vrijdag 28 september 2012

Er is altijd hoop!


 In de diepste donkerste duisternis

Waar wanhoop, leegte en kilte is

Als je helemaal geen uitweg meer ziet

Het gevoel te verdrinken in je verdriet

Daar op de bodem van de put

Juist als je denkt niets heeft nog nut

Daar mag je alles uit handen geven

Niet langer zelf de regie van je leven

Dan zal je zien, het licht gaat weer schijnen

De wanhoop en leegte zullen verdwijnen

Je hart wordt weer warm en zacht

Want in overgave schuilt de grootste kracht

Aanvaard jezelf, je leven en anderen

Laat de genade door Christus je veranderen

Luister naar Hem, de wijste woorden ooit

En vergeet niet dit, alleen ben je nooit

Zijn liefde voor jou is onvoorwaardelijk

Vertrouw op Hem, dan is niets onmogelijk
 
 Helena

Wie ben ik?


 
In het diepst van mijn gedachten, daar waar U alleen mij kent.

 Daar is alles zo heel helder, omdat U daar bij mij bent.

 Ik vond mijzelf en ken mijzelf nu dankzij U.

 En 't is goed zo, 'k wil niet anders meer nu.

 k ben niet perfect, toch ben ik volmaakt.

 Want U bent het die mij zo heeft gemaakt.

 Daar zo diep van binnen kan ik volledig mezelf zijn in wie ik ben.

 En mag ik naar buiten toe ook zo zijn, omdat ik U ken.
 
  Helena

donderdag 27 september 2012

Wees wie je bent!

Over jezelf zijn of worden.

In mijn vorige stukje had ik het er al over: Anders zijn of gewoon, je mag gewoon jezelf zijn!
Ik had het over zelfaanvaarding en anderen accepteren zoals ze zijn.
Maar ik wil daarmee niet zeggen dat wij niet dingen kunnen veranderen of verbeteren. Ja, natuurlijk, er zijn dingen aan onze persoonlijkheid die wij niet kunnen veranderen. Als je ADHD hebt, of dyslexie, of je bent autistisch of hoogbegaafd, of noem maar op, dan kun je nog zo je best doen, maar dát kun je niet veranderen. Maar de manier waarop je daarmee omgaat, dat kun je wel veranderen. In plaats van je hiertegen te verzetten, kun je het aanvaarden, het nemen zoals het is, maar wel manieren zoeken, om ondanks dat, zo goed mogelijk te functioneren. Maar let wel, niet alles hoeft normaal, hè? De differentiatie geeft net dat beetje extra aan ons leven.
Maar er zijn natuurlijk best veel dingen, die we wel aan onszelf kunnen veranderen. Boosheid, agressie, onzekerheid, opvliegendheid, e.d. Allemaal dingen waar we aan kunnen werken. Vaak komen deze eigenschappen voort uit gevoelens van ontevredenheid. Ontevredenheid over onszelf, over anderen, over dingen buiten onszelf.
Wat dat laatste betreft, de anderen en de dingen buiten onszelf: Kun je er iets aan doen, veranderen? Doe dat dan! Maar het heeft geen zin je druk te maken om dingen die je niet kunt veranderen. Laat het los, geef het over aan God. Andere mensen kun je niet veranderen, je kunt alleen de manier veranderen waarop jij met deze anderen omgaat. Je zult merken dat als jij de ander in liefde accepteert, al lijkt dat soms zo onmogelijk, de relaties in je leven zullen veranderen. Het helpt ook als je goed voor ogen houdt dat wijzelf ook niet zonder fouten zijn.
Ontevredenheid over jezelf? Ja, dan komt weer die zelfaanvaarding om de hoek kijken. Ook hier geldt weer: Kun je dingen veranderen, aan bepaalde dingen werken? Doe dat dan! Maar net zo goed als je van anderen geen perfectie mag verwachten, hoef je ook van jezelf geen perfectie te verwachten. Je mag fouten maken, je hoeft niet altijd 'normaal' te zijn. Je mag uniek zijn! Bedenk hoe Jezus vol liefde aan jou dacht, toen Hij daar aan het kruis hing. Hij wist dat je niet perfect was en toch ging Hij zonder twijfel door met Gods plan. De prijs die Hij betaald heeft voor jou, alles wat Hij aan het kruis heeft ondergaan, dat zou dan niet genoeg zijn?
Makkelijker gezegd dan gedaan, denk je nu? Ja, ik weet het, het is niet gemakkelijk. Ikzelf ben ook eerst door een diep dal gegaan, alvorens ik kon zeggen: "Ok, God, U hebt gelijk, U weet het beter! Dit ben ik en het is goed zo!" Echter, vanaf dat moment is mijn leven radicaal veranderd. En ik kan het niet vaak genoeg zeggen: "Het is heerlijk om alles los te laten en op God te vertrouwen. Dat geeft rust en vrijheid om gewoon 'te zijn'. Dan hoef je je niet meer druk te maken om wat een ander van je vindt. En dat gun ik iedereen zo. Ook jou!"

vrijdag 21 september 2012

Ik wil zijn zoals ik ben


Ik wil zijn zoals ik ben

Met alle plussen en  alle minnen

Zoals ik ben diep van binnen

Onafhankelijk en vrij

Van de druk van de maatschappij

 

Ik wil zijn zoals ik ben

Op de golven van het leven mee

Zie ik steeds meer het is okay

Niet meer vechten tegen eigenheid

Zo verdwijnt de innerlijke strijd

 

Ik wil zijn zoals ik ben

Soms lukt ’t wel, maar vaak ook niet

Maar, Heer, ik weet dat U me wel zo ziet

U leidt me geduldig aan Uw hand

Zodat binnen steeds meer wordt buitenkant

 

Ik wil zijn zoals ik ben

En hoop dat jij me zo accepteert

Zo niet, nou en, begrijp me niet verkeerd

Ook jij mag zijn precies zoals jij

Alleen heeft dat geen invloed meer op mij


Helena

Masker


 
 Hé, hoi! Hoe gaat het? Alles goed, alles oké?

Op de golven van het leven drijven wij mee.

We spelen vaak overtuigend en perfect een rol,

Maar denken van binnen: Hoelang hou ik nog vol?

Achter onze glimlach verbergen wij onze pijn.

Waarom is het toch zo moeilijk om onszelf te zijn?

Zou het jezelf laten zien niet enorm opluchten?

Of zal de ander dan juist wegvluchten?

Want wat als wie de ander denkt dat je bent,

Niet door de werkelijkheid wordt herkend?

Wie ben je als er niemand naar je kijkt?

En soms bijna onder alle druk bezwijkt?

Daar ziet U ons van alles ontdaan, vol erbarmen.

Daar mogen wij bij U schuilen, in Uw armen.

Zonder masker, kwetsbaar, maar zo prachtig!

Gewoon te zijn zoals bedoeld, uniek en waarachtig!



Helena

woensdag 19 september 2012

Anders of gewoon?


Wat is de norm? Anders of gewoon?
Heel veel mensen voelen zich anders.
Veel mensen zijn anders, wijken af van de norm. De norm van de gemiddelde mens.
Maar wat is de norm, wat is normaal?
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen.
Maar wie is nu eigenlijk gewoon? Wie is er in alle aspecten van het leven als een gemiddeld mens? Uiterlijk, karakter, gevoel, sociale vermogens, intelligentie, zelfvertrouwen, enz. Bestaan deze mensen eigenlijk wel, de gemiddelde mensen, zijn zij niet eigenlijk de uitzondering?

Mensen zijn hierin ook heel dubbel. Iedereen wil graag normaal zijn, vooral niet opvallen, maar aan de andere kant wil iedereen ook graag bijzonder zijn. Niet dertien in een dozijn, uitstijgen boven de norm. Onder de norm wil men niet graag zitten. Maar als een ander boven de norm uitstijgt, dan wordt al gauw geroepen; doe maar gewoon!
Buiten de norm vallen roept al gauw afwijzing op. Het is voor iedereen duidelijk en alom geaccepteerd dat mensen moeite ondervinden als men in één of meer aspecten onder de norm zit. Maar ook mensen die in bepaalde aspecten boven de norm zitten, ondervinden vaak moeilijkheden en vooroordelen, alhoewel dit voor anderen vaak niet te begrijpen is.

