Begin jaren 80 was ik een pril pubertje die liefde voor muziek aan het ontdekken was. U2 begon in die tijd flink aan de weg te timmeren, steengoede muziek, prachtige en maatschappijkritische lyrics en een bevlogen betrokkenheid bij allerlei belangrijke issues. Dat sprak deze puber enorm aan. En ze doen dat nog steeds! En ik geniet nog steeds van hun goede muziek. No, not the Beatles, the Rolling Stones or Queen, U2 is the best band ever!! Ik denk dat mijn liefde voor U2 ongeveer begon met het album War, met o.a. dit nummer, Sunday Bloody Sunday. Als ik dit luister denk ik weleens, waar is dat meisje gebleven, met haar idealen en dromen van een betere wereld? Is het nu te laat om de wereld nog te willen verbeteren? Het is in ieder geval nooit te laat om met het volume voluit lekker mee te blèren met mijn helden van toen!
Af en toe deel ik op Facebook wat muziek. Laatst plaatste ik het nummer Sunday Bloody Sunday van U2 en het bovenstaande stukje schreef ik daarbij. Muziek is belangrijk voor mij. Ik zing als ik blij ben en luister bepaalde liedjes als ik wat down ben. Ik luister veel christelijke muziek. Casting Crowns en For King and Country zijn favoriet, maar ook veel worshipsongs. Belangrijk voor mij zijn de teksten, wat zingen ze, wat zeggen ze daarmee? Een ander criterium voor mij is, kun je er lekker op dansen? De meesten van jullie weten wel dat ik graag dans, dus een lekkere samba, rumba, chacha, salsa of jive, daar word ik ook blij van. Heerlijk, lekker in je lijf en koppie even leeg. Maar als het om mainstream muziek gaat dan is U2 toch wel veruit mijn favoriet! Die liefde begon al toen ik een jong wichie was en zij een jonge beginnende band, voordat de hele wereld met ze wegliep. En dat is eigenlijk mijn hele leven zo geweest. Vele andere artiesten zijn gekomen en gegaan, in en uit mijn hart, maar zij zijn steeds gebleven. Waarom eigenlijk? Zoals ik hierboven al schreef zijn het in de eerste plaats natuurlijk fantastische muzikanten. Hun teksten zijn geweldig, prikkelend en maatschappijkritisch. Bovendien hebben ze een enorme maatschappelijke betrokkenheid. En wat ik als christen natuurlijk erg mooi vind is dat ze hun geloof niet onder stoelen en banken steken, ook niet in hun songs. Als puber die zich afzet tegen ouders, de wereld, nou ja eigenlijk alles, vond ik deze gasten natuurlijk geweldig. Ik liep ook een aantal jaren in voornamelijk zwarte kleding. Ik vond dat de ‘grote mensen’ maar een zootje van onze wereld hadden gemaakt, wij zouden dat wel even anders gaan doen! Hahaha, ik was een idealistje hoor! Maar ik werd ook groot en leidde uiteindelijk een gewoon burgerlijk leventje. En alles wat ik niet wilde worden was burgerlijk, oeps….mislukt.. Ik gaf natuurlijk weleens wat aan een goed doel en heb wel wat vrijwilligerswerk gedaan, maar een echte wereldverbeteraar ben ik niet geworden. En ook niet de kunstenaar, of in ieder geval een kunstzinnig typje, vanwege opslokking door dagelijkse beslommeringen schoten creatieve uitspattingen er altijd bij in. Zo denk ik nou even terug aan dat pubermeisje en ik kijk naar onze wereld nu. Het is er helaas niet veel beter op geworden, het zootje is nog steeds een zootje. Sterker nog, ik twijfel of we het tij nog kunnen keren naar een gezonde wereld en leefbare maatschappij. Ik zou in ieder geval niet weten waar te beginnen. Ik probeer maar op kleine schaal een beetje mijn best te doen. Ik recycle wat kan. Ik koop niet erg veel nieuwe kleren en spullen voor in huis. Ik herinricht mijn tuin met inheemse planten en creëer ruimte voor beestjes. Ik sponsor een meisje in Ethiopië. Maar ja, een druppel op een gloeiende plaat. We zullen het toch met elkaar moeten doen, alle koppen dezelfde kant op. Het belangrijkste wat ik doe is denk ik dat ik probeer te volgen in de voetsporen van Jezus. Ik denk namelijk dat het grootste probleem van deze tijd is dat mensen vooral hun eigen belang voor ogen hebben. De consequenties daarvan zijn zakelijke, economische en politieke beslissingen die funest zijn voor mens en milieu, oorlogen, ruzies, eenzaamheid en psychisch leed. Als we allemaal meer onze naaste lief zouden hebben als onszelf, zouden we de wereld weer een beetje mooier kunnen maken. Dat is een ideaal dat ik hoog in het vaandel heb staan. Dat is wat ik wil uitdragen. Leef lief! All we need is love! And I will keep trying! You too?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten