In mijn vorige blog over natuur en tuinieren stipte ik het al even aan, de strakke opgeruimde tuin, waar geen blad of onkruidje mag blijven. Maar zo is het een beetje in onze hele maatschappij, alles in deze moderne tijd moet strak en opgeruimd.
Kijk maar eens naar de moderne architectuur. Allemaal strakke lijnen, sober met weinig sierlijke opsmuk. Ik vind er niets aan. Geef mij maar een oud herenhuis, een dertiger jaren woning of een oude boerderij. Vaak met allerlei prachtige details en ouderwets vakmanschap. Want wat werden er vroeger toch prachtige dingen gemaakt. Daar was nog tijd voor en kennis en kunde aanwezig. Tegenwoordig moet alles toch vooral snel. Veel mensen vinden het maar oude rommel, maar ik vind het altijd jammer dat veel van zulke panden gemoderniseerd worden zonder behoud van de mooie oude details.
Wat geldt voor de huizen geldt ook voor het meubilair en de verdere aankleding van die huizen. Ook dat moet allemaal strak, modern en minimalistisch. Ik vind de ouderwetse meubels veel mooier en het is vaak ook nog betere kwaliteit, de ouderwetse vakmanschap. Gelukkig zijn er nog wat meer mensen die dit ook vinden en die tegen de stroom in niet meelopen met de mening van de meute.
Maar goed, dat is nog een smaakverschil. Maar wat ook een ding is, is dat alles zo opgeruimd moet zijn. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd, dat is het motto. Dat geeft lucht en ruimte, vrijheid. Maar is dat wel zo?
Natuurlijk, als je je vuilnis in huis bewaart, de boel vies is en je je persoonlijke hygiëne verwaarloost, de zogenaamde hoarders, dan is dat inderdaad niet gezond. Maar er heerst een beetje de tendens, dat als je in je huis de boel niet op orde hebt, dat het dan niet zo goed met je gaat. Ik denk dat die overtuiging komt omdat, wanneer je even niet zo lekker in je vel zit, je vaak de boel een beetje de boel laat. Echter, ik denk niet dat je dat zomaar om kunt draaien, dat mensen met een rommelig huis niet goed in hun vel zitten. Ik ken heel wat creatievelingen en intellectuelen die prima in hun vel zitten en goed functioneren, maar voor wie opruimen allerminst een prioriteit is. Denk maar eens aan de studeerkamer van een professor of het atelier van een kunstenaar. De mooiste en geniaalste ideeën ontstaan juist daar. Niets mis met deze mensen.
Maar laten we eens naar de andere kant kijken. Is het wel zo gezond om obsessief en dwangmatig op te ruimen en schoon te maken? Hoe is de psychische gesteldheid van de poetsfreak en de opruimgoeroe. Welke vrijheid heeft degene met smetvrees of de controlfreak? Ik persoonlijk voel me vaak juist niet zo op mijn gemak in het huis van zulke mensen.
Ook niet trouwens bij de mensen met een modern strak en minimalistisch interieur. Het is zo kaal en leeg, ongezellig en kil. Dan voel ik met meer thuis en op mijn gemak bij de rommelkonten in huis, bij de creatieve chaoten. Ik vind het ook leuk omdat je iemand zo ook wat beter leert kennen. Je ziet waar ze van houden, wat ze belangrijk vinden, een stukje van hun persoonlijkheid. Dat kun je in de moderne, dertien in een dozijn, huizen niet. Alhoewel, misschien zegt dat ook wel wat over die mensen.
Nou ja, zoals ik ook al eerder zei, smaken verschillen en dat mag ook natuurlijk, dat maakt het wel zo leuk. Je snapt nu natuurlijk wel dat ik dus zo'n rommelkont ben. In een eeuw oud huis, met veel prullaria en oude, brocante spulletjes om me heen. En veel dingen waar ik ooit misschien nog eens iets mee wil doen, dat is dus geen rommel, dat zijn ideeën! Of probeer ik het nou een beetje goed te praten? Maar eerlijk is eerlijk, ook met alle geld van de wereld zou het er bij ons niet echt veel anders uitzien. Ach, laten we elkaar daarin maar gewoon de ruimte geven.
Waar ik ook veel over nagedacht heb is dat ik het wel jammer vind dat het in onze maatschappij allemaal zo mooi en perfect moet zijn. Want dat zie je helaas ook terug in het psychosociale domein, ook daar moet alles perfect en opgeruimd zijn. Alle hobbels moeten weggepsychologiseerd worden, alle moeiten moeten wegbehandeld worden. Voor allerlei dingen wordt hulp gezocht, dingen die eigenlijk niet in de ggz thuishoren, maar gewoon bij het leven horen. Velen zitten in langdurige hulpverleningstrajecten of zoeken steeds nieuwe behandelaars en therapieën. Maar het leven is nu eenmaal niet perfect, onze weg gaat over hobbels en door kuilen. Echter, juist dat streven naar geluk, zelfverwerkelijking en perfectie levert alleen maar extra stress op. En verlamt soms juist en ontneemt de natuurlijke veerkracht.
Ik wil pleiten voor een beetje rommel in je huis én in je hoofd! Leef zoals jij wilt en zoals bij jou past en niet zoals je denkt dat moet of wordt verwacht. Of dat nou rommelig is of netjes, je bent goed zoals je bent. Je bent waardevol en geliefd, no matter what! Ook met je psychologische rommel.
Ik wil pleiten voor een beetje imperfectie! Je hoeft niet altijd happy go lucky te zijn. Niet altijd sterk, je mag ook kwetsbaarheid tonen. Je mag ups en downs hebben. Je mag wispelturig zijn. Je mag soms even de controle verliezen, want het leven laat zich niet altijd sturen.
Ik wil pleiten voor een beetje meer go with the flow! Aanvaarden van wat was, is en komt. Maak je imago minder belangrijk, net zoals je behoefte aan goedkeuring en wees zelf oordeelloos over de ander. En ik hoop met heel mijn hart dat je daarbij durft te vertrouwen op die Ene die alles in de hand heeft. Ga met God! En ga in liefde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten