Al sinds ik een klein meisje was houd ik al erg van de natuur, van alles wat groeit en bloeit. Ik vond het altijd heerlijk als we gingen wandelen in het bos, kamperen op mooie plekken en scharrelen bij mijn opa in de moestuin. In mijn jeugdjaren in Hoogezand spelen in de bosrand aan het Spoordiep, met vriendinnetjes picknicken in het Gorechtpark en zwemmen bij Meerwijck. Later als oudere tiener nog een tijdje in Emmermeer aan de bosrand gewoond. Dat was heerlijk! Bos aan het einde van de straat, wat wil je nog meer!
Jaren geleden, toen wij hier in ons huis aan het kanaal in Musselkanaal kwamen wonen, was ik enorm blij met onze grote tuin. In Almelo hadden we maar een heel klein achtertuintje. Dus hier kon ik me echt uitleven en in het begin heb ik dat ook met veel plezier gedaan. Maar in de loop der jaren ging ons gezin van één kind naar vier kinderen. Ook gingen we van vier Belgische herders naar een hele roedel van wisselende samenstelling, maar soms wel tien Tervuerense en Mechelse herders! Heerlijke jaren met spelende kids en ravottende honden. Je snapt natuurlijk wel wat dat met een tuin doet. Ik ging ook nog eens weer studeren, dus tijd en zin om te tuinieren was er niet echt. De tuin werd dus, behalve grasmaaien door manlief, helemaal verwaarloosd.
Het genieten van de natuur deed ik wel als we op ons stekkie waren op de camping in Eext. Heerlijk rustig plekje hebben we daar en het is heerlijk om te wandelen en struinen in de bossen daar.
Maar dan komen corona en een burn-out om de hoek kijken. Als je dan even niks meer mag en kan, dan heb je ineens veel tijd om na te denken over wat nou echt belangrijk is en de moeite waard om tijd in te steken. Dat denken deed ik vooral in onze tuin. In de eerste lockdown was het prachtig lenteweer en omdat we toch nergens naartoe konden, gingen we onze tuin maar eens grondig aanpakken. Rigoureus snoeien, veel oud en nieuw snoeiafval versnipperen en een klein moestuintje beginnen. Tijdens het werken en denken over wat belangrijk is besefte ik dat ik niet meer zo'n drukke agenda wil, dat familie prioriteit heeft en dat ik tijd en zin wil hebben om met vrienden af te spreken. Maar wat ook gebeurde is dat ik weer liefde kreeg voor onze tuin, voor tuinieren, voor wroeten in de aarde, voor alles zien ontluiken en groeien, voor genieten van Gods schepping.
Nadat we vorig jaar zijn begonnen met opruimen en het aanplanten van wat struikjes en boompjes, gaan we dit jaar verder. Maar het zal niet een tuin worden zoals we dat eerder hadden, met de keuze voor planten en bloemen die ik gewoon mooi vond. Of zoals veel mensen hebben, met een strak gazon, met moderne planten en exotische bloemen, met een trendy terrasje. Nee, ik wil het anders. De natuur moet voorrang krijgen. Een tuin waar insecten, vogels en kleine zoogdieren zich thuis kunnen voelen. Dat betekent veel inheemse planten, want de vaak hele mooie exotische bloemen en prachtige uitheemse planten, daar kunnen onze Nederlandse insecten en vogels niet zoveel mee. Dat betekent geen strak gazon, maar ook de inheemse (on)kruiden wat ruimte geven. Dat betekent een takkenstapel in de tuin, als hotel voor allerlei beestjes.
Voor veel mensen zal het niet hun idee van een mooie tuin zijn, maar ik geniet ervan! Van het uitzoeken wat er in mag, het bedenken waar en het uitvoeren. Mijn eigen tuintherapie! Back to nature. Terug naar de natuur, daar vind ik rust. Terug naar mijn natuur, ik ben nou eenmaal introverte natuurmens. Daar ben ik dus ook achtergekomen, dat natuur een plek in mijn leven moet hebben en niet als sluitstuk op mijn agenda. Ik heb ook nog nooit zoveel gewandeld als de laatste tijd, ook goed tegen de coronakilo's trouwens.
Wij hebben zo'n groot en prachtig geschenk van God gekregen en daar moeten wij zorgvuldig mee omgaan. Voor mij betekent dat geen manmade garden, maar proberen te tuinieren op een manier die Gods schepping volgt. En ik geniet van het proces! Nu maar hopen dat ik dat ook vol kan houden na corona en de burn-out. Ik denk dat het goed is voor mijn balans. Balans tussen werk en rust, plicht en plezier, nuttig en creativiteit, routine en afwisseling, energiepeil en voldoening, de ander en ik, de burn-out en de bore-out.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten