoe leg je dat uit aan niet christenen? Vragen waar niet zo één twee drie een antwoord op te geven is. Want als er één ding is wat in gesprekken met christenen steeds weer naar voren komt, waar velen mee worstelen, dan is het wel deze volledige overgave. We willen wel, heel graag zelfs! Maar toch zijn we steeds weer geneigd, ik ook, om die touwtjes weer terug te pakken. Maken we ons weer druk om zaken waar we toch geen greep op hebben. Maken we ons zorgen om andere mensen, om de dag van morgen. Maar als we dat dan beseffen of het wordt ons teveel en we brengen het bij onze Vader, dan ervaren we toch een enorme rust. En ondanks dat geven we onze problemen niet altijd direct aan Hem, maar proberen het toch vaak eerst zelf. Beetje dom, of niet?
Ik denk wel dat hoe meer je relatie met God groeit, hoe korter deze periodes zullen duren. Ik weet van mezelf dat, waar ik vroeger nachtenlang wakker kon liggen van bepaalde dingen, ik er nu de nacht niet mee in ga zonder het met Hem te delen. Vaak zien dingen er heel anders uit als je er met iemand over praat. En met wie kun je beter praten dan met Hem, Die jou door en door kent en Die ook de situatie helemaal kent. Vaak duurt het echter helemaal niet tot het einde van de dag, dan ben ik het al veel eerder kwijt.
Ik was vroeger een enorme neuroot, een zenuwpees, een angsthaas, extreem terughoudend. Maar ook vaak een opgewonden standje, een kattekop, schoot snel uit mijn slof. Allemaal eigenschappen waar de scherpe kantjes van af zijn gegaan in de loop der tijd. Ik denk dat dat ook allemaal te maken heeft met overgave. Goed beschouwd zijn dit vaak reacties uit onmacht. Met mijn overgave geef ik mijn (on)macht aan Hem. Ik kan dan misschien wel niets, maar God kan alles! Samen met Hem kan ik alles aan. En lukt iets een keer niet, dan houdt Hij niets minder van me.
Hoe dan ook, ik wil volledig vertrouwen op Hem, vertouwen dat Hij het het beste weet. Als ik dat niet doe? Tja, Hij heeft daar toch niet voor niets gehangen aan dat kruis, dat verschrikkelijke lijden doorstaan? Hoe arrogant en hoogmoedig zou het zijn om dat niet serieus te nemen? Als ik zelf alles zo goed wist en in de hand had, zou ik toch ook geen problemen ervaren en alles onder controle hebben? Ik ben zo blij dat ik niet zelf alles onder controle hoef te houden, het geeft me zo'n rust om niet zelf alles te willen bepalen. Ik ben zo dankbaar voor dat afschuwelijke kruis, voor Iemand die Zijn leven voor mij gaf, dat ik niet anders kan dan van Hem houden en ondanks mijn menselijke beperkingen proberen Hem te volgen. Ja en soms gaan dingen dan totaal anders dan verwacht, maar verwondert zie ik dan vaak een bepaalde richting ontstaan die verrassend goed is. Soms groter dan je eigen dromen.
dinsdag 19 februari 2013
Morgen
Ik hou van Morgen.
Morgen is de toekomst.
Gisteren is mij vergeven.
Vandaag ben ik vrij, om mij voor te bereiden op Morgen.
Alleen niemand weet wanneer het Morgen is.
Morgen is de belofte, de hoop.
De belofte dat Morgen alles beter zal zijn, de zekere
hoop dat het altijd goed zal zijn.
Althans voor wie in Morgen gelooft.
Morgen is de waarheid.
Morgen zal iedereen het allemaal weten.
Geen mens zal ontkomen aan Morgen.
Zeker is wel dat Morgen Liefde is.
Morgen heeft zich gisteren voor jou opgeofferd, zodat jij
vandaag Zijn Liefde kunt laten zien.
Morgen zal liefdevol zijn voor wie horen wil, ook al zien
ze niet.
