Tja, hoe begin je dan? Het eerste berichtje op deze nieuwe blog.
Waarom deze blog? Ik schrijf graag en veel, schrijf dingen van me af. Vooral gedichten komen vaak spontaan in me op. Andere mensen vinden ze vaak mooi of ze hebben er iets aan. Gedichten zul je hier dan ook veel vinden.
Maar ik denk dat ik beter eerst iets over mezelf kan vertellen alvorens ik mijn zieleroerselen met jullie deel.
Ik ben dus Helena, 40plus, getrouwd en moeder van 4 kinderen, postbezorger en studente psychosociale hulpverlening.
Over mijn zoektocht: Lange tijd was ik de weg kwijt. Of....de weg kwijt? Ik was eigenlijk helemaal niet aan het zoeken. Eerlijk gezegd verstopte ik mezelf. Het liefst zo ver mogelijk weg, van alles en iedereen, ook voor mezelf. Noem het maar een sociale fobie. Eenzaamheid en angst waren de rode draad in mijn leven. Zo ver terug als ik me kan herinneren, heb ik me anders en alleen gevoeld. Ik heb altijd geworsteld met mezelf en voelde me nooit op mijn plek. En het kostte enorm veel energie om te zorgen dat niemand het zag en maar zo gewoon mogelijk te lijken. Normale onzekerheid en verlegenheid groeiden zo uit tot enorme angstgevoelens. Ik heb veel gemist en niet gedaan door mijn vermijdingsgedrag. Toen ik niet langer kon vluchten voor mezelf en kon ontkennen wie ik was, vond ik eindelijk de weg terug. Daar stond God met open armen op me te wachten. Niet boos, maar vol liefde en vergeving. Nu heb ik rust en ben ik vrij, werkelijk vrij!
Dit is natuurlijk allemaal heel beknopt beschreven, maar misschien wordt het allemaal wat duidelijker door mijn gedichten en andere stukjes. Er volgt nog wel een keer een uitgebreide getuigenis. Voorlopig moet je het hier even mee doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten