Het is de dag na Sinterklaas, waar wij zelf als gezin dit jaar niets aan hebben gedaan, behalve wat lekkers snoepen. In de vroege morgen breng ik mijn jongste dochter naar school. Een ritje van ongeveer een kwartier over landelijke binnenweggetjes naar een dorpje verderop, omdat ze daar één keer in de week naar een plusgroep gaat. Het is nog een beetje schemerig, twaiduuster zoals we hier in het noorden zeggen.
Al babbelend ontdekken we steeds meer kerstlichtjes en we hebben het erover dat dit de komende dagen steeds meer zullen worden. Ze geniet altijd zo van deze tijd van het jaar. Als ik naar haar kijk zie ik mezelf als klein meisje en ik vraag me af wat er allemaal in dat mooie koppie omgaat. Als ze werkelijk op mij lijkt dan gaat er heel veel in haar om, soms laat ze daar ook wel wat van zien, maar dat is slechts een glimp van de veelheid van gedachten schat ik.
Als ik haar bij school heb afgezet en ik weer terug rijd naar huis heb ik zo mijn eigen gedachten. Deze tijd van het jaar, ja ik geniet er ook altijd van. Al die lichtjes, warmte, gezelligheid…. Met ons zondagsschool-team zijn we al een tijdje bezig met de voorbereidingen voor Kerst en afgelopen zondag, de eerste advent, zijn we al begonnen met het Kerstverhaal. Zelf heb ik ook al mijn kerstdozen naar beneden gehaald. Ik heb er alleen nog niets uitgehaald, maar dat zal deze week zeker wel gebeuren. Ik vind het heerlijk om het in huis gezellig te maken, met vooral veel lichtjes. Een kerstboom hebben wij al een paar jaar niet meer. Over het waarom daarvan ga ik nu niets schrijven, dat heb ik wel al eerder gedaan.
Maar ook over het kerstfeest zelf heb ik zo mijn bedenkingen. Iedereen in Nederland, eigenlijk bijna de hele wereld, viert het. Maar wat wordt er dan eigenlijk gevierd? Wat vieren mensen die niet geloven? De gezelligheid? Vrije dagen? Dat is tenminste het antwoord dat ik vaak heb gekregen wanneer ik deze vraag stelde.
Maar wat vieren wij christenen dan? De geboorte van het kindje Jezus, die helemaal niet in december is geboren? En wat doet die kerstboom in een kerk? Maar ja, niemand weet precies wanneer Jezus wel is geboren en we zijn het zo gewend, dus dan blijven we het maar zo doen? Maar goed, daar heb ik ook al eens eerder over geschreven.
Ik zou zelf ook niet zo goed weten hoe we het anders zouden kunnen doen, of hoe God het zou willen. Ik zie Kerst dan ook vooral als een periode waarin mensen toch wat meer open staan voor het evangelie, mensen willen toch wat meer betekenis geven aan die donkere dagen in december, een tijd voor bezinning, een tijd voor hoop. Veel mensen bezoeken toch graag een Kerstdienst, ook al komen ze verder zelden of nooit in een kerk. Dat is voor mij dan ook zeker een reden om Kerst te vieren en weer heerlijk al die kerstliedjes te zingen!
Als ik weer bijna thuis ben, zingt Casting Crowns, nee nog geen kerst-cd, Loving my Jesus. Loving my Jesus, showing my scars, telling my story, of how mercy could reach you where you are, and I pray that the whole world hears the cry of my heart, is to see all the ones I love loving my Jesus.
Dat is voor mij Kerst. Laten zien dat er hoop is waar geen uitzicht meer lijkt te zijn. Laten zien dat licht kan komen waar duisternis heerst. Dat er een uitgestoken hand is wanneer de bodem van de put is bereikt. Ikzelf heb ook op die bodem van de put gezeten, omsloten en gevangen door torenhoge muren, in totale ijskoude duisternis…..
En toch...op het moment dat ik het opgaf, was daar het licht en de warmte. Die uitgestoken hand nam mij bij de hand en samen hebben we alle muren afgebroken en de rommel opgeruimd, waardoor er weer uitzicht kwam, zonder struikelblokken!
Laat dat mijn kerstboodschap zijn voor jou. Of je nou in het donker verloren bent, of een beetje in ‘t twaiduuster dwaalt, er is altijd een Licht voor jou, het kindje Jezus die hoop brengt. En dat al die twinkelende kerstlichtjes daar op mogen wijzen. Én dat wij christenen in onze gastvrije diensten, maar ook in ons leven, een stukje van dat licht mogen laten zien.
Filippenzen 2:15 opdat u zuiver en smetteloos bent, onberispelijke kinderen van God te midden van een verdorven en ontaarde generatie, waartussen u schittert als sterren aan de hemel.
Tja, wat je al niet kan overdenken tijdens zo’n autoritje. Toch maar even een kerst-cd-tje opzoeken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten