En ze leefden nog lang en gelukkig!?

De ideale relatie!?


Tja, het leven is nu eenmaal geen sprookje, dus dat lang en gelukkig is meestal een utopie. Een droom die helaas vaak in duigen valt. We beginnen aan een relatie met in ons hoofd een droombeeld, het ideale plaatje. Met hoge verwachtingen duiken we erin. Al gauw echter blijkt die ander heel anders te zijn dan we ons hadden voorgesteld. Of diegene neemt bagage mee die eigenlijk niet in onze eigen kast past.


Ook kun je teleurgesteld zijn in jezelf, het lukt je niet de ideale partner te spelen. Dat is natuurlijk ook het probleem, in een echte relatie moet je geen rol spelen, maar jezelf zijn.
Je kunt dus allebei een rol spelen. Dan lijkt het mooi aan de buitenkant, maar word je daar gelukkig van? En als je allebei jezelf bent, tja, dan zie je behalve de goede kanten ook de minder mooie kanten van iemand. Geven en nemen, dat vergt hard werken. Ik denk dat iedereen dat wel herkent.


Zo is het eigenlijk ook in onze relatie met God. We beginnen eraan wanneer we tot geloof komen. We beginnen een nieuw leven, we gaan Jezus volgen. Eigenlijk verwachten we wel een beetje dat we nu de hele wereld aankunnen. Dat ons leven gezegend en vol vreugde zal zijn. Dat geen probleem of moeilijkheid ons treft. Of als het ons treft het ons in ieder geval niet uit het veld zal slaan.


Maar deze roze wolk spat toch ook vroeger of later uit elkaar. Er gebeuren dingen waar we niet direct een antwoord op hebben. Vallen we terug in oude gewoontes en gedachten, door negatieve gevoelens en onzekerheden. We kunnen dan ook weer teleurgesteld raken.


Maar we moeten niet teleurgesteld raken in God! Want in tegenstelling tot in onze gewone relaties, hebben we in ons relatie met God een partner die er altijd voor ons zal zijn, die zelf geen onzekerheden meebrengt, ons geen verwijten maakt, maar accepteert zoals we zijn. God is wel de ideale partner! Hij luister altijd, is warm, sterk, liefdevol, troostend, vergevend, bemoedigend, aanvaardend, betrouwbaar en houdt onvoorwaardelijk van ons.


Tegelijkertijd verwacht Hij van ons geen perfectie, dus misschien moeten we dat ook niet van onszelf eisen. Richt je hart naar Hem, laat je door Hem leiden over de hobbels van dit leven. Het leven hier zal niet perfect zijn, maar Hij wil en zal je er wel bij helpen.


En eens zullen we lang en gelukkig leven, samen met Hem! Nooit meer tranen, nooit meer pijn! Daar mogen we naar uitzien en die gedachte kan ons tot troost zijn in ons leven hier in deze wereld waar we tijdelijk te gast zijn, maar ooit gaan we naar Huis!