Maar ik weet ook dat mensen bang zijn voor Morgen.
Maar die angst is niet nodig, daar kun je iets aan doen.
Het is niet moeilijk!
Alhoewel, eigenlijk wel, het vereist namelijk overgave.
Overgave aan Morgen.
En dat is natuurlijk zeer zwaar in deze ik-gerichte
wereld.
Misschien moeten we aan Morgen vragen of hij ons vandaag
ook wil helpen.
Morgen was ook aanwezig in gisteren en is er ook bij
vandaag.
De belofte en de hoop van Morgen kunnen je ook al vandaag
vrede geven.
Ga actief op zoek naar Morgen.
Het is het verschil tussen Morgen in geluk of Morgen in
ellende.
En dat dan voor eeuwig!
Maar wacht niet te lang, Morgen is al heel dichtbij.
Morgen is mijn leven, ik hou van Morgen.
Helena.
dinsdag 12 februari 2013
Muurtjes
Maken we niet allemaal, in meer of mindere mate
gebruik van muurtjes om ons heen?
Helena
gebruik van muurtjes om ons heen?
Muurtjes om dingen te verbergen of buiten te houden,
zorgvuldig opgebouwd steen voor steen.
Muurtjes van zorgen, eenzaamheid, verdriet,
onzekerheid, gekwetstheid, angst en pijn.
Zolang maar niemand onszelf ziet,
want in deze wereld mag je niet zwak zijn.
We moeten vooral allemaal gewoon zijn,
gemiddeld, niet anders, normaal.
Maar kijk eens naar het dierenrijk,
de natuur in al zijn pracht en praal.
Heeft God ons juist niet allemaal zo verschillend
gemaakt,
omdat Hij daar juist zo van houdt?
Zou Hij niet willen dat we muren afbreken,
zodat we elkaar kunnen zien?
Zien, zoals Hij ons bedoelt heeft en
zoals Hij wel van ons houdt?
En als we allemaal voorzichtig wat steentjes afbreken,
wordt de wereld wat mooier misschien? Helena
zaterdag 9 februari 2013
Chaos
Vaak is er chaos in m'n hoofd.
Soms is er wanhoop in m'n hart.
Dan ga ik met U praten.
Sluit m'n ogen, vouw m'n handen.
U ruimt op, U vult gaten.
Alle onrust legt U weer aan banden.
Dan is er licht en stilte in m'n hoofd.
Dan is er weer rust en warmte in m'n hart.
Helena
dinsdag 29 januari 2013
Onrust
Ik ben de laatste tijd nogal onrustig. Er zit veel onrust in mijn hoofd. Heb ik het dan te druk? Nee, dat denk ik niet. Ik doe wel veel, maar mijn eigen agenda is echt niet overvol. Maar wij hebben natuurlijk wel een zespersoonsgezin, met ieder een eigen agenda. Dus we hebben te maken met zes agenda's. Alles zes echt geen overvolle agenda's, maar de één moet dit en de ander moet dat. Als moeder moet je dan meestal het overzicht houden over al die agenda's, zeker met een paar ADD-ers is huis. En soms zitten die agenda's elkaar dan weleens in de weg. Dat gebeurt bij ons de laatste tijd nogal eens en daar word ik vaak onrustig van. Ik weet van mezelf dat ik erg prikkelgevoelig ben. Als ik dan aan het begin van een week kijk naar wat er allemaal op de verschillende agenda's staat, ben ik altijd blij dat het einde van de week weer is bereikt. Maar ondertussen heeft het wel invloed op mijn eigen dingen. Laat me afleiden van mijn studie, kan me niet goed concentreren met lezen, schrijf niet veel. De energie is er wel, maar de focus niet. Ja en dan klopt toch telkens weer die twijfel op de deur. Ben ik wel op de goede weg? Kan ik het allemaal wel? Komt mijn gezin niet tekort? Dan word ik weer onzeker en bang. Oude valkuilen gaan weer open en 't liefst ga ik op de vlucht.
Zo ben ik vanmorgen, zoekend naar wat rust in de onrust, wat aan het rommelen. Ik lees wat stukjes in boeken en in blogs op het internet, op zoek naar bemoediging. Ook de Bijbel pak ik erbij. En ineens zit ik met het kaartje met daarop mijn dooptekst in mijn handen.
"Wees niet bang, want ik ben bij je, vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand." Jesaja 41:10.
Dat is toch geen toeval meer? En ik weet het ook eigenlijk wel. Ik heb op het moment geen angsten of zorgen, ik ben alleen wat overprikkeld. Twijfels zijn niet nodig, het zijn gewoon de golven van het leven. Als al die drukke agenda's weer een beetje leger worden en dat gebeurt altijd wel weer, de rust weerkeert, zal ook de onrust in mijn hoofd verdwijnen. En ondertussen zal God bij me zijn, dag voor dag, stap voor stap, als een anker in de storm. En dan is het heerlijk dat je ook juist in de storm even bij Hem kunt schuilen. Door een Bijbeltekst, een lied of een gebed. Als een regenjas die je beschermt tegen de regen en de storm.
Lieve Heer, dank U wel.
Dank U wel, dat U zoveel van mij houdt, ook al doe ik zoveel fout.
Dank U wel, dat U er altijd voor me bent, ook al stel ik U zovaak teleur.
Lieve Heer, ik houd van U!
Zo ben ik vanmorgen, zoekend naar wat rust in de onrust, wat aan het rommelen. Ik lees wat stukjes in boeken en in blogs op het internet, op zoek naar bemoediging. Ook de Bijbel pak ik erbij. En ineens zit ik met het kaartje met daarop mijn dooptekst in mijn handen.
"Wees niet bang, want ik ben bij je, vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand." Jesaja 41:10.
Dat is toch geen toeval meer? En ik weet het ook eigenlijk wel. Ik heb op het moment geen angsten of zorgen, ik ben alleen wat overprikkeld. Twijfels zijn niet nodig, het zijn gewoon de golven van het leven. Als al die drukke agenda's weer een beetje leger worden en dat gebeurt altijd wel weer, de rust weerkeert, zal ook de onrust in mijn hoofd verdwijnen. En ondertussen zal God bij me zijn, dag voor dag, stap voor stap, als een anker in de storm. En dan is het heerlijk dat je ook juist in de storm even bij Hem kunt schuilen. Door een Bijbeltekst, een lied of een gebed. Als een regenjas die je beschermt tegen de regen en de storm.
Lieve Heer, dank U wel.
Dank U wel, dat U zoveel van mij houdt, ook al doe ik zoveel fout.
Dank U wel, dat U er altijd voor me bent, ook al stel ik U zovaak teleur.
Lieve Heer, ik houd van U!
Gebed om innerlijke rust
God, geef mij de rust
om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik kan veranderen
en wijsheid om onderscheid te maken tussen deze twee.
Geef dat ik dag voor dag leef, genietend van het moment;
dat ik moeilijkheden kan aanvaarden als een weg naar vrede;
geef dat ik, net als Jezus,
deze gebroken wereld kan accepteren zoals ze is,
niet zoals ik haar graag zou willen hebben.
Geef dat ik erop vertrouw dat U alles goed zult maken
als ik mij overgeef aan Uw wil;
zodat ik al in dit leven gelukkig mag zijn
en samen met U voor altijd
volmaakt gelukkig in het leven hierna.
Amen.
om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik kan veranderen
en wijsheid om onderscheid te maken tussen deze twee.
Geef dat ik dag voor dag leef, genietend van het moment;
dat ik moeilijkheden kan aanvaarden als een weg naar vrede;
geef dat ik, net als Jezus,
deze gebroken wereld kan accepteren zoals ze is,
niet zoals ik haar graag zou willen hebben.
