Overal om mij heen zie ik onzekere mensen. Mensen die onzeker zijn over hun werkprestaties, mensen die onzeker zijn over hun opvoedkunde, mensen die onzeker zijn in het sociale verkeer. Ik denk dat er bijna geen mens is die nooit eens onzeker is. Ik denk ook dat dat helemaal niet erg is. Zeker bij het ondernemen van nieuwe dingen, examens e.d. is het heel normaal om een zekere mate van spanning te hebben. In feite is dat zelfs ook gunstig, want dat houdt je scherp en alert.
Anders is het wanneer die onzekerheid je leven gaat beheersen. Als het je hindert in de dingen die je doet, of die je graag zou willen doen. Wanneer je daardoor activiteiten uit de weg gaat, of andere mensen gaat vermijden. Zodat je dus hierdoor een gevoel van minderwaardigheid ontwikkelt, of hebt ontwikkeld.
Het vreemde is dat deze enorm onzekere mensen alleen maar zelfverzekerde mensen om zich heen zien. Ze zien gewoonweg niet de onzekerheid die andere mensen ook hebben. Ze zijn ook vaak erg bezig met hoe andere mensen naar ze kijken, wat ze wel niet van hen denken. Ze hebben vaak het idee dat er constant op ze wordt gelet, terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is. De meeste mensen zijn gewoon meer bezig met hun eigen onzekerheidjes, dan dat ze zo op een ander letten. Ook blijken de mensen die wel zelfverzekerd lijken, als je ze beter leert kennen, hun onzekerheid te verbergen achter een masker van bravoure, van gespeelde spontaniteit.
De gedachtengang van erg onzekere mensen is dus vaak verre van realistisch. Zo onstaat er een vicieuze cirkel. De irreële gedachten maken je gedrag onzeker. Door je onzekere gedrag krijg je negatieve ervaringen, wat je een vervelend gevoel geeft. Wat dan weer een bevestiging is van je irreële gedachten.
Hoe kun je dat nu doorbreken? Hoe kun je hier nu verandering in aanbrengen?
Als eerste moet je kijken naar de irreële gedachten die je hebt en deze vervangen door een meer realistischer kijk. Realistische gedachten over jezelf en over de ander. Dat is natuurlijk niet zo eenvoudig. Want voor een onzeker persoon zijn zijn gedachten helemaal niet irreël, maar juist zeer reëel. Er zal dus weerstand zijn tegen de verandering in denken, omdat dat dwars tegen zijn gevoel indruist. "Ik ben al een loser. Dat weet ik en ervaar ik! En nu ga je me ook nog vertellen dat mijn denken en gevoel niet deugt? Zie je nu wel dat ik een loser ben!?
Als het er zo ingebakken zit, dat iemand zichzelf minder waard vindt, is het belangrijk om te gaan kijken naar waar dit vandaan komt. Wat is de bron van deze gevoelens?
Wat is er gebeurd dat iemand zo overtuigd is van zijn eigen onkunde?
Had je dominante ouders? Werd je erg beperkt?
Of ben je juist teveel aan je lot overgelaten? Verwaarloosd?
Ben je veel gekleineerd? Werd je erg gepest?
Zat er gewoon veel tegen in je leven? Had je de pech aan je kont hangen?
Zo zijn er nog veel meer vragen te stellen, maar wie of wat gaf jou het gevoel niet te voldoen?
Als je dan nu naar deze situatie terugkijkt, was het dan wel waar? Had deze persoon wel gelijk? Wat is waarheid? Voor mij is Jezus' woord waarheid! En als jij een christen bent, dan moet dat ook jouw waarheid zijn. Het is hun woord, jouw woord tegen Jezus' woord. Wie heeft er gelijk, wie heeft er meer gezag, aan wiens woord hecht je meer waarde? Hij houdt van je, Hij houdt echt van je! Precies zoals je bent, precies zoals Hij gewild heeft dat je zou zijn. Alleen wil Hij niet dat jij je zo ongelukkig voelt, want Hij heeft je geluk voor ogen. Je bent zo waardevol voor Hem, zo kostbaar!
Wat je ook moet doen, om die nieuwe positieve gedachten over jezelf te bekrachtigen, is nieuwe ervaringen opdoen. Je moet stoppen met alleen kijken naar wat allemaal niet goed gaat en wat je niet goed kunt. Maar je focussen op wat je wel goed kunt, je kwaliteiten, de positieve zaken en mensen in je leven. Als je nu eens echt eerlijk al je plussen en minnen tegenover elkaar zet, kan ik me niet voorstellen dat de positieve kant leeg is en de negatieve vol. Wees eerlijk!
Maar je hoeft toch ook niet perfect te zijn? Kijk eens om je heen. Dan zie je toch ook niet alleen maar perfecte mensen? Wat een ander goed kan, kun jij misschien inderdaad niet. Maar misschien kan die ander niet, wat jij wel goed kunt. Zo kunnen we elkaar in balans houden. Laten we voor elkaar de lat niet zo hoog leggen. Maar leg ook vooral voor jezelf de lat niet zo hoog! Je kunt en hoeft niet zo te zijn en te doen als die ander, zo heeft God je niet gemaakt. Je moet zijn en doen zoals God dat bedoeld heeft toen Hij jou uniek creëerde. Want alleen jij kunt datgene zijn en doen
Het enige wat God van je vraagt is van Hem te houden en van die ander! Maar zo vraagt Hij die ander ook om van jou te houden! Gewoon zoals je bent. Als die ander dat niet kan of wil, dan is dat de verantwoording van die ander en niet die van jou! Je kunt een ander niet van je laten houden, dus wees gewoon jezelf. Neem je verantwoording en heb lief! Misschien zul je gaan merken dat het helemaal niet zoveel uitmaakt wat een ander vindt van hoe jij je leven leidt. Zodat jij gewoon jouw ding kunt doen, op jouw manier, in alle vrijheid, in de wetenschap dat je hoe dan ook geliefd bent.
Misschien dat je nu wel denkt: "Ja, jij hebt makkelijk praten, maar jij weet niet hoe ik me voel!"
Nee, dat weet ik inderdaad niet. Ik heb het hier ook heel algemeen gehouden, maar ik besef heel goed dat ieder zo zijn eigen verhaal en redenen voor onzekerheid heeft. Maar ik weet wel heel goed hoe het voelt om enorm onzeker te zijn. Ikzelf heb mij ook jarenlang in huis verstopt, activiteiten vermeden, ben mensen uit de weg gegaan. Ik had een sociale fobie! Als je niets doet, kun je ook niets verkeerd doen, toch? Kun je ook niet falen. Maar ondertussen vond ik het ook verschrikkelijk dat ik het idee had dat men me maar dom en onnozel vond. Voelde de drang om me te bewijzen, te moeten laten zien dat ik verre van dom was. Nu heb ik dat niet meer, voor God hoef ik me niet te bewijzen. Hij weet allang wie ik ben en Hij houdt van me zoals Hij me gemaakt heeft. Nu heb ik de vrijheid om gewoon er te zijn, me vrij te bewegen tussen andere mensen, waarvan sommigen mij wel leuk en aardig vinden en anderen misschien wel niet. Het zij zo! Soms lukt iets wel, soms lukt iets niet. Zo simpel is het. Want Hij is altijd bij mij!
