De foute kersttrui!

Volgens mij is dit het jaar van de foute kersttrui. Ze duiken ineens overal op. Op televisie, internet en in bijna alle winkels. Eerlijk gezegd snap ik niet zo goed wat er fout is aan deze truien, ik vind sommige exemplaren best wel erg leuk! Maar...hoort zo’n foute trui eigenlijk niet gemaakt te worden door je moeder of je oma? Het is nu weer gewoon zo’n commerciële, uit Amerika overgewaaide, hype. Net als de Kerstman, also known as Santa Clause, terwijl deze juist zijn oorsprong weer vindt in onze Sinterklaas. Zo is het Kerstfeest in de loop der jaren onderhevig aan allerlei veranderingen. Verandering van vorm, inhoud en reden waarom we het vieren.

Waarom vieren we Kerst? En wat vieren we met Kerst?

Ik denk dat in deze tijd Kerst voor veel mensen geen enkele religieuze betekenis meer heeft. Voor hen is het gezelligheid, samen zijn, lekker eten en een paar vrije dagen. Ja en daar passen de Kerstman met zijn rendieren en de foute kersttrui heel goed bij! Maar toch, ook al zeggen steeds minder mensen in Nederland dat ze geloven, denk ik dat als je de mensen zou vragen naar de relieuze oorsprong van het Kerstfeest, dat de meeste mensen toch het kindje Jezus zullen noemen. Terwijl inmiddels natuurlijk al lang bekend is dat het Kerstfeest al gevierd werd ver voordat de vroege kerkvaders er een christelijk sausje overheen hebben gegoten. (zie ook mijn vorige stukje over Halloween) De winterwende, de viering van de terugkeer van het licht, de boom, de ballen, het vuurwerk, allemaal elementen van heidense feesten en bijgeloof. Sommige christenen zijn fel tegen al deze heidense elementen, terwijl toch eigenlijk de christelijke elementen opgedrongen zijn aan de heidenen eeuwen geleden. Sommigen vinden dat we Kerst helemaal niet meer moeten vieren. Ook zijn er vele christenen die vrolijk al deze heidense elementen omarmen en er hun eigen christelijke betekenis aangeven. Die vinden dat we het Kerstfeest, ook al weten we dat het niet de werkelijke verjaardag van Jezus is, moeten aangrijpen als een kans om het evangelie te delen, het Licht te delen. Zoals ik al zei zullen veel mensen het kindje Jezus in de stal noemen als religieuze oorsprong van Kerst en nauwelijks de betekenis kennen van de heidense elementen, laat staan daar waarde aan hechten. Er zijn steeds minder kerkgaande mensen in Nederland, maar toch vinden velen het fijn om toch een Kerstdienst te bezoeken.  Ja en dan moet er natuurlijk wel verteld worden wat de mensen willen horen, het romantische verhaal van dat arme babytje in de kribbe. Dat Hij echter kwam om de mensen te redden en daarbij op een gruwelijke manier geofferd werd, deze boodschap zal helaas de meeste mensen ontgaan tijdens deze dagen. Maar goed, elk zaadje dat gezaaid wordt is er één….

Zo hebben wij, mensen, dus vele meningen over de juiste invulling van het Kerstfeest en ik wil ook gewoon iedereen in zijn waarde laten om op zijn eigen manier het Kerstfeest te vieren of juist niet te vieren. Wat me echter wel steeds meer bezighoudt is wat God er nu eigenlijk van vindt? Hoe zou God willen dat wij Kerst vieren?

Voor ons als gezin betekent dit dat wij dit jaar de traditionele Kerstboom in de ban hebben gedaan. Voor de rest hangt ons huis nog vol met lichtjes, engeltjes, sterretjes en hartjes. In onze kerk worden nog gewoon de traditionele Kerstdiensten gehouden met waarschijnlijk ook gewoon een kerstboom. Wij staan ook in ons gezin stil bij de geboorte van Jezus en posten onze facebook vol met kerstliedjes en kerstplaatjes met de kerstboodschap. Maar dat hebben we afgelopen september als gezin ook gedaan, tijdens het Loofhuttenfeest stil staan bij Jezus geboorte, maar ook bij de toekomstige vervulling van het Loofhuttenfeest. We praten als gezin veel over de ware betekenis van de Bijbelse Feesten en hoe deze hun ware vervulling kregen en nog zullen krijgen in Jezus. We praten over hoe de bruid van Jezus te zijn, hoe we verwachtingsvol uitzien naar Zijn komst en onze olielampjes brandend willen houden. Juist ook tijdens Kerst willen we daar bij stil staan. Zijn geboorte was slechts het begin, het beste moet nog komen!  En ja, wij willen graag zoveel mogelijk mensen meenemen naar dat Bruiloftsfeest en dus grijpen wij ook met beide handen Kerst aan als een mogelijkheid om het blijde nieuws te delen, om de uitnodiging voor dit geweldige Feest uit te delen. Juist omdat mensen tijdens Kerst meer openstaan voor Liefde en Vrede,  laten wij het Licht verspreiden!! Mag ik je uitnodigen om met ons Kerst te vieren? Mogen we je uitnodigen voor dé Bruiloft? Ik wil je heel graag vertellen waarom Jezus kwam en wat Hij heeft gedaan, ook voor jou! En wat Hij nog gaat doen…. Desnoods in zo’n foute kersttrui!

Ik wens je hele fijne feestdagen toe, met liefde, warmte, gezelligheid en ik bid en hoop dat Jezus deze Kerst ook bij jou een plekje mag vinden, niet alleen in een neergezet stalletje of in een gedachtenloos gezongen liedje, maar in de herberg van jouw hart!

Halloween en hypocriete christenen

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, met dit stukje zal ik geheid tegen een aantal zere benen schoppen. Ik wil het opnemen voor de niet-christenen en mijn mede-christenen laten nadenken over hun eigen ‘balk in het oog’. Iets van; de pot verwijt de ketel….

Komend weekend is het Halloween. Op internet en op de sociale media lees je nu veel waarschuwingen van christenen over de gevaren van het vieren van dit feest. Voor alle duidelijkheid: ik ben het eens met de veelvuldig geventileerde meningen over het gevaar van Halloween. Ik denk ook dat wij, zeker als christenen, voor ons eigen bestwil, ons verre moeten houden van dit feest. Echter, ik denk dat de manier waarop wij de niet-christenen proberen te overtuigen van onze mening slechts een averechts effect heeft. De niet-gelovigen en anders-gelovigen zullen ons zien als zeurpieten, pretbedervers en bekrompen. Het gevolg is dat ze nog verder van het geloof en Jezus verwijderd worden dan nu al het geval is. En geef ze eens ongelijk. Als je niet in God gelooft, dan ga je toch niet Zijn regeltjes volgen? Als die Bijbel en die Jezus je (nog) helemaal niets zeggen en je ziet geen gevaar in een leuk feestje, dan zit je toch echt niet te wachten op al die moraalridders? Terwijl ik wel zeker weet dat de christenen uit liefde voor hun medemens deze waarschuwingen uiten, spreken we als het ware een andere taal, die echter niet begrepen wordt. Misschien kunnen we ons beter eerst richten op het verspreiden van de Liefde, zodat het Licht de ruimte krijgt om de duisternis te verjagen…. Alleen Jezus kan iemand overtuigen door een veranderd hart om bepaalde dingen te doen of juist te laten, niet omdat het moet, maar omdat je dat wilt en omdat het goed voor je is.

Maar goed, ik had het ook over een ‘balk in ons oog’. Wij, christenen, zijn bijna allemaal tegen het vieren van Halloween, maar we vieren wel vrolijk en onnadenkend allerlei andere feesten, die als je ze goed beschouwd niet zuiver Bijbels, ook niet helemaal zonder gevaar zijn en een gruwel in Gods ogen.

Wat te denken van Sint Maarten en Sinterklaas? Van oorsprong Katholieke feesten die nu echter ver verwijderd zijn van deze oorsprong. Van Sint Maarten wordt echter ook vermoed dat het een heidense oorsprong heeft, die later vermengd is met christelijke elementen. En Sinterklaas: is het wel oké dat wij onze kinderen laten geloven in een man die op magische wijze alles weet en wensen vervult? We staan ook toe dat de Sint en Piet geïdoliseerd en geadoreerd worden. Sint Maarten en Sint Nicolaas waren goede mensen die veel goede dingen hebben gedaan, maar in plaats van hun goede voorbeeld te volgen hebben wij het tot feesten gemaakt die draaien om krijgen in plaats van geven. Niet erg christelijk in mijn ogen. Natuurlijk is het fijn en ook heel menselijk, om je kinderen te verwennen en ze alles te willen geven. Maar zouden we ze niet moeten leren om te geven, juist met zo’n feest als Sinterklaas?

Dan zijn er nog Carnaval, Valentijnsdag en Oud en Nieuw. Carnaval wordt los gevierd van enige relatie met het geloof en de vastentijd, waar het aan vooraf gaat. Valentijnsdag is slechts nog commercie. En weten we nog wel dat er met de jaarwisseling vuurwerk wordt afgestoken om boze geesten te verjagen? Wat een bijgeloof!

En dan Kerst. Wij vieren met Kerst de geboorte van Jezus, terwijl inmiddels al lang bekend is dat Jezus helemaal niet geboren is in december, maar waarschijnlijk eind september of begin oktober tijdens het Loofhuttenfeest in zo’n loofhut. Dit is berekend aan de hand van de tempeldienst van Zacharias, de vader van Johannes de Doper. En de kribbe was waarschijnlijk geen voerbak, maar een broodbak waarin tijdens het Loofhuttenfeest het brood in linnen doeken werd gewikkeld. Maar goed zeggen we dan, het is nu eenmaal gewoonte om dit in december te vieren en we moeten het zien als een kans om het evangelie te brengen omdat heel veel mensen met Kerst toch nog eens een keertje in de kerk komen.  Echter, waarom heeft de vroege Kerk juist 25 december gekozen, de geboortedag van de zonnegod Mithras? Waarom is de rustdag verplaatst van de Sabbath naar de ‘zon’dag? Nog zoiets, waarom heeft de heidense midwinterboom zo’n belangrijke plaats tijdens ons Kerstfeest gekregen? Hebben de christenen in de loop van de eeuwen deze concessies gedaan om zoveel mogelijk heidenen te bereiken met het evangelie? Maar het gevolg is wel dat er veel afgoderij en bijgeloof het christendom is ingeslopen, wij zijn blind hiervoor en daardoor los van onze Joodse wortels. Bovendien staat dit tussen ons en God, want God vindt afgoderij een gruwel. Zijn wij niet net als het Joodse volk dat ook steeds weer van God afdwaalde, gebruiken van hen omringende volken overnam en verviel in afgoderij? Maar gelukkig kent God de aard van de mens en heeft Hij ons Jezus gegeven, zodat wij steeds weer tot inkeer mogen komen, terugkeren en de weg naar Hem vrij blijft.

Moeten we dan maar helemaal niets meer vieren? Nee, juist niet! God houdt van feesten. God geeft in de Bijbel ons juist de opdracht om bepaalde feesten te vieren. Pesach, het Feest der ongezuurde broden, het Eerstelingenfeest, Pinksteren, het Bazuinenfeest, Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest. Tevens wil hij dat we de Sabbath vieren en eren. God vindt het dus belangrijk om feesten te vieren, om stil te staan bij belangrijke gebeurtenissen. Laten wij dus feestvieren! Maar laten we dit wel doen met ons de juiste betekenissen voor ogen te houden en ons te ontdoen van alle elementen van afgoderij en bijgeloof. Voor mij persoonlijk betekent dat kritisch kijken naar al onze tradities en teruggaan naar de oorsprong hiervan en dit toetsen aan Gods woord. Onderzoek alles en behoudt het goede. Eerlijk gezegd is het best moeilijk om bepaalde dingen los te laten, maar God bewerkt in mijn hart dat ik bepaalde dingen waar ik vroeger dol op was, ineens niet meer zo belangrijk vind. En laten we mensen die niet geloven of anders geloven alsjeblieft op hun eigen manier hun feesten laten vieren. Wie respect geeft, zal respect krijgen. Laten we in plaats van kritiek geven, vertellen wat God ons allemaal geeft, dat Hij rust en vrijheid schenkt, vergeving en genezing, dat Zijn regels zijn om ons te beschermen en niet om ons te beperken, juist omdat Hij zoveel van ons houdt en ons voor de eeuwigheid wil redden.... Laten we Liefde zaaien en Licht verspreiden!

Blijf in Mij!

Er is zoveel strijd en oorlog.
Mensen vluchten voor honger, armoede, gevaar, vervolging.

In de landen waar ze naartoe vluchten veroorzaakt dit onrust en verdeeldheid.

Jezus zegt: "Blijf in mij".

Veel rampen door natuurgeweld.

Onbehandelbare ziektes.

Politici hebben dubbele agenda's.

Media maken eigen waarheden.

Jezus zegt: "Blijf in mij".

Mensen hebben God niet meer nodig.

Kerken lopen leeg.

Denominaties bekritiseren elkaar.

Broeders en zusters willen niet meer samen gemeente zijn.

Jezus zegt: "Blijf in mij".

Mensen creëren hun eigen geloof.

Het Vaticaan past de 10 Geboden aan.
De paus en andere kerkleiders propageren één geloof, één oorsprong.

Jezus zegt: "Blijf in mij".

Mensen verharden.

We leven in een ik-gerichte maatschappij.

We leven onder prestatiedruk.

Jezus zegt: "Blijf in mij".
Positie op maatschappelijke ladder bepaalt je waarde.
Imago is belangrijk.

We kijken op tegen bekende mensen en vereren idolen.

Jezus zegt: "Blijf in mij".
Onzekerheid is vaak onderliggende oorzaak van velerlei problemen.
Mensen weten niet meer wie ze zijn.
Angst houdt mensen gevangen.

Mensen vluchten in schijnveiligheid.
Jezus zegt: "Blijf in mij".

Blijf dicht bij Mij, dan blijf Ik in u. Net zoals een rank alleen maar kan vrucht dragen als zij in de wijnstok blijft, kunt ook u alleen maar vruchtbaar leven als u in Mij blijft. Ik ben de wijnstok en u bent de ranken. Als u dicht bij Mij blijft en Ik blijf in u, brengt u veel vrucht voort. Want zonder Mij kunt u niets doen. (Johannes 15)

Als de lasten u drukken en u vermoeid raakt, kom dan bij Mij. Ik zal u rust geven.Voeg u naar Mij en wees mijn discipel, want Ik ben vriendelijk en nederig van hart. Bij Mij zult u diepe innerlijke rust vinden. (Mattheus 11)

 "Ik ben de weg, de waarheid en het leven", antwoordde Jezus, "Ik ben de enige weg tot de Vader. (Johannes 14)

Er is bij niemand anders redding te vinden; Hij is de Enige, door wie de mensen gered kunnen worden." (Handelingen 4)

Jezus antwoordde: "Heb de Here, uw God, lief met heel uw hart, ziel en verstand. Dit gebod is het eerste en het belangrijkste Het tweede, even belangrijke gebod is: 'Houd net zoveel van uw medemens als van uzelf.' Deze twee geboden zijn de basis van de hele wet en de profeten." (Mattheus 22)
Zoals de Vader van Mij houdt, houd Ik van u. Blijf u bewust van mijn liefde.
Zorg ervoor dat Ik van u kan blijven houden, door te doen wat Ik zeg. Want de Vader is van Mij blijven houden, doordat Ik heb gedaan wat Hij zei. Leef vanuit Zijn liefde. Ik heb dit gezegd met de bedoeling dat mijn blijdschap in u zal zijn. U zult grote blijdschap ervaren. Ik zeg dat u net zoveel van elkaar moet houden als Ik van u gehouden heb. Wie zijn leven voor zijn vrienden overheeft, heeft de grootste liefde. U bent mijn vrienden als u doet wat Ik zeg. (Johannes 15)
U bent het zout dat de wereld leefbaar moet houden. Maar als u uw invloed verliest, wat moet er dan van de wereld worden? Weet u waar u dan nog goed voor bent? Om weggegooid en vertrapt te worden. U bent het licht van de wereld; een hoog gelegen stad die straalt in de nacht, kan iedereen zien. Men steekt immers geen lamp aan om er vervolgens een emmer overheen te zetten? Die lamp moet toch op een kandelaar staan en licht geven voor iedereen in huis? Laat daarom ook uw licht voor alle mensen schijnen. Als zij dan de goede dingen zien die u doet, zullen zij uw hemelse Vader eren. (Mattheus 5)
Dus in alle rumoer van deze wereld zegt Jezus tegen je dat Hij van je houdt. En dat wanneer je maar dicht bij Hem blijft alles goed komt. Zelfs dat je Zijn Licht en Liefde mag zijn in deze roerige wereld. "Blijf in mij!": zegt Jezus.

Ik huil..

Ik kijk naar de wereld en huil

Kan er niet bij met m'n verstand

Ik kijk naar de wereld en huil

De hele wereld staat in brand

Destructie, chaos en oorlogsgeweld

Verdriet, pijn en angst als gevolg

Schaarste, honger en natuurgeweld

Schaamte, radeloosheid als gevolg

Egocentrisme, hardheid en kilte

Liefde alleen onder voorwaarden

Altijd lawaai, drukte, nergens stilte

Woorden snijdend als zwaarden

Maar ooit, ooit zal het zo zijn

De Liefde wint dan zeker wel

Let maar goed op en wees rein

De Here Jezus komt echt snel




Helena

Wat doet Jezus nú?

We hebben gistermorgen met de kinderen van de zondagsschool nagedacht over wat Jezus nú doet. Er wordt natuurlijk in de kerken en op zondagsscholen veel gesproken over wat Jezus heeft gedaan. Waarom en waarvoor Hij kwam en wat dat allemaal voor ons betekent. Zijn geboorte, Zijn bediening, Zijn lijden, het kruis, zonden en vergeving, genade, vrijheid. Allemaal veelbesproken, heel belangrijke thema’s. Ook wordt er, al is dat al minder veelvuldig, gesproken over Zijn wederkomst, over de nieuwe wereld.

Maar over wat Jezus nu doet wordt nagenoeg niet gesproken, zeker niet op de zondagsscholen. Daar hadden we het dus over met de kinderen, maar ze konden er niet echt een antwoord op geven. Het stond voor hen wel als een paal boven water dat Hij echt niet lag te slapen of te luieren tot God zou zeggen: “Ga nu maar weer terug”, maar wat Zijn werk als Hogepriester in de Hemelse Tempel nu precies inhield was niet erg duidelijk. En dat Hij nu bezig is om in Zijn Vadershuis een kamer, een plaats voor ons voor te bereiden. Het was dus goed om het daar eens over te hebben en om er eens bij stil te staan of wij dan ook vol verwachting uitkijken naar het moment dat onze kamer klaar is, of we ook blij zijn wanneer we daar eindelijk mogen intrekken.

