Tot nu toe heb ik me hier op de sociale media nauwelijks
uitgelaten over het coronabeleid. Wel vaker ergens op gereageerd, maar niet
veel zelf geplaatst. Iedereen in mijn omgeving weet echter wel dat wij
ongevaccineerd zijn. Daar hebben wij meerdere redenen voor, vanuit een diepe
overtuiging. Wees gerust, die ga ik hier niet helemaal uit de doeken doen. Daar
mag je me persoonlijk echter gerust naar vragen.
Maar waarom en waarover wil ik mij nu dan wel uitspreken? Ik
heb erg veel moeite met de polarisatie die zich steeds duidelijker manifesteert
tussen mensen, ook helaas tussen christenen. Wij krijgen soms reacties van
mensen, juist ook van mensen waar je dat juist niet van verwacht, die ons willen
vertellen wat wij moeten denken en doen. Soms ronduit gezegd, soms heel subtiel.
Maar helaas komt uit die hoek eigenlijk nooit de vraag waarom wij dan zo
overtuigd zijn van onze keuze, alleen hun eigen standpunten worden fel
verdedigd. Sommigen staan constant in de verdedigingsmodus, maar dat hoeft wat
ons betreft echt niet. Natuurlijk, ook wij staan voor onze standpunten en verdedigen
die. Maar wij begrijpen ook heel goed de andere kant, waarom mensen wel de
keuze hebben gemaakt om zich te laten vaccineren. We hopen ook echt dat het
vaccin je de veiligheid en bescherming brengt die je verwacht, zonder
nevenschade. Al jullie standpunten zijn uitlegbaar en verdedigbaar, daar doe ik
niets aan af. Er moest ook iets gebeuren. En net als jullie wil ik ook niets
liever dan dat alles weer een beetje gewoon wordt.
Maar wat ik wel jammer en verdrietig vind is dat je andersom
niet serieus genomen wordt, een beetje begrip ontvangt. Je wordt bestempeld als
onverstandig, onverantwoordelijk en egoïstisch. En dan zeg ik het nog netjes,
want wat er vooral in de media soms naar je hoofd geslingerd wordt.. en ja, ik
weet dat dat andersom ook gebeurt helaas..
In het gunstigste geval krijg je te horen; het maakt mij helemaal niet
uit of je wel of niet gevaccineerd bent, dat is ieders vrije keuze. Dat is
fijn, maar het zou ook weleens fijn zijn als onze argumenten eens besproken
mogen worden. Dat er aan de hand van onze uitleg en het zich inleven in ons
proces, gezegd zou worden; ok, ik begrijp je keuze. Of misschien zelfs; tja,
daar heb je eigenlijk wel een punt.
Eigenlijk is het best jammer dat de dialoog wordt lamgeslagen
door de oproep om het in eenheid oneens te zijn. Natuurlijk is die eenheid
belangrijk, liefde en respect voor elkaar, maar zonder dialoog blijft er
onzichtbaar iets tussen ons in staan, waardoor iemand zich erg alleen kan
voelen staan. Weet je, wederzijds begrip betekent niet dat je dan ook dezelfde
keuzes moet maken, maar het houdt wel de weg naar elkaars harten open. Gelukkig
weten wij dat wij niet alleen staan in onze overtuigingen en keuzes, weten wij
dat er meer zijn die er net zo in staan als ons. Het is fijn en belangrijk om elkaar
te bemoedigen. En gelukkig zijn er ook enkelen om ons heen waar wel oprecht
wederzijds begrip is. Dankbaar voor zulke mensen.
Het is niet mijn bedoeling om hier uitgebreid in te gaan op
de zin en onzin van allerlei corona-maatregelen. Sommige waren zinvol, anderen
niet. Wel hebben wij ons er steeds aan gehouden. Alles, behalve het vaccineren.
Maar voor ons wordt het nu natuurlijk wel spannender met het 2G-beleid in
aantocht en daar wil ik wel graag wat over zeggen.
Eerst even het 3G-beleid. Want waar blijft je keuzevrijheid
wanneer dat gevolgen gaat hebben voor je werk of inkopen doen. Ja maar, wordt
er dan gezegd, je kunt toch testen voor toegang? Ja, als je een keertje uit
wilt gaan naar theater, bios, restaurant of kroeg dan kun je je laten testen. Maar
je kunt niet meer even spontaan gaan shoppen. Besef je echter wel wat dat
betekent wanneer je dat elke dag voor je werk moet gaan doen? Je moet voor elke
keer op tijd een afspraak maken, anders is het vol of je moet naar een locatie
verder weg. Dan moet je ongeveer twee uur wachten op de uitslag. Moet je dat
dan voor je werk aan doen? Of elke avond voor de volgende werkdag? Dat is
alleen praktisch gezien al een enorme belasting, laat staan wat dat mentaal met
je doet en met je lichaam.