Maar als we dan naar God kijken, dan weten wij dat Hij ieder van ons uniek geschapen heeft. Geen mens is exact hetzelfde als een ander. Als wij op een ander zouden moeten lijken, had Hij ons niet hoeven creëren. Nee, met elk van ons heeft Hij een ander doel voor ogen, een ander plan, dus moeten wij ook ieder een eigen unieke vorm hebben.

 Authenticiteit; echt en oprecht jezelf zijn in je uniciteit of je aanpassen aan de norm?
 Waar en wanneer laat je jezelf zien?
Waarschijnlijk laat niemand bij een eerste ontmoeting zichzelf volledig zien. Maar openheid is heel belangrijk bij de opbouw van een gezonde relatie. Verdieping volgt dan.
Zelfaanvaarding is hierbij heel belangrijk. Iemand met minderwaardigheidsgevoelens is vaak teveel met zichzelf bezig. Hij/zij is bezig met wat anderen van hem/haar vinden. En met de frustratie van het niet voldoen aan de eigen (vaak veel te hoge) eisen aan zichzelf (en/of aan zijn omgeving).
Dit is niet Bijbels. In feite is jezelf niet accepteren ongehoorzaamheid aan God. Je accepteert niet de vorm (shape) die God jou heeft gegeven. Alsof hij een fout heeft gemaakt en jij het beter weet.
Maar God maakt geen fouten en weet precies waar hij mee bezig is!

Alles begint dus bij jezelf aanvaarden zoals God jou in Christus heeft aanvaard. Met al je goede en slechte dingen. Van daaruit kun jij dan ook anderen aanvaarden.
Als je anders bent dan anderen, je afwijkt van de norm op een bepaald gebied, laat je dat dan zien? Zelfs als jij je anders zijn zelf accepteert, zitten daar twee kanten aan. Als je dit vertelt/uitlegt kan dat veel verklaren voor een ander en voorkom je zo dat deze een verkeerde conclusie trekt. De andere kant is echter dat het ook kan leiden tot vooroordelen of dat men niet verder kijkt dan dit gegeven. Hokjesgeest! En als je jezelf nog niet accepteert, of nog wat moeite hebt met dit gegeven, dan wordt het allemaal natuurlijk nog wat gecompliceerder.

Bijvoorbeeld; iemand met autisme, met AD(H)D, een minderwaardigheidscomplex, een moeilijke jeugd, een zwaar belast verleden, moeilijke karaktertrekken, hoogsensitiviteit, hoogbegaafdheid, ga zo maar door.
Allerlei shapes door God gegeven. Laten wij met z'n allen deze diversiteit omarmen en genieten van de verschillen, in plaats van elkaar veroordelend in hokjes te stoppen. We mogen wel de dingen bij naam noemen, een etiketje is prima, maar wel met het besef dat iemand meer is dan alleen dat etiketje. Een ADHD-er is meer dan dat. Twee ADHD-ers kunnen zo verschillend zijn als dag en nacht, ze hebben toevallig één gemeenschappelijk kenmerk. Zo kan één persoon ook meerdere etiketjes hebben. Ieder heeft zijn eigen unieke mix van etiketjes. Ik ook en jij ook. Ik ben ik en jij bent jij! Hoe mooi is dat?

maandag 17 september 2012

Worstelingen


Zoveel mensen worstelen in hun leven

Met zichzelf, met de zin van het leven

Ze worstelen met ik moet dit, ik moet dat

En met alle moeilijkheden op hun pad

Ze worstelen, zoveel pijn, zoveel verdriet

Waarom gebeurt dit, waarom dat niet

Ik kijk ernaar en het doet zo'n zeer

Want met heel m'n hart gun ik ze U, o Heer

Want U geeft zin aan het bestaan

Ja, U ziet ieder uniek mens staan

U laat zien wat werkelijk belangrijk is in 't leven

U leert ons liefde aan elkaar te geven

En moeilijke dingen zijn om van te leren

Misschien wel om naar U terug te keren

 

Helena

Lucht en Leegte

Waarom deze titel?
Veel mensen worstelen met zingevingsvragen in dit leven.
Waarom ben ik hier?
Wie ben ik?
Waar ga ik heen?
Ga zo maar door, je kunt er vast zelf nog wel een paar bedenken.
Mensen gaan op zoek naar antwoorden, maar alles lijkt zo zinloos.
Alles is lucht en leegte, schreef Prediker al eeuwen geleden.
Blijkbaar worstelden mensen toen al met dezelfde vragen.
Net als Prediker eindigde mijn zoektocht, zoals je al hebt kunnen lezen, bij God.
Zonder God en Zijn reddingsplan door Jezus zou het leven inderdaad zinloos en doelloos zijn.
Door Jezus hebben wij een doel, weten we waar we heen gaan, naar een liefdevolle Vader.
Door Jezus heeft ook ons leven hier zin. We mogen over Hem vertellen en Zijn Liefde tonen.
Dat is de keuze die God ons geeft: lucht en leegte of vrijheid en vrede.
Maar dan moet wel iedereen zijn boodschap horen.

Nooit alleen!


Zo lang, jaren, liet ik U los.
 
Maar U liet mij nooit los.

Ik was niet alleen U kwijt.

Ik was zelfs, vooral, mezelf kwijt.

Ik dacht, ik kan het wel alleen.

Tot ik mij verlaten voelde van alles en iedereen.

Mijn leven was een vlucht.

Alles zwart, alles zinloos, niets.....,een zucht.

En daar was U, U die mij mijn leven gaf.

Daar was U, U die het mij opnieuw teruggaf.

Nu zie ik wel, U was er steeds wel bij.

Pas toen ik alles opgaf, zag ik U aan mijn zij.

Ook nu zijn er soms tranen, voel ik pijn.

Maar het krijgt mij niet meer klein.

Ook nu zit ik soms weleens in een diep dal.

Maar ik weet, dat ik eruit komen zal.

Zolang ik mij maar richt op U alleen.

Dan kom ik overal, hoe moeilijk ook, doorheen.

 

Helena.

Het begin

Tja, hoe begin je dan? Het eerste berichtje op deze nieuwe blog.
Waarom deze blog? Ik schrijf graag en veel, schrijf dingen van me af. Vooral gedichten komen vaak spontaan in me op. Andere mensen vinden ze vaak mooi of ze hebben er iets aan. Gedichten zul je hier dan ook veel vinden.
Maar ik denk dat ik beter eerst iets over mezelf kan vertellen alvorens ik mijn zieleroerselen met jullie deel.
Ik ben dus Helena, 40plus, getrouwd en moeder van 4 kinderen, postbezorger en studente psychosociale hulpverlening.
Over mijn zoektocht: Lange tijd was ik de weg kwijt. Of....de weg kwijt? Ik was eigenlijk helemaal niet aan het zoeken. Eerlijk gezegd verstopte ik mezelf. Het liefst zo ver mogelijk weg, van alles en iedereen, ook voor mezelf. Noem het maar een sociale fobie. Eenzaamheid en angst waren de rode draad in mijn leven. Zo ver terug als ik me kan herinneren, heb ik me anders en alleen gevoeld. Ik heb altijd geworsteld met mezelf en voelde me nooit op mijn plek. En het kostte enorm veel energie om te zorgen dat niemand het zag en maar zo gewoon mogelijk te lijken. Normale onzekerheid en verlegenheid groeiden zo uit tot enorme angstgevoelens. Ik heb veel gemist en niet gedaan door mijn vermijdingsgedrag. Toen ik niet langer kon vluchten voor mezelf en kon ontkennen wie ik was, vond ik eindelijk de weg terug. Daar stond God met open armen op me te wachten. Niet boos, maar vol liefde en vergeving. Nu heb ik rust en ben ik vrij, werkelijk vrij!
Dit is natuurlijk allemaal heel beknopt beschreven, maar misschien wordt het allemaal wat duidelijker door mijn gedichten en andere stukjes. Er volgt nog wel een keer een uitgebreide getuigenis. Voorlopig moet je het hier even mee doen.