Ik vroeg me af, in de voorbereiding al, maar ook na deze morgen hield het me bezig, waarom wij hierover zo weinig met onze kinderen praten? Vinden wij het niet belangrijk? Staan wij er zelf weleens bij stil? Willen we die nieuwe woning eigenlijk wel, of hangen we nog teveel aan onze aardse woning? Hebben we wel het verlangen naar Zijn wederkomst?

Ach, het zal onze tijd wel duren?

Maar is dat wel zo? Jezus zegt wel dat niemand het uur of de dag weet, maar hij zegt ook dat we op de tekenen van de tijd moeten letten en dat we waakzaam en voorbereid moeten zijn! Als ik nu zo om me heen kijk naar de wereld en wat er nu allemaal gaande is, dan bekruipt mij toch heel sterk het verheugde gevoel: Jaaa, het moment is nabij! Er zijn momenteel heel veel mensen aan het speculeren over dingen die staan te gebeuren, ook niet christelijke bronnen voorspellen ernstige gebeurtenissen. Er zijn vele discussies op het internet over de opname, de verdrukking, de antichrist, Israël, noem maar op. Heel interessant allemaal. Maar als het werkelijk zo is dat de wederkomst voor de deur staat, moeten wij ons dan niet voorbereiden? Wat nu, als Hij op dit moment onderweg is? Zijn we er dan klaar voor? Staat er niets meer tussen ons en God? Zijn we werkelijk wedergeboren en zijn we werkelijk besneden van hart?

Ja, ik weet wel dat de vergeving van zonden en de genade een geschenk is, dat wij niet kunnen verdienen, wat we ook doen. Maar als we ons werkelijk bekeerd hebben, mogen we ook door de wedergeboorte met Jezus opstaan uit de dood in een nieuw leven. Dat nieuwe leven, dat besneden hart, zal door de uitwerking van de Heilige Geest een verandering in ons bewerkstelligen, waardoor het mogelijk is om meer en meer op Jezus te gaan lijken en lief te gaan hebben zoals Hij lief had, lief te hebben zoals wij op eigen kracht nooit zouden kunnen. Onze wonden zullen genezen en wij zullen volledig herstellen om zo weer bruikbaar te zijn in Zijn handen. Als de vrucht van de Geest niet in ons leven zichtbaar is, als we vasthouden aan onze oude natuur, onze oude verkeerde gewoonten, als we angst hebben om te veranderen, als we niet vertrouwen op Zijn beloften, Zijn woord, als we niet gehoorzamen aan Zijn geboden, als we roddelen, veroordelen, niet kunnen vergeven, verzoenen, als we vluchten voor weerstand of niet volharden in verantwoording, met andere woorden als we onze ik, onze mening en ons gelijk, stellen boven God en de ander, hoe zit het dan met onze besnijdenis van het hart? Hoe zit het dan met onze overgave aan Gods wil en de bereidheid om de Heilige Geest te laten werken? Zijn we er dan wel klaar voor om Jezus nu te verwachten?

Zelfs als het onze tijd wel duurt, moeten we hier prioriteit van maken, want elke dag kan je laatste zijn, maar dit even terzijde.

Ik ben bang dat veel mensen die dit lezen het zullen wegwuiven of hun schouders ophalen, sommigen zullen zich misschien ook aangevallen voelen, maar ik denk echt dat de tijd dringt, dat we ons moeten voorbereiden op Zijn komst en in deze verwachting blijven werken aan de taken die hier voor ons zijn weggelegd. Het zijn van het Licht en het verspreiden van Zijn Licht in deze wereld, die dit nu meer dan ooit nodig heeft! Ik zie hoe vervolgde christenen hun leven geven voor het geloof in Jezus, terwijl wij vaak nog niet eens aan onze collega’s en buren willen of durven zeggen dat we geloven, terwijl het ons echt niet ons leven kost, maar alleen misschien ons imago. Maar is dat dan wel het imago dat we willen hebben? Wij zijn wel in deze wereld, maar toch niet van deze wereld? We moeten onze lauwheid van ons afschudden, eensgezind opstaan in geloof, radicaliseren en ernst maken van onze taak hier en ons uiteindelijke Doel voor ogen houden! Terugkeren naar de oorspronkelijke gemeente, de ballast van de kerkelijke geschiedenis eerlijk onder ogen zien en onze afgoden en heidense gebruiken wegdoen. Laten we zorgen dat het laatste beetje zout niet ook nog zijn smaak verliest.  Mag Jezus jou de vraag stellen: Wat doe jij nú? Kerk sta op! Wake up!!!!

JIJ

We leven in een maatschappij waarin individualisering een groot goed is. Het individu is belangrijk. Je moet jezelf ontwikkelen. Alles uit het leven halen wat erin zit. Je leven zo inrichten dat jij je er goed bij voelt. Maar we willen ook graag erkenning, waardering. We willen ons geliefd voelen. Er zijn zoveel keuzes te maken. Wat even zovele twijfels kan oproepen. Er ligt een grote druk op ons, vanuit de maatschappij en vanuit onze omgeving. Je moet presteren om mee te tellen. Je moet interessant zijn om leuk gevonden te worden. Je moet als het ware jezelf kunnen presenteren. Maar dan moet je wel weten wat je kunt en wie je bent. Vroeger werd je identiteit voornamelijk bepaald door de groep. Je nationaliteit, je sociale klasse, je opleiding, je werk, je kerk, je familie. Hoewel dit voor veel mensen verstikkend werkte en het dus goed is dat er nu meer aandacht is voor het unieke individu, voor zelfontplooiing, is deze vrijheid om jezelf te zijn voor veel mensen juist ook weer een belemmering, omdat ze geen idee hebben wie ze zijn. Cursussen, boeken, zelfhulp-programma’s, nieuwe religies, schieten dan ook als paddestoelen uit de grond.

En hoewel Jezus tegen ons zegt dat we niet van deze wereld zijn, dat we niet gelijkvormig aan deze wereld moeten zijn, zie je ook in de christelijke kringen dat het individu steeds belangrijker wordt. Je zoekt een kerk die bij je past en wanneer het je niet meer bevalt ga je naar een andere. Je doet een bediening die je leuk lijkt, maar als je even aan jezelf moet denken of werken, dan stop je even. Kerken lijden onder het feit, dat mensen steeds minder bereid zijn om een stukje van zichzelf te offeren.

Jezus zegt tegen ons dat we God boven alles moeten liefhebben en onze naaste als onszelf. Bovendien geeft Hij ons de opdracht om elkaar lief te hebben, zoals Hij ons lief heeft. Dat is nogal wat, lief hebben zoals Jezus lief heeft! Dat past niet echt bij een houding waarbij ons eigen ik, ons ego een belangrijke plek heeft. Hij heeft ook gezegd dat Hij de weg is, Hij heeft ons Zijn voorbeeld gegeven. En ja, we mogen Hem volgen en mogen op Hem gaan lijken. We zijn allemaal deel van het lichaam, het lichaam van Christus. Maar wel allemaal verschillend, want we hebben allemaal een andere, unieke functie in dat lichaam. Zo heeft God het ook bedoeld. Er is zo veel werk dat wij als lichaam hier in deze wereld mogen doen. Met ieder van ons heeft God een eigen bedoeling, een eigen plan, een eigen doel. Maar allemaal ten behoeve van dat ene lichaam van Christus.

Dus ik denk dat het ook als christen heel belangrijk is om naar jezelf te kijken, jezelf te begrijpen, jezelf te ontwikkelen. Maar niet met de bedoeling om je hier goed te voelen, om waardering te ontvangen, maar om te gaan begrijpen welke bedoeling God heeft met jouw leven. Hij heeft je bedoeld voor een relatie met Hem en om vanuit die relatie iets voor een ander te kunnen betekenen. Maar om dat goed te kunnen, moet je dus wel weten wie je bent. Moet je begrijpen hoe God je heeft gemaakt, omstandigheden in je leven heeft gebruikt om je te vormen en kneden, zodat je tot je doel zou komen. Je moet de verantwoording gaan nemen voor je eigen leven. Welke gaven en talenten heb ik van Hem gekregen? Welk excuus gebruik ik om deze gaven en talenten niet te gebruiken? Welke wonden moeten genezen? Welke relaties moet ik herstellen? Welke gewoontes of welk gedrag moet ik afleren? Waar negeer ik Gods wil en verkies ik mijn eigen wil?

Vanuit deze zelfkennis, waarin zonde-besef en genade-aanvaarding een grote rol spelen, waarin je God toestaat om je te veranderen in een nieuw mens, ontstaat ruimte voor een ander. Ruimte om de ander te zien, te aanvaarden en lief te hebben. Als we gaan beseffen, tot ons laten doordringen en gaan aanvaarden hoe God naar ons kijkt, dan kunnen we gaan kijken naar de ander zoals God naar die ander kijkt. Dan willen we wat wij zelf van God hebben ontvangen graag weer uitdelen, omdat we het de ander ook zo gunnen en we weten dat God ook van hen zoveel houdt. Christelijke zelfkennis is dus niet ik-gericht, maar heeft als doel jezelf worden, in afhankelijkheid van God, om zo ruimte te creëren voor bewogenheid voor alle mensen om je heen, om zo Zijn evangelie, Zijn Liefde te verspreiden.   

Vuurtje stoken?

Zit nog even na te denken over gisteren, over twee bijzondere diensten.

Eerst gistermorgen in de kerk het indrukwekkende verhaal gehoord van een Congolese vluchteling. Hoe hij verschillende keren op een afschuwelijke manier is gemarteld, maar het telkens op een ongelovelijke manier heeft overleefd. Hoe hij getuigt dat God hem steeds weer kracht gaf, dat mensen wel zijn lichaam konden beschadigen, maar nooit zijn ziel! Dat hij dankbaar is voor de mensen die hij hier heeft ontmoet en die er voor hem zijn. Dat Europa zo gezegend is. En dan bedoelt hij niet het feit dat wij hier in vrijheid mogen leven en geloven, maar dat Europa zo'n belangrijke rol heeft mogen spelen in het verspreiden van het evangelie over de wereld.

En juist dat heeft me aan het denken gezet. Want terwijl in de rest van de wereld het christendom groeit, zien we in onze westerse beschaving kerken leeglopen, mensen die denken God niet 'meer' nodig te hebben, of het christelijk geloof ingeruild of aangepast worden aan andere religies. Waar is ons geloof, onze passie voor het evangelie gebleven?

En dan ga je 's avonds met een groep jongelui naar een jongerendienst in een buurtgemeente, een feest met zingende, dansende en springende jonge en 'oude' mensen, waar een inspirerende spreker het heeft over hoe lauw wij zijn in ons geloof. Ja, binnen onze veilige kerkmuren, maar weten onze collega's, medescholieren, buren, socialmedia-vrienden, noem maar op, van onze passie voor Jezus? Hij daagt ons uit om, als we werkelijk die passie hebben, de plek in te nemen waar God ons plaatst. Ga staan op die plek, in die positie, in die autoriteit en blijf staan, no matter what! Want als God voor ons is, kan niemand ons raken, zullen wij overwinnen, stop met jammeren en ga staan!

Tja, dat stemt mij wel tot nadenken.....

Een vraag aan al mijn medechristenen; Wat gaan we doen? Gaan we stoppen met zeuren, over onbelangrijke bijzaken, elkaar, de maatschappij, gaan we het vuur onder onze passie opstoken en schouder aan schouder het zout en licht voor onze omgeving zijn?

En voor een ieder, die dit leest en die geen christen is; Sorry!! Sorry, dat wij, christenen, vaak zo'n slecht voorbeeld zijn van wie Jezus werkelijk is. En ik wil graag dat je weet, dat ondanks de fouten die wij, christenen en niet-christenen, maken, God enorm veel van je houdt!

Schaamte

Kijk naar de wereld, zie de pijn.
Zie al de mensen, groot en klein.
Kijk naar de wereld, zie de strijd.
Zie al die mensen, haat en nijd.


Maar er is troost, genezing, hoop.
Uw liefde wil ons alles geven.
Haalt de onrust uit de knoop.
Uw vrede laat ons vrij leven.


Uw liefde wil ons voorbeeld zijn.
Een voorbeeld om te volgen.
Liefde die de drijfveer moet zijn.
Wordt vaak door ego's verzwolgen.


Blinde vlekken vertroebelen het zicht.
Onbewust zijn ze aan het dwalen.
Duistere schaduwen bedreigen het licht.
Daarom zullen ze het doel niet halen.


Schaamte vormt zich in mijn hart.
Onze opdracht zo niet begrepen.
Hoe vinden we de ander in zijn smart.
Als wij elkaars onbegrip opzwepen.


Laten wij terugkeren naar onze bron.
Voor elkaar, de ander, laat horen Zijn stem.
Laten wij samen schijnen als de zon.
Niet voor onszelf, maar enkel voor Hem.


Helena.

Brief aan God

Lieve God, mag ik U iets vragen?

Allereerst wil ik graag zeggen dat ik U heel dankbaar ben. Dankbaar voor mijn leven, dankbaar voor alles wat U voor mij heeft gedaan en doet. Dankbaar voor deze wereld die U zo prachtig heeft gemaakt. Maar helaas, deze wereld is steeds minder prachtig. Ja, de natuur is nog steeds overweldigend mooi om te zien. Maar als ik zie wat wij, mensen, van deze wereld maken en hoe wij met alles wat deze wereld biedt omgaan, dan heb ik wel last van plaatsvervangende schaamte. Maar nog erger vind ik het om te zien hoe wij, mensen, met elkaar omgaan. Oorlogen, haat, terreur, geweld, moord en doodslag zijn aan de orde van de dag. We hebben een ik-gerichte maatschappij ontwikkeld, waarin ik en het onze belangrijker zijn dan jij en het hunne. En iedereen creëert zijn eigen waarheid.

Lieve Vader, hoe kijkt U nu naar ons en onze wereld? Doet het U ook zo’n verdriet dat er mensen worden vermoord enkel en alleen omdat ze van U houden? Of omdat ze niet van U houden, of anders denken? Dat ze dit doen vol met haat, terwijl U toch van alle mensen houdt? Doet het U ook zo’n pijn dat ze dit doen in Uw naam? Want er wordt gezegd dat U en Allah dezelfde zijn. Maar lieve Papa, dat kan toch niet? U, Liefde in eigen persoon, zou dat toch nooit willen? Of zijn het slechts mensen die U verkeerd begrijpen en interpreteren? Of is het toch Uw aartsvijand Satan die ze misleidt met zijn leugens? Want U zegt toch niet tegen ons, dat wij iedereen moeten vermoorden die niet hetzelfde denkt als wij, of die de spot drijft met ons? U heeft ons daar toch juist voor gewaarschuwd en ons verteld dat wij sterk moeten blijven? En dat wij die ander juist moeten liefhebben en ze moeten vertellen van Uw onuitputtelijke Liefde voor hen? U zegt toch juist dat diegene een ereplaats krijgt die vermoordt wordt in Uw naam, maar niet die moordt in Uw naam?

En wat vindt U van de mensen die helemaal niet geloven dat er een God is? Of van de steeds grotere groepen mensen die U de rug toekeren, juist ook doordat er zoveel geweld wordt gepleegd in Uw naam? En U krijgt de schuld, want U, almachtig God, doet er niets aan! Vergeten ze dan niet, dat ze zelf de keuze hebben gemaakt voor een leven zonder U? Dat ze keuzes maken die tegen Uw wil ingaan?

En van de mensen die (nog) wel in een hogere macht geloven, zijn er steeds meer die er één religie van willen maken, alle geloven op één hoop. Maar Papa, dat kan toch niet? Want wat gebeurt er dan met Jezus? U bent toch niet voor niets naar ons toe gekomen? U heeft toch niet voor niets Uw Hemelse troon verlaten en bent mens geworden? U heeft toch niet voor niets Uw leven en Uw bloed gegeven, die gruwelijke kruisdood ondergaan, uit Liefde voor ons, zodat wij weer bij U kunnen komen? U wilt toch dat geen mens verloren gaat? U weet toch dat wij het op eigen kracht niet kunnen verdienen en daarom heeft U toch dit geweldige offer gedaan, zodat wij Uw Genade mogen ontvangen? Dat kan toch niet voor niets zijn?

Maakt het U ook zo boos, dat het lijkt alsof het ene leven meer waard lijkt dan het andere? De hele wereld staat op zijn kop als hier een aantal mensen omkomen door terreur, maar er kraait geen haan naar als ditzelfde met duizenden mensen gebeurt in armere landen. Voor U zijn wij toch allemaal gelijk?

Heer, al deze vragen duizelen me door mijn hoofd. Begrijp me goed, ik ben niet bang voor mijn eigen leven, want ik weet waar ik naar toe ga! Maar al deze mensen die andere wegen bewandelen…..

Maar dan denk ik aan wie U bent. Aan wie U echt bent! Dan weet ik dat U gelukkig wel Uw emoties onder controle heeft. Dan weet ik dat U alles onder controle heeft! U was, U bent en U zult er altijd zijn!

Ik weet ook dat U voor al deze dingen gewaarschuwd heeft en dat het nog erger zal worden, maar het is in Uw hand. U heeft ons Uw Woord gegeven en daarmee weet ik ook dat U alles ten goede zult keren, de uitkomst is bekend.

Maar ondanks dat er mensen zijn die U ontkennen, die U haten, die in Uw naam haten en moorden, weet ik dat U ontzettend veel van deze mensen houdt! En dat U enorm blij zult zijn op de dag dat ze bij U terugkeren, (terugkeren bij U ja, want U heeft ze allemaal gewenst, zorgvuldig naar Uw beeld geschapen en U wilt niets liever dan een innige relatie met ze), dat U ze als verloren kinderen zult onthalen en een enorm feest zult geven!

En Papa, omdat ik Uw kind mag zijn, kind van de Allerhoogste, van de meest liefdevolle Vader, weet ik ook uit eigen ervaring dat Uw Liefde redt, geneest en bevrijdt. En dat gun ik iedereen. Daarom moet óók ik van al deze mensen houden! En moet ik, tot het moment dat U mij naar Huis haalt, blijven vertellen van Uw geweldige Liefde, blijven vertellen over Uw Zoon, de Here Jezus. Want U bent de enige echte ware God en door U zijn wij meer dan overwinnaars. Want U, Heer Jezus, bent de Weg, de Waarheid en het Leven!

Omdat ik zo blij en dankbaar ben dat ik, Helena, Uw kind mag zijn, bid ik U, Heer, gebruik mij waar U kunt om Uw Licht en Uw Liefde uit te delen, vergeef mij, daar waar ik tekortschiet, maar laat Uw Heilige Geest mij (aan)vullen en leiden. Amen.