Maar nu is er ook sprake van misschien 2G voor bepaalde
dingen, dus zonder testen voor toegang. Wat als dat dan ook voor je werk of opleiding
gaat gelden? Voor winkels? Waar is dan de keuzevrijheid? Dan is het buigen of
barsten….maar ja, dat is je eigen keuze! Dan klinkt het heel logisch dat er
wordt gezegd dat diegenen die hun verantwoording hebben genomen en zich hebben
laten vaccineren niet de dupe hoeven worden van diegenen die niet zo verstandig
en verantwoordelijk waren. Dan klinkt het logisch dat deze ongevaccineerden tegen
besmetting beschermd moeten worden. Dus wat minder vrijheid als gevolg van hun
eigen keuze, terwijl de rest dan wel wat meer mag. Ja, die kunnen elkaar ook
wel besmetten, maar minder en ze worden minder erg ziek. En dat allemaal om de
overbelaste, door de overheid uitgeklede, zorg te ontlasten en het aantal
besmettingen te vertragen. Ok, klinkt allemaal heel logisch toch? Er wordt naar
ons ongevaccineerden gewezen als de oorzaak van deze nieuwe golf. Het spijt mij
oprecht als jij dat ook zo voelt, dat jij het gevoel hebt dat jullie door ons
wéér maatregelen opgelegd krijgen. Sorry…. Maar……is dat wel realiteit?
Want……….onder de oplopende aantallen besmette personen neemt
het aantal volledig gevaccineerden toe, ook bij de ziekenhuisopnames en op de
ic. De werking van de vaccins neemt af, vandaar ook de boosterprikken. Straks
elk half jaar? Zou het niet beter zijn om iedereen te testen voor toegang? Want
misschien besmet je als gevaccineerde wel net een mede-gevaccineerde bij wie de
werking sterk is afgenomen? Blijven jullie trouwens wel netjes thuis bij
klachten en laat je je testen? Ja, ik weet dat ongevaccineerden dat ook niet
altijd doen. Laten we de hand in eigen boezem steken en toegeven dat we het
allemaal niet meer zo nauw namen.
En dan nog een belangrijk punt. Wie liggen er in het
ziekenhuis en op de ic? Dat zijn voornamelijk ouderen en kwetsbaren met
onderliggende aandoeningen, zowel bij de ongevaccineerden als de
gevaccineerden. Laten we eerlijk én realistisch zijn, wie heeft er meer kans om
op de ic te belanden en de zorg te belasten? De ongevaccineerde gezonde
sportieve jongere van 25 jaar of de gevaccineerde kwetsbare oudere van 75 jaar?
Moeten we om de zorg te ontlasten niet verder kijken dan vaccinatiestatus, maar
ook kijken naar leeftijd en gezondheid? Plus het gegeven dat hoe hoger de
leeftijd, hoe hoger het percentage gevaccineerden en dus zijn er in de groep
ongevaccineerden verhoudingsgewijs meer jonge mensen die nauwelijks het risico
lopen om de zorg te belasten. Is het dan verstandig en eerlijk om die groep in
hun vrijheid te beperken met als gevolg sociaal-emotionele en economische
schade, in plaats van ze een natuurlijke immuniteit op te laten bouwen, die ook
nog eens veel beter werkt? Is er niet een betere manier om kwetsbaren en
ouderen te beschermen, gevaccineerd of niet, zonder daarbij andere mensen aan
te tasten in hun vrijheid om zelf te mogen beslissen over elke medische
handeling waaronder vaccinatie? Maar wellicht is dat ook niet mogelijk en
moeten we gewoon ermee leren leven dat corona blijvend is én accepteren dat het
leven eindig is.
Zomaar wat nuchtere feiten en vragen, zonder allerlei
complottheorieën en eindtijdscenario’s over vaccins en QR-codes aan te halen.
Denk ervan wat je wilt, doe ermee wat je wilt, het blijft een lastig dilemma, maar
het is gewoon een feit dat gezonde weerbare mensen nu slachtoffer dreigen te
worden van falend overheidsbeleid. Is het niet van de zotte dat mijn kinderen
hopen besmet te worden zodat ze even een half jaar af zijn van het gezeur? Is
het niet een rare en impertinente vraag die ons gesteld wordt of je wel gebruik
wil maken van een ic-bed indien nodig? Vragen we dat ook aan alle rokende,
zuipende, obese patiënten? En hebben wij geen vrijheid van meningsuiting meer,
dat onze berichten zomaar van sociale media verwijderd worden en je zomaar voor
een tijdje niets mag plaatsen?
Waar gaat dit over? Het klopt gewoon niet! Ben ik dan gek?
Eigenwijs? Nou, volgens mij is dit gewoon nuchter boerenverstand! En ja, soms
maakt het me allemaal verdrietig, wanhopig. Twijfel ik of ik sterk genoeg ben om
voor mijn overtuigingen te blijven staan. Dan smeek ik God om mij te laten zien
wat ik moet doen. En ik denk maar zo, Noach was ook een wappie tot het begon te
regenen en Daniël ging ook tegen de stroom in omdat God volgen voor hem
belangrijker was. En dan smeek ik God om mij rust en kracht te geven en mij
waakzaam te laten blijven. Maar bovenal verheug ik mij! Want al weet ik niet
precies hoe het verder zal gaan, ik weet wel hoe het zal eindigen! De Bruidegom
komt! Jezus is Overwinnaar! Er komt een nieuwe wereld, nooit meer tranen, nooit
meer pijn! Maranatha, kom Jezus, kom! Of geloof je daar niet (meer) in?
