Wie ben jij?

Als twee mensen elkaar ontmoeten, bijvoorbeeld op een feestje of tijdens een vakantie, het maakt eigenlijk niet uit waar, dan vorm je je direct al een beeld van iemand. Gebaseerd op hoe deze persoon eruitziet, is gekleed, zich gedraagt, praat, waarbij ook nonverbale communicatie belangrijk is. Als je dan met elkaar in gesprek raakt en dus verdere informatie uitwisselt, dan vul je dat plaatje weer wat verder in. Soms moet je dan ook weleens wat herzien of veranderen. Omdat iemand toch anders bleek dan je in eerste instantie, op basis van uiterlijkheden, dacht. De informatie die dan tot je komt, zijn voornamelijk de antwoorden op de vragen als: Wat voor werk doe je? Ben je getrouwd? Heb je een relatie? Heb je kinderen? Zo ja, hoeveel en hoe oud? Wat voor opleiding heb je gedaan? Wat zijn je hobby's?  Waar woon je? En gelijksoortige vragen. Allemaal vragen die je best wel helpen om je een beeld van iemand te vormen. Maar als je al deze dingen van iemand weet, weet je dan werkelijk wie iemand is? Als ik al deze vragen aan jou stel, ken ik jou dan?

Want wat mensen laten zien van zichzelf, is dat wel werkelijk zoals iemand is? We zijn toch allemaal wel geneigd om onszelf een beetje beter, een beetje interessanter, voor te doen. Soms bewust, maar vaak ook onbewust. Misschien omdat we denken dat ons echte zelf niet goed genoeg is, niet leuk genoeg, niet interessant genoeg. En de minder leuke dingen proberen we wel een beetje te verbergen. We hebben allemaal als het ware een publieke en een privé persoonlijkheid. Misschien zelfs wel meer dan één publieke persoonlijkheid. In verschillende groepen gedragen we ons waarschijnlijk ook anders.

Maar wie ben jij als je helemaal alleen bent? Ik denk dat als je iemand werkelijk wilt kennen, je dan moet weten hoe iemand in het leven staat. Wat is zijn beeld van de wereld en van zichzelf? Wat zijn jouw dromen? Wat zijn jouw angsten en onzekerheden? Wat zijn jouw drijfveren? Wat is er in jouw leven gebeurt, zodat je nu bent wie je bent en doet zoals je doet? Maar ik denk dat de belangrijkste vraag is, althans voor mij; Wie ben jij spiritueel gezien? Wat is jouw levensbeschouwing? Dat is waar ik nieuwsgierig naar ben als ik iemand leer kennen. Dat is wat ik graag van iemand wil weten. Geloof jij in een hogere macht of kracht? Geloof jij in God? Maar nog liever wil ik weten: Hoe is jouw relatie met God? Ik denk dat de antwoorden op deze vragen meer zeggen over iemands diepste wezen.

Soms ontmoet je iemand en er is meteen herkenning, er is iets vertrouwds. Ook al is die ander een heel andere persoonlijkheid en leidt ogenschijnlijk een heel ander leven. En dan blijk je kinderen van dezelfde Vader te zijn. Je deelt iets heel essentiëels, in ons diepste wezen zijn we gelijk. Over alle verschillen heen schept dat een veilige band en weet je dat je bij die persoon jezelf kunt zijn.

In een goede relatie met je schepper, je maker, zul je pas tot volledige bloei komen. Zul je kunnen worden tot het beeld wat Hij voor ogen had toen Hij je maakte. Pas in de Liefde van onze Vader kun je zijn wie je echt bent. Want dát ben jij: geliefd kind van God! Of je dat nu gelooft of niet, of je dat nu wilt of niet, Hij houdt van je, je bent Zijn kind! Dat is jouw identiteit.

Weet je, het is net als een moeder met meerdere en verschillende kinderen. Het ene kind is zorgzaam, bezoekt haar vaak, staat altijd voor haar klaar. Een ander kind leeft zijn eigen leven en laat nooit wat van zich horen. Een ander kind laat misschien af en toe wat van zich horen, alleen als het drukke schema dat toelaat. Nog een ander komt alleen langs als het iets nodig heeft. En dan is er nog het kind dat moeder van alles verwijt, staat alleen stil bij alles wat moeder niet goed heeft gedaan en ziet niet meer de positieve kanten van moeder. Diep in haar hart houdt moeder van al haar kinderen evenveel. Blijft ze hopen dat ze weer bij haar thuiskomen en staat haar deur wagenwijd open voor allemaal. Zo is het ook met onze Heer. Het maakt niet uit welk kind je bent of was, Hij staat met open liefdevolle armen op je te wachten. En of je nu acht of achtentachtig bent, het is nooit te laat om naar Huis te gaan.