Geef dat ik erop vertrouw dat U alles goed zult maken
als ik mij overgeef aan Uw wil;
zodat ik al in dit leven gelukkig mag zijn
en samen met U voor altijd
volmaakt gelukkig in het leven hierna.
Amen.
vrijdag 11 januari 2013
Hart
Buiten is het grauw,
In m'n hart schijnt de zon.
Buiten is het koud,
In m'n hart leeft warmte.
De wereld is hard,
In m'n hart woont liefde.
De wereld is onverzadigbaar,
In m'n hart is dankbaarheid.
De wereld is druk,
In m'n hart heerst rust.
De wereld wil U niet kennen,
Maar U leeft in mijn hart.
Helena
maandag 7 januari 2013
Niet goed wijs!
Wijs, wijsheid. Tja, wat is wijsheid? In onze maatschappij en cultuur wordt wijsheid vaak gelijkgesteld aan intelligentie. De bovenlaag van onze maatschappij, vooral de bestuurlijke bovenlaag, wordt gevormd door zeer intelligente mensen. En natuurlijk, intelligente mensen weten veel en kunnen veel. Maar wil dat dan ook zeggen dat ze altijd de wijsheid in pacht hebben? Ik denk het niet. Ik denk dat juist intelligentie je blik ook weleens kan vernauwen of vertroebelen. Althans wat mijzelf betreft heeft het me soms danig in de weg gezeten. Ik ben al mijn leven lang intelligent, maar ik ben zeer lang niet erg goed wijs geweest!
Maar wat is nu eigenlijk wijsheid? Als ik verschillende definities naast elkaar leg, kom ik tot ongeveer het volgende: Wijsheid is de kunst om in alle levensomstandigheden juist te oordelen en te handelen. Fouten maken en daarvan leren. Verantwoordelijkheid voor je daden aanvaarden. Niet alleen eigenbelang, maar ook dat van anderen bevorderen. Jezelf kennen en accepteren. De waarheid leren kennen en niet meer lijden, ondanks tegenslagen gelukkig, dankbaar en vriendelijk zijn. Niet meer geplaagd door onvervulde verlangens. Een goed geweten en niet bang voor de dood zijn. Dus, als het ware, een, door ervaring verkregen, toonbeeld zijn van geslaagd menselijk leven, belichaming van humaniteit.
Ik denk dat je wijze mensen kunt vinden onder alle intelligentieniveau's. En niet alleen aan de top, of juist niet aan de top. Maar wie voldoet er nu helemaal aan deze definitie? Ik ken er eigenlijk maar één. Wijsheid in eigen persoon; Jezus.... Alles wat Hij zei of deed, ademde wijsheid. Op Hem wil ik lijken. Bij alles wat ik zeg of doe, wil ik denken: Wat zou Jezus doen? Maar, oh, wat heb ik dan nog veel te leren, want wat ben ik soms nog zo onwijs. Maar niet alleen wijsheid, ook zelfbeheersing en vasthoudendheid zijn deugden waar het mij weleens aan ontbreekt. Geduld is niet mijn sterkste kant, laten we maar zeggen. Maar steeds meer ervaar ik dat de goede dingen komen op het moment dat het goed is. En dat is lang niet altijd het moment dat ik het wilde, maar vaak een veel beter moment.
Dus, als ik mijn ongeduld loslaat en op Hem vertrouw, loopt alles zoals het het beste is. Poeh, klinkt wel wijs, hè? Nu nog even in praktijk brengen. Gelukkig heeft God, in al zijn wijsheid, enorm veel geduld met mij!
Maar wat is nu eigenlijk wijsheid? Als ik verschillende definities naast elkaar leg, kom ik tot ongeveer het volgende: Wijsheid is de kunst om in alle levensomstandigheden juist te oordelen en te handelen. Fouten maken en daarvan leren. Verantwoordelijkheid voor je daden aanvaarden. Niet alleen eigenbelang, maar ook dat van anderen bevorderen. Jezelf kennen en accepteren. De waarheid leren kennen en niet meer lijden, ondanks tegenslagen gelukkig, dankbaar en vriendelijk zijn. Niet meer geplaagd door onvervulde verlangens. Een goed geweten en niet bang voor de dood zijn. Dus, als het ware, een, door ervaring verkregen, toonbeeld zijn van geslaagd menselijk leven, belichaming van humaniteit.
Ik denk dat je wijze mensen kunt vinden onder alle intelligentieniveau's. En niet alleen aan de top, of juist niet aan de top. Maar wie voldoet er nu helemaal aan deze definitie? Ik ken er eigenlijk maar één. Wijsheid in eigen persoon; Jezus.... Alles wat Hij zei of deed, ademde wijsheid. Op Hem wil ik lijken. Bij alles wat ik zeg of doe, wil ik denken: Wat zou Jezus doen? Maar, oh, wat heb ik dan nog veel te leren, want wat ben ik soms nog zo onwijs. Maar niet alleen wijsheid, ook zelfbeheersing en vasthoudendheid zijn deugden waar het mij weleens aan ontbreekt. Geduld is niet mijn sterkste kant, laten we maar zeggen. Maar steeds meer ervaar ik dat de goede dingen komen op het moment dat het goed is. En dat is lang niet altijd het moment dat ik het wilde, maar vaak een veel beter moment.
Dus, als ik mijn ongeduld loslaat en op Hem vertrouw, loopt alles zoals het het beste is. Poeh, klinkt wel wijs, hè? Nu nog even in praktijk brengen. Gelukkig heeft God, in al zijn wijsheid, enorm veel geduld met mij!
Zomaar een dag
Zomaar een dag
Een maandag Een januaridag
Zomaar een januarimaandag
Maandagmorgengevoel
Eindeloos januarigevoel
Koud, grauw, ijskoud
Leeg in huis
Stil in huis
Even niets doen
Even niets voelen
Even niets denken
Maar het lukt niet
De wereld klopt aan de deur
Ik wil niet opendoen
Maar de realiteit heeft een sleutel
Daar gaan ze weer
De gedachten, de gevoelens
Nu kan het nog even
Straks is het weer te druk
Helena.
zondag 6 januari 2013
Vuile was
Eindelijk heb ik weer eens tijd en zin om wat te schrijven. De laatste paar weken heel druk gehad met de post, zelfs geen puf en tijd gehad voor de studie, laat staan om wat te schrijven. En dan natuurlijk de feestdagen. Mooie diensten gehad en fijne dagen met lieve mensen om me heen. Daarna ook nog ziek geworden, zoals velen met mij, en ineens was het 2013. Ja en na zulke drukke en volle dagen wachten er vaak stapels vuile was op me.
Maar over zulke was wil ik het hier niet hebben. Ik wil het over een ander soort vuile was hebben. Iemand vond dat ik teveel persoonlijke details vertel hier op deze blog. Dat ik dus als het ware de vuile was buiten hang. Maar dat is een verkeerde zienswijze, ik kijk er op een andere manier naar. De vuile was waar het hier om gaat is namelijk geen vuile was meer. De vuile was is schoon gewassen. Het gaat dus niet om de vuile was, maar om de schone was. Ik maak dus als het ware reclame voor het wasmiddel. Ik wil graag laten zien hoe dat wasmiddel zelfs je allervuilste was weer schoon kan wassen.
Natuurlijk doe ik Jezus verschrikkelijk tekort door Hem te vergelijken met een wasmiddel, maar ik wil met deze blog mensen bemoedigen en laten weten dat geen probleem zo groot is, of Jezus kan je helpen. Hij geneest, Hij herstelt, Hij bevrijdt! Maar je moet het wel toelaten, je moet Hem wel toelaten. Zelf de touwtjes uit handen geven en ze aan Hem toevertrouwen. Maar dat is een stap die voor veel mensen heel moeilijk is. We willen God wel vertrouwen, maar pakken ondertussen toch vaak zelf weer de touwtjes in handen. Het is vaak moeilijk om te erkennen dat wij zelf ook een aandeel hebben in de ellende die ons overkomt. Dat wij de keuze hebben om onder alle omstandigheden tevreden te zijn, het leven te aanvaarden zoals het komt. Dat wij erop mogen vertrouwen dat God groter is dan al onze problemen.
