Onrust

Ik ben de laatste tijd nogal onrustig. Er zit veel onrust in mijn hoofd. Heb ik het dan te druk?  Nee, dat denk ik niet. Ik doe wel veel, maar mijn eigen agenda is echt niet overvol. Maar wij hebben natuurlijk wel een zespersoonsgezin, met ieder een eigen agenda. Dus we hebben te maken met zes agenda's. Alles zes echt geen overvolle agenda's, maar de één moet dit en de ander moet dat. Als moeder moet je dan meestal het overzicht houden over al die agenda's, zeker met een paar ADD-ers is huis. En soms zitten die agenda's elkaar dan weleens in de weg. Dat gebeurt bij ons de laatste tijd nogal eens en daar word ik vaak onrustig van. Ik weet van mezelf dat ik erg prikkelgevoelig ben. Als ik dan aan het begin van een week kijk naar wat er allemaal op de verschillende agenda's staat, ben ik altijd blij dat het einde van de week weer is bereikt. Maar ondertussen heeft het wel invloed op mijn eigen dingen. Laat me afleiden van mijn studie, kan me niet goed concentreren met lezen, schrijf niet veel. De energie is er wel, maar de focus niet. Ja en dan klopt toch telkens weer die twijfel op de deur. Ben ik wel op de goede weg? Kan ik het allemaal wel? Komt mijn gezin niet tekort? Dan word ik weer onzeker en bang. Oude valkuilen gaan weer open en 't liefst ga ik op de vlucht.

Zo ben ik vanmorgen, zoekend naar wat rust in de onrust, wat aan het rommelen. Ik lees wat stukjes in boeken en in blogs op het internet, op zoek naar bemoediging. Ook de Bijbel pak ik erbij. En ineens zit ik met het kaartje met daarop mijn dooptekst in mijn handen.
 "Wees niet bang, want ik ben bij je, vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand." Jesaja 41:10.
Dat is toch geen toeval meer? En ik weet het ook eigenlijk wel. Ik heb op het moment geen angsten of zorgen, ik ben alleen wat overprikkeld. Twijfels zijn niet nodig, het zijn gewoon de golven van het leven. Als al die drukke agenda's weer een beetje leger worden en dat gebeurt altijd wel weer, de rust weerkeert, zal ook de onrust in mijn hoofd verdwijnen. En ondertussen zal God bij me zijn, dag voor dag, stap voor stap, als een anker in de storm. En dan is het heerlijk dat je ook juist in de storm even bij Hem kunt schuilen. Door een Bijbeltekst, een lied of een gebed. Als een regenjas die je beschermt tegen de regen en de storm.

Lieve Heer, dank U wel.
Dank U wel, dat U zoveel van mij houdt, ook al doe ik zoveel fout.
Dank U wel, dat U er altijd voor me bent, ook al stel ik U zovaak teleur.
Lieve Heer, ik houd van U!

Gebed om innerlijke rust

God, geef mij de rust
om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik kan veranderen
en wijsheid om onderscheid te maken tussen deze twee.

Geef dat ik dag voor dag leef, genietend van het moment;
dat ik moeilijkheden kan aanvaarden als een weg naar vrede;
geef dat ik, net als Jezus,
deze gebroken wereld kan accepteren zoals ze is,
niet zoals ik haar graag zou willen hebben.

Geef dat ik erop vertrouw dat U alles goed zult maken
als ik mij overgeef aan Uw wil;
zodat ik al in dit leven gelukkig mag zijn
en samen met U voor altijd
volmaakt gelukkig in het leven hierna.

Amen.

Hart

Buiten is het grauw,

In m'n hart schijnt de zon.

Buiten is het koud,

In m'n hart leeft warmte.

De wereld is hard,

In m'n hart woont liefde.

De wereld is onverzadigbaar,

In m'n hart is dankbaarheid.

De wereld is druk,

In m'n hart heerst rust.

De wereld wil U niet kennen,

Maar U leeft in mijn hart.

 

 

 

 

Helena

Niet goed wijs!

Wijs, wijsheid. Tja, wat is wijsheid? In onze maatschappij en cultuur wordt wijsheid vaak gelijkgesteld aan intelligentie. De bovenlaag van onze maatschappij, vooral de bestuurlijke bovenlaag, wordt gevormd door zeer intelligente mensen. En natuurlijk, intelligente mensen weten veel en kunnen veel. Maar wil dat dan ook zeggen dat ze altijd de wijsheid in pacht hebben? Ik denk het niet. Ik denk dat juist intelligentie je blik ook weleens kan vernauwen of vertroebelen. Althans wat mijzelf betreft heeft het me soms danig in de weg gezeten. Ik ben al mijn leven lang intelligent, maar ik ben zeer lang niet erg goed wijs geweest!

Maar wat is nu eigenlijk wijsheid? Als ik verschillende definities naast elkaar leg, kom ik tot ongeveer het volgende: Wijsheid is de kunst om in alle levensomstandigheden juist te oordelen en te handelen. Fouten maken en daarvan leren. Verantwoordelijkheid voor je daden aanvaarden. Niet alleen eigenbelang, maar ook dat van anderen bevorderen. Jezelf kennen en accepteren. De waarheid leren kennen en niet meer lijden, ondanks tegenslagen gelukkig, dankbaar en vriendelijk zijn. Niet meer geplaagd door onvervulde verlangens. Een goed geweten en niet bang voor de dood zijn. Dus, als het ware, een, door ervaring verkregen, toonbeeld zijn van geslaagd menselijk leven, belichaming van humaniteit.

Ik denk dat je wijze mensen kunt vinden onder alle intelligentieniveau's. En niet alleen aan de top, of juist niet aan de top. Maar wie voldoet er nu helemaal aan deze definitie? Ik ken er eigenlijk maar één. Wijsheid in eigen persoon; Jezus.... Alles wat Hij zei of deed, ademde wijsheid. Op Hem wil ik lijken. Bij alles wat ik zeg of doe, wil ik denken: Wat zou Jezus doen? Maar, oh, wat heb ik dan nog veel te leren, want wat ben ik soms nog zo onwijs. Maar niet alleen wijsheid, ook zelfbeheersing en vasthoudendheid zijn deugden waar het mij weleens aan ontbreekt. Geduld is niet mijn sterkste kant, laten we maar zeggen. Maar steeds meer ervaar ik dat de goede dingen komen op het moment dat het goed is. En dat is lang niet altijd het moment dat ik het wilde, maar vaak een veel beter moment.

Dus, als ik mijn ongeduld loslaat en op Hem vertrouw, loopt alles zoals het het beste is. Poeh, klinkt wel wijs, hè? Nu nog even in praktijk brengen. Gelukkig heeft God, in al zijn wijsheid, enorm veel geduld met mij!

Zomaar een dag

Zomaar een dag

Een maandag
Een januaridag
Zomaar een januarimaandag
Maandagmorgengevoel
Eindeloos januarigevoel
Koud, grauw, ijskoud
Leeg in huis
Stil in huis
Even niets doen
Even niets voelen
Even niets denken
Maar het lukt niet
De wereld klopt aan de deur
Ik wil niet opendoen
Maar de realiteit heeft een sleutel
Daar gaan ze weer
De gedachten, de gevoelens
Nu kan het nog even
Straks is het weer te druk


Helena.

Vuile was

Eindelijk heb ik weer eens tijd en zin om wat te schrijven. De laatste paar weken heel druk gehad met de post, zelfs geen puf en tijd gehad voor de studie, laat staan om wat te schrijven. En dan natuurlijk de feestdagen. Mooie diensten gehad en fijne dagen met lieve mensen om me heen. Daarna ook nog ziek geworden, zoals velen met mij, en ineens was het 2013. Ja en na zulke drukke en volle dagen wachten er vaak stapels vuile was op me.

Maar over zulke was wil ik het hier niet hebben. Ik wil het over een ander soort vuile was hebben. Iemand vond dat ik teveel persoonlijke details vertel hier op deze blog. Dat ik dus als het ware de vuile was buiten hang. Maar dat is een verkeerde zienswijze, ik kijk er op een andere manier naar. De vuile was waar het hier om gaat is namelijk geen vuile was meer. De vuile was is schoon gewassen. Het gaat dus niet om de vuile was, maar om de schone was. Ik maak dus als het ware reclame voor het wasmiddel. Ik wil graag laten zien hoe dat wasmiddel zelfs je allervuilste was weer schoon kan wassen.

Natuurlijk doe ik Jezus verschrikkelijk tekort door Hem te vergelijken met een wasmiddel, maar ik wil met deze blog mensen bemoedigen en laten weten dat geen probleem zo groot is, of Jezus kan je helpen. Hij geneest, Hij herstelt, Hij bevrijdt! Maar je moet het wel toelaten, je moet Hem wel toelaten. Zelf de touwtjes uit handen geven en ze aan Hem toevertrouwen. Maar dat is een stap die voor veel mensen heel moeilijk is. We willen God wel vertrouwen, maar pakken ondertussen toch vaak zelf weer de touwtjes in handen. Het is vaak moeilijk om te erkennen dat wij zelf ook een aandeel hebben in de ellende die ons overkomt. Dat wij de keuze hebben om onder alle omstandigheden tevreden te zijn, het leven te aanvaarden zoals het komt. Dat wij erop mogen vertrouwen dat God groter is dan al onze problemen.

Loslaten, vertrouwen, aanvaarden en vrede ervaren. In onze gemeente is men nu bezig om (opnieuw) een programma op te zetten wat mensen daarbij kan helpen. Het volgen van Bijbelse principes en het zetten van bepaalde stappen kan leiden tot genezing, tot bevrijding, tot herstel tot bruikbaarheid. Misschien vertel ik een andere keer weleens wat meer over dat programma, de principes en de stappen. Echter het laatste principe van dat programma en de laatste bijbehorende stap is het laten zien van wat God in jouw leven heeft gedaan. Laten zien hoe je als gevolg van het zetten van al deze stappen bent veranderd.

Dus laat je was zien. Maar dan wel de schone was. Ik zal dat ook zeker blijven doen. Mijn herstel is dan wel niet gekomen door dit programma te volgen, maar deze stappen heb ik ook moeten zetten op mijn weg naar genezing. En mijn ervaringen wil ik dan ook graag doorgeven aan anderen, als ik daar ook maar iemand mee kan bemoedigen.