maandag 22 juni 2015

Wat doet Jezus nú?

We hebben gistermorgen met de kinderen van de zondagsschool nagedacht over wat Jezus nú doet. Er wordt natuurlijk in de kerken en op zondagsscholen veel gesproken over wat Jezus heeft gedaan. Waarom en waarvoor Hij kwam en wat dat allemaal voor ons betekent. Zijn geboorte, Zijn bediening, Zijn lijden, het kruis, zonden en vergeving, genade, vrijheid. Allemaal veelbesproken, heel belangrijke thema’s. Ook wordt er, al is dat al minder veelvuldig, gesproken over Zijn wederkomst, over de nieuwe wereld.
Maar over wat Jezus nu doet wordt nagenoeg niet gesproken, zeker niet op de zondagsscholen. Daar hadden we het dus over met de kinderen, maar ze konden er niet echt een antwoord op geven. Het stond voor hen wel als een paal boven water dat Hij echt niet lag te slapen of te luieren tot God zou zeggen: “Ga nu maar weer terug”, maar wat Zijn werk als Hogepriester in de Hemelse Tempel nu precies inhield was niet erg duidelijk. En dat Hij nu bezig is om in Zijn Vadershuis een kamer, een plaats voor ons voor te bereiden. Het was dus goed om het daar eens over te hebben en om er eens bij stil te staan of wij dan ook vol verwachting uitkijken naar het moment dat onze kamer klaar is, of we ook blij zijn wanneer we daar eindelijk mogen intrekken.
Ik vroeg me af, in de voorbereiding al, maar ook na deze morgen hield het me bezig, waarom wij hierover zo weinig met onze kinderen praten? Vinden wij het niet belangrijk? Staan wij er zelf weleens bij stil? Willen we die nieuwe woning eigenlijk wel, of hangen we nog teveel aan onze aardse woning? Hebben we wel het verlangen naar Zijn wederkomst?
Ach, het zal onze tijd wel duren?
Maar is dat wel zo? Jezus zegt wel dat niemand het uur of de dag weet, maar hij zegt ook dat we op de tekenen van de tijd moeten letten en dat we waakzaam en voorbereid moeten zijn! Als ik nu zo om me heen kijk naar de wereld en wat er nu allemaal gaande is, dan bekruipt mij toch heel sterk het verheugde gevoel: Jaaa, het moment is nabij! Er zijn momenteel heel veel mensen aan het speculeren over dingen die staan te gebeuren, ook niet christelijke bronnen voorspellen ernstige gebeurtenissen. Er zijn vele discussies op het internet over de opname, de verdrukking, de antichrist, Israël, noem maar op. Heel interessant allemaal. Maar als het werkelijk zo is dat de wederkomst voor de deur staat, moeten wij ons dan niet voorbereiden? Wat nu, als Hij op dit moment onderweg is? Zijn we er dan klaar voor? Staat er niets meer tussen ons en God? Zijn we werkelijk wedergeboren en zijn we werkelijk besneden van hart?
Ja, ik weet wel dat de vergeving van zonden en de genade een geschenk is, dat wij niet kunnen verdienen, wat we ook doen. Maar als we ons werkelijk bekeerd hebben, mogen we ook door de wedergeboorte met Jezus opstaan uit de dood in een nieuw leven. Dat nieuwe leven, dat besneden hart, zal door de uitwerking van de Heilige Geest een verandering in ons bewerkstelligen, waardoor het mogelijk is om meer en meer op Jezus te gaan lijken en lief te gaan hebben zoals Hij lief had, lief te hebben zoals wij op eigen kracht nooit zouden kunnen. Onze wonden zullen genezen en wij zullen volledig herstellen om zo weer bruikbaar te zijn in Zijn handen. Als de vrucht van de Geest niet in ons leven zichtbaar is, als we vasthouden aan onze oude natuur, onze oude verkeerde gewoonten, als we angst hebben om te veranderen, als we niet vertrouwen op Zijn beloften, Zijn woord, als we niet gehoorzamen aan Zijn geboden, als we roddelen, veroordelen, niet kunnen vergeven, verzoenen, als we vluchten voor weerstand of niet volharden in verantwoording, met andere woorden als we onze ik, onze mening en ons gelijk, stellen boven God en de ander, hoe zit het dan met onze besnijdenis van het hart? Hoe zit het dan met onze overgave aan Gods wil en de bereidheid om de Heilige Geest te laten werken? Zijn we er dan wel klaar voor om Jezus nu te verwachten?
Zelfs als het onze tijd wel duurt, moeten we hier prioriteit van maken, want elke dag kan je laatste zijn, maar dit even terzijde.
Ik ben bang dat veel mensen die dit lezen het zullen wegwuiven of hun schouders ophalen, sommigen zullen zich misschien ook aangevallen voelen, maar ik denk echt dat de tijd dringt, dat we ons moeten voorbereiden op Zijn komst en in deze verwachting blijven werken aan de taken die hier voor ons zijn weggelegd. Het zijn van het Licht en het verspreiden van Zijn Licht in deze wereld, die dit nu meer dan ooit nodig heeft! Ik zie hoe vervolgde christenen hun leven geven voor het geloof in Jezus, terwijl wij vaak nog niet eens aan onze collega’s en buren willen of durven zeggen dat we geloven, terwijl het ons echt niet ons leven kost, maar alleen misschien ons imago. Maar is dat dan wel het imago dat we willen hebben? Wij zijn wel in deze wereld, maar toch niet van deze wereld? We moeten onze lauwheid van ons afschudden, eensgezind opstaan in geloof, radicaliseren en ernst maken van onze taak hier en ons uiteindelijke Doel voor ogen houden! Terugkeren naar de oorspronkelijke gemeente, de ballast van de kerkelijke geschiedenis eerlijk onder ogen zien en onze afgoden en heidense gebruiken wegdoen. Laten we zorgen dat het laatste beetje zout niet ook nog zijn smaak verliest.  Mag Jezus jou de vraag stellen: Wat doe jij nú? Kerk sta op! Wake up!!!!