Loslaten, vertrouwen, aanvaarden en vrede ervaren. In onze gemeente is men nu bezig om (opnieuw) een programma op te zetten wat mensen daarbij kan helpen. Het volgen van Bijbelse principes en het zetten van bepaalde stappen kan leiden tot genezing, tot bevrijding, tot herstel tot bruikbaarheid. Misschien vertel ik een andere keer weleens wat meer over dat programma, de principes en de stappen. Echter het laatste principe van dat programma en de laatste bijbehorende stap is het laten zien van wat God in jouw leven heeft gedaan. Laten zien hoe je als gevolg van het zetten van al deze stappen bent veranderd.
Dus laat je was zien. Maar dan wel de schone was. Ik zal dat ook zeker blijven doen. Mijn herstel is dan wel niet gekomen door dit programma te volgen, maar deze stappen heb ik ook moeten zetten op mijn weg naar genezing. En mijn ervaringen wil ik dan ook graag doorgeven aan anderen, als ik daar ook maar iemand mee kan bemoedigen.
Maar over zulke was wil ik het hier niet hebben. Ik wil het over een ander soort vuile was hebben. Iemand vond dat ik teveel persoonlijke details vertel hier op deze blog. Dat ik dus als het ware de vuile was buiten hang. Maar dat is een verkeerde zienswijze, ik kijk er op een andere manier naar. De vuile was waar het hier om gaat is namelijk geen vuile was meer. De vuile was is schoon gewassen. Het gaat dus niet om de vuile was, maar om de schone was. Ik maak dus als het ware reclame voor het wasmiddel. Ik wil graag laten zien hoe dat wasmiddel zelfs je allervuilste was weer schoon kan wassen.
Natuurlijk doe ik Jezus verschrikkelijk tekort door Hem te vergelijken met een wasmiddel, maar ik wil met deze blog mensen bemoedigen en laten weten dat geen probleem zo groot is, of Jezus kan je helpen. Hij geneest, Hij herstelt, Hij bevrijdt! Maar je moet het wel toelaten, je moet Hem wel toelaten. Zelf de touwtjes uit handen geven en ze aan Hem toevertrouwen. Maar dat is een stap die voor veel mensen heel moeilijk is. We willen God wel vertrouwen, maar pakken ondertussen toch vaak zelf weer de touwtjes in handen. Het is vaak moeilijk om te erkennen dat wij zelf ook een aandeel hebben in de ellende die ons overkomt. Dat wij de keuze hebben om onder alle omstandigheden tevreden te zijn, het leven te aanvaarden zoals het komt. Dat wij erop mogen vertrouwen dat God groter is dan al onze problemen.
Loslaten, vertrouwen, aanvaarden en vrede ervaren. In onze gemeente is men nu bezig om (opnieuw) een programma op te zetten wat mensen daarbij kan helpen. Het volgen van Bijbelse principes en het zetten van bepaalde stappen kan leiden tot genezing, tot bevrijding, tot herstel tot bruikbaarheid. Misschien vertel ik een andere keer weleens wat meer over dat programma, de principes en de stappen. Echter het laatste principe van dat programma en de laatste bijbehorende stap is het laten zien van wat God in jouw leven heeft gedaan. Laten zien hoe je als gevolg van het zetten van al deze stappen bent veranderd.
Dus laat je was zien. Maar dan wel de schone was. Ik zal dat ook zeker blijven doen. Mijn herstel is dan wel niet gekomen door dit programma te volgen, maar deze stappen heb ik ook moeten zetten op mijn weg naar genezing. En mijn ervaringen wil ik dan ook graag doorgeven aan anderen, als ik daar ook maar iemand mee kan bemoedigen.
Abonneren op:
Posts